Wyrok NSA z dnia 2 sierpnia 2022 r., sygn. II OSK 2590/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Robert Sawuła Sędziowie: sędzia NSA Zofia Flasińska sędzia del. WSA Piotr Broda (spr.) po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 maja 2019 r. sygn. akt III SA/Łd 196/19 w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia 31 grudnia 2018 r. nr SO-II.621.152.2018 w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 17 maja 2019 r., sygn. akt III SA/Łd 196/19 oddalił skargę W. K. (dalej jako skarżący) na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia 31 grudnia 2018 r., nr SO-II.621.152.2018 w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Prezydent Miasta Łodzi decyzją z dnia 16 listopada 2018 r., nr DOA-SO-II.5343.8.142.2018 orzekł o wymeldowaniu skarżącego z pobytu stałego w lokalu położonego w [...] przy ul. [...].
Wojewoda Łódzki decyzją z dnia 31 grudnia 2018 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 2096, ze zm.; dalej k.p.a.) i art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz.U. z 2018 r. poz. 1382, ze zm.; dalej zwanej ustawą) utrzymał w mocy ww. decyzję.
Motywując wydane rozstrzygnięcie wskazał, że opuszczenie miejsca pobytu stałego polega na trwałym i dobrowolnemu przeniesieniu swego centrum życiowego w innym miejscu, bez jednoczesnego dopełnienia obowiązku wymeldowania się. Mając na względzie okoliczności sprawy przywołał pogląd, zgodnie z którym za dobrowolne opuszczenie lokalu uważa się również jego opuszczenie z uwagi na zły stan techniczny budynku.
Nawiązując do powyższego podał, że skarżący nie przebywa w przedmiotowym lokalu co najmniej od 2014 r., co potwierdza znajdująca się w aktach notatka służbowa z dnia 28 września 2014 r., sporządzona przez pracownika administracji na okoliczność poinformowania przez skarżącego o fakcie czasowego zamieszkania u swojego brata. Ponadto w lipcu 2015 r. skarżącemu została wypowiedziana umowa najmu lokalu ze skutkiem na dzień 31 sierpnia 2015 r., a pismem z dnia 6 listopada 2017 r. stronie zakreślono termin do opróżnienia tego lokalu. Organ odwoławczy podkreślił także, że jak wynika z przeprowadzonej kontroli meldunkowej, aktualnie lokal, w którym zamieszkiwał skarżący nie istnieje, gdyż w styczniu 2018 r. zostały zburzone ściany działowe i lokal ten obecnie stanowi część strychu nieruchomości, a istniejący licznik energii elektrycznej został zdemontowany. W ocenie organu - wbrew twierdzeniu pełnomocnika skarżącego - w sprawie nie doszło do "niezgodnego z prawem wysiedlenia" strony z lokalu dotychczasowego miejsca zameldowania. Stwierdził, że nawet gdyby przyjąć prawidłowość tego stanowiska, z akt sprawy nie wynika, aby skarżący w zakreślonym prawem terminie podejmował przewidziane prawem środki prawne mające na celu przywrócenie utraconego posiadania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
