Wyrok NSA z dnia 5 lipca 2022 r., sygn. I FSK 356/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia WSA del. Adam Nita, , po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Gminy K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Sz 516/18 w sprawie ze skargi Gminy K. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 maja 2018 r. nr 0115-KDIT1-1.4012.172.2018.1.KM w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Gminy K. na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z 14 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Sz 516/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.), dalej "P.p.s.a.", oddalił skargę Gminy K. (dalej "Gmina" lub "Skarżąca") na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej "organ") z 16 maja 2018 r. w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego.
Sąd pierwszej instancji za prawidłowe uznał stanowisko organu, że zaproponowanej przez Skarżącą metody wydzielenia kwoty podatku naliczonego do odliczenia od wydatków bieżących dotyczących hali sportowo-widowiskowej na podstawie udziału wyliczonego w oparciu o rozliczenie "czasowo-powierzchniowe" nie można uznać za metodę określenia proporcji bardziej odpowiadającą specyfice działalności Gminy, niż metody wskazane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), dalej "rozporządzenie". Nie jest to bowiem sposób, który można uznać za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez Gminę działalności. Oddaje on jedynie czas i powierzchnię wykorzystania hali w ramach działalności gospodarczej, a nie specyfikę prowadzonej działalności. Sąd podzielił ponadto ocenę organu, że argumentacja Skarżącej jest nieprecyzyjna, nie zawiera obiektywnych, przekonujących powodów, dla których przedstawiona metoda najbardziej odpowiada specyfice działalności jednostki.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
