Wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2022 r., sygn. II GSK 194/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Dorota Dąbek (spr.) Sędzia del. WSA Izabella Janson po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej (...) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 2018 r. sygn. akt VI SA/Wa 1237/18 w sprawie ze skargi (...) na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia (...)r. nr (...) w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 listopada 2018 r., sygn. akt VI SA/Wa 1237/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę C. P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 25 kwietnia 2018 r., nr BP.501.419.2018.1091.LB3.2513, w przedmiocie kary pieniężnej.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Dnia 21 października 2017 r. o godz. 18:45 przeprowadzono kontrolę na drodze krajowej nr 2 w Białej Podlaskiej. Kontrolowanym pojazdem wykonywano międzynarodowy transport drogowy rzeczy na trasie z Polski do Rosji. Kontroli poddano czas pracy kierowcy, tj. zapisy urządzenia (tachografu cyfrowego) rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i czas postoju oraz obowiązkowe przerwy i czas odpoczynku, kartę kierowcy. W wyniku kontroli stwierdzono naruszenia w postaci skrócenia dziennego i tygodniowego czasu odpoczynku kierowcy.
W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji skarżący zarzucił organowi w szczególności brak odniesienia się w sprawie do istoty problemu, akcentując w tym kontekście potrzebę oceny dołożenia po jego stronie "należytej staranności, jeśli chodzi o próbę zapobieżenia skutkom ewentualnych naruszeń ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 2200 ze zm., dalej: u.t.d.), z powołaniem się na przepisy art. 92b i art. 92c u.t.d.
Decyzją z dnia 25 kwietnia 2018 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego (dalej: GITD lub organ odwoławczy), po rozpatrzeniu odwołania strony od decyzji organu I instancji z 6 marca 2018 r. o nałożeniu na skarżącego kary pieniężnej w wysokości 6100 zł (za naruszenie przepisów u.t.d. przez skrócenie dziennego i tygodniowego czasu odpoczynku kierowcy), utrzymał w mocy tę decyzję, argumentując zastosowanie art. 94 ust. 3 u.t.d. w odniesieniu do instytucji poboru kaucji na poczet przewidywanej kary. Według organu protokół kontroli został sporządzony zgodnie z wymogami art. 68 § 1 k.p.a. Organ nie znalazł podstaw do zastosowania w sprawie art. 92b u.t.d.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
