Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2022 r., sygn. III FSK 479/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Protokolant Adam Olczyk, po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. sp. z o. o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 września 2018 r., sygn. akt I SA/Sz 398/18 w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w S. na interpretację indywidualną Prezydenta Miasta S. z dnia 5 kwietnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. sp. z o. o. z siedzibą w S. na rzecz Prezydenta Miasta S.kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 12 września 2018 r., sygn. akt I SA/Sz 398/18, oddalił skargę A. sp. z o. o. w S. na interpretację indywidualną Prezydenta Miasta Szczecina z 5 kwietnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości. Jako podstawę prawną orzeczenia Sąd I instancji wskazał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) – dalej jako: "P.p.s.a."
Skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie wniosła A. sp. z o. o. w S. (Spółka) zaskarżając ten wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego tj.: art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1785 ze zm.) – dalej jako: "u.p.o.l." w zw. z art. 2 pkt 4 i art. 7 ust. 1 pkt 5 oraz art. 8 ust. 1 pkt 2, art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2017 r., poz. 133 ze zm.) – dalej jako: "u.p.p.m." przez dokonanie błędnej wykładni wskazanych przepisów w zakresie wskazania warunku koniecznego do zastosowania zwolnienia w postaci przeznaczenia infrastruktury portowej do świadczenia usług związanych z korzystaniem z infrastruktury portowej przez podmiot zarządzający portem, ponieważ skarżący nie jest podmiotem zarządzającym portem ani nie ma zawartej umowy z podmiotem zarządzającym portem, a zwolnienie ma charakter podmiotowy, podczas gdy w obrębie portów funkcjonuje wiele podmiotów, które łącznie umożliwiają należyte funkcjonowanie portu, dlatego celem ustawodawcy było objęcie definicją infrastruktury portowej również infrastruktury portu zarządzanej i posiadanej przez podmioty nie będące zarządcą portu, dlatego ustawodawca wprost przewidział możliwość realizacji zadań zarządzającego portem przez podmioty trzecie poprzez zawieranie umów o odpłatne korzystanie z infrastruktury portowej, jak również pobieranie przez te podmioty opłat portowych za korzystanie z infrastruktury portowej przez użytkowników portów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
