Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2022 r., sygn. I GSK 1475/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia NSA Joanna Wegner (spr.) Sędzia del. WSA Cezary Kosterna po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 lipca 2021 r., sygn. akt I SA/Sz 423/21 w sprawie ze skargi [...] na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z dnia [...] marca 2021 r., nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym za nieuzasadnione 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od [...] na rzecz [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 21 lipca 2021 r., sygn. akt I SA/Sz 423/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w związku z art. 134 i 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325) – zwanej dalej: "p.p.s.a." w sprawie ze skargi [...] na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z [...] marca 2021 r. w przedmiocie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym, uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wałczu z [...] stycznia 2021 r., nadto uchylił postanowienie z dnia [...] czerwca 2020 r. zawierające stanowisko wierzyciela – Dyrektora Centrum Obsługi Finansowej Poczty Polskiej S.A. oraz poprzedzające je postanowienie z dnia [...] kwietnia 2020 r. tego samego organu oraz zasądził od organu na rzecz skarżącego kwotę 597 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Od tego wyroku wierzyciel wywiódł skargę kasacyjną, zaskarżając wskazane orzeczenie w całości. Środek odwoławczy oparto na obu podstawach. Zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego dotyczyły:
1. art. 2 ust. 1-3 oraz art. 3 ust. 4 ustawy z 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1689 ze zm.) w związku § 2 ust. 4 oraz § 4 i § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Transportu z 25 września 2007 r. w sprawie warunków i trybu rejestracji odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych (Dz. U. z 2007 r., Nr 187, poz. 1342) – zwanego dalej: "rozporządzeniem z 2007 r." w związku z § 11 i § 18 rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z 17 grudnia 2013 r. w sprawie warunków i trybu rejestracji odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych (Dz. U. poz. 1676 ze zm.) – zwanego dalej: "rozporządzeniem z 2013 r.", art. 15 w związku z 59 § 1 pkt 2 u.p.e.a., poprzez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że zawiadomienie o nadaniu indywidualnego numeru identyfikacyjnego użytkownikowi odbiorników radiofonicznych lub telewizyjnych jest niewystarczające do uznania, że skarżący złożył wniosek o rejestrację odbiorników radiofonicznych lub telewizyjnych i że brak było podstaw do uznania, że doszło po stronie skarżącego do powstania obowiązku uiszczenia opłaty abonamentowej a w konsekwencji, że wystawienie tytułu wykonawczego, wszczęcie i prowadzenie na jego podstawie egzekucji administracyjnej w stosunku do skarżącego było bezpodstawne;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
