Wyrok NSA z dnia 28 listopada 2023 r., sygn. III FSK 36/23
Zgodnie z art. 78 § 3 pkt 1 i 2 ordynacji podatkowej, oprocentowanie nadpłaty podatku należy się od momentu powstania nadpłaty, a działanie lub zaniechanie organu podatkowego mające wpływ na zmianę lub uchylenie decyzji, w tym w kontekście przedawnienia zobowiązania podatkowego, wymaga oceny w sprawie przyczynienia się do powstania przesłanki takiego uchylenia.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Dalkowska, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), Protokolant Natalia Zawadka, po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej O. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Po 835/21 w sprawie ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 21 lipca 2021 r. nr SKO.F.406.811.2021 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu na rzecz O. S.A. z siedzibą w W. kwotę 710 (słownie: siedemset dziesięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2022 r. sygn. I SA/Po 835/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę O. Spółka Akcyjna w W. (dalej jako skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 21 lipca 2021 r. w przedmiocie zwrotu oprocentowania nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2009 r.
W uzasadnieniu wyroku, sąd pierwszej instancji wskazał, że dla oceny za jaki okres należy się oprocentowanie, stosować należy przepisy obowiązujące w dacie powstania nadpłaty, co w realiach tej sprawy oznaczało, że sporna kwestia oprocentowania nadpłaty winna być oceniana przez pryzmat stanu prawnego obowiązującego do końca 2015 r., skoro co bezsporne, skarżąca dokonała wpłaty nienależnego podatku jeszcze przed zmianą stanu prawnego. WSA w Poznaniu dodał, że przyjął stanowisko judykatury, że prawo do oprocentowania i zasad jego naliczenia należy oceniać według stanu prawnego, który miał zastosowanie do samej nadpłaty i dodał przy tym, że organ nieprawidłowo w zaskarżonej decyzji przywołał treść art. 78 § 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, tj. ze zm.) dalej jako "o.p.", w brzmieniu nadanym ustawą nowelizacyjną. Zdaniem Sądu w Poznaniu, wadliwość ta, nie miała jednak wpływu na podjęte przez organ rozstrzygnięcie, a co za tym idzie nie stanowiła podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji. W dalszej kolejności sąd pierwszej instancji zauważył, że w rozpatrywanej sprawie niesporne było to że, co do zasady, nadpłata podlegała oprocentowaniu, zaś sporny był okres, za który przysługiwał, tj. czy od dnia powstania nadpłaty rozumianego jako dzień wpłaty podatku nienależnego, co nastąpiło w grudniu 2014 r. (art. 78 § 1 pkt 1 o.p.), czy też dopiero od dnia wydania decyzji o uchyleniu decyzji wymiarowej, co miało miejsce w kwietniu 2020 r. (art. 78 § 1 pkt 2 o.p.). Następnie podkreślił, że w niniejszej sprawie oczywistym było, że nadpłata w podatku od nieruchomości za 2009 r. powstała na skutek decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z 27 kwietnia 2020 r. uchylającej w całości decyzję organu pierwszej instancji z dnia 9 grudnia 2014 r. i umarzającą postępowanie w sprawie z uwagi na upływ terminu przedawnienia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2009 r. Innych przyczyn uchylenia decyzji organu I instancji Kolegium nie wskazało. Nie można przy tym było pominąć faktu, że do przedawnienia zobowiązania podatkowego doszło już po wydaniu (i doręczeniu) rozstrzygnięcia organu podatkowego I instancji. Wskazanie, w decyzji uchylającej, przedawnienia jako przyczyny uchylenia decyzji organu I instancji WSA w Poznaniu uznał jako decydujące dla uznania, że nie zachodzi związek przyczynowy między czynnościami wykonanymi przez organ, a uchyleniem decyzji wymiarowej. Za bezsporne uznał, że organ I instancji wydał decyzję przed upływem terminu przedawnienia. Podkreślił, że decyzja tego organu weszła do obrotu prawnego w warunkach braku przedawnienia zobowiązania. Po wydaniu decyzji i wyekspediowaniu jej do podatnika organ I instancji utracił kompetencje do podejmowania dalszych czynności, z wyjątkiem zastosowania art. 226 o.p., po złożeniu odwołania. Nie mógł więc z urzędu stwierdzić przedawnienia zobowiązania. Reasumując WSA w Poznaniu stwierdził, że zaskarżona decyzja odpowiadała prawu, a organ prawidłowo ocenił, że brak było związku przyczynowego pomiędzy działaniem organu podatkowego I instancji, a podstawą uchylenia decyzji z 9 grudnia 2014 r. Wyrok ten w całości dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (http://orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej w skrócie CBOSA).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
