Wyrok NSA z dnia 8 marca 2022 r., sygn. II OSK 741/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Piotr Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2022 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 października 2018 r. sygn. akt VII SA/Wa 64/18 w sprawie ze skargi A. W. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 31 października 2018 r. sygn. akt VII SA/Wa 64/18 oddalił skargę A.W.(dalej: skarżąca) na postanowienie Ministra Zdrowia z [...] października 2017 r. nr [...]utrzymujące w mocy postanowienie [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z [...] kwietnia 2016 r. znak [...] (dalej: PWIS) w przedmiocie nałożenia grzywny na skarżącą w celu przymuszenia do wykonania obowiązku poddania małoletniej córki A. W. obowiązkowym szczepieniom ochronnym.
Sąd I instancji stwierdził, że badając zaskarżone postanowienia miał w szczególności na uwadze to, iż uwzględnienie zarzutów skargi podważających istnienie obowiązku szczepień ochronnych, czy też wskazujących na niewykonalność obowiązku szczepień, w niniejszym postępowaniu dot. nałożenia grzywny w celu przymuszenia, nie było możliwe z formalnego punktu widzenia. Tego rodzaju zarzuty mogły skutecznie być rozważane wyłącznie jako odrębna instytucja "zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym". Mając zaś na uwadze zarzuty dotyczące naruszenia art. 77 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm., dalej: Kpa) oraz art. 124 § 2 Kpa, wady nieważności zaskarżonego postanowienia oraz art. 119 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599 ze zm., dalej: upea) Sąd zauważył, że dotyczą one w istocie rozumienia treści art. 17 ust. 2 ustawy z 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. 2016 r. poz. 1866 ze zm.; dalej: uzzz). Tym samym o podjętym rozstrzygnięciu zdecydowała ocena zaistniałej zgodności zaskarżonego i poprzedzającego go postanowienia organu I instancji w szczególności z przepisami art. 119 – 126 upea.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
