Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2022 r., sygn. I FSK 1477/18
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia WSA del. Agnieszka Jakimowicz, Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 882/17 w sprawie ze skargi A.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2010 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z 20 lutego 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 882/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A.S. (dalej "Strona" lub "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 15 grudnia 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2010 r.
Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie, Sąd pierwszej instancji wskazał, że wyjaśnienia w sprawie wymagały trzy zagadnienia, tj.: kwestia przedawnienia zobowiązań podatkowych, wykładnia przepisów prawa materialnego, która wyznaczała jednocześnie zakres i kierunki postępowania dowodowego oraz kwestia prawidłowości ustaleń faktycznych poczynionych przez organy podatkowe.
Odnosząc się do pierwszego z ww. zagadnień, Sąd pierwszej instancji podzielił ocenę organów podatkowych, że w sprawie doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych Skarżącego za poszczególne miesiące 2010 r. na skutek wszczęcia postępowania karnego skarbowego dotyczącego przedmiotowych zobowiązań. W świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 17 lipca 2012 r., sygn. akt P 30/11, dla zaistnienia wspomnianego skutku wystarczające jest bowiem wszczęcie postępowania w sprawie (ad rem), a nie – jak chciał Skarżący - przeciwko osobie (ad personam).
W zakresie dokonanej przez organy podatkowe wykładni zastosowanych w sprawie przepisów prawa materialnego (art. 43 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług [Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.], dalej "ustawa o VAT") Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie skonstatował, że wyłączenie ze statusu rolnika ryczałtowego, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, poprzez odwołanie się do wynikającego z odrębnych przepisów obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, odnosi się do obowiązku wynikającego z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, ze zm.), dalej "u.r.", a nie do art. 24a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.), dalej "u.p.d.o.f.". Stanowisko organów podatkowych było zatem prawidłowe. Tym samym nie naruszyły one również art. 121 § 1 w zw. z art. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.), dalej "O.p.".
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
