Wyrok SN z dnia 17 kwietnia 2023 r., sygn. II CSKP 1036/22
O tym, czy obowiązek naprawienia szkody należy zmniejszyć ze względu na przyczynienie się, a jeżeli tak, w jakim stopniu należy to uczynić, decyduje sąd w procesie sędziowskiego wymiaru odszkodowania. Decyzja o obniżeniu odszkodowania jest uprawnieniem sądu, a rozważenie wszystkich okoliczności, in casu, w wyniku oceny konkretnej i zindywidualizowanej – jego powinnością. Jednak odstąpienie od stosowania art. 362 k.c., mimo przyczynienia się poszkodowanego, powinno być w praktyce rzadkością. W konsekwencji, ocena stopnia przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody, a także odstąpienie od zmniejszenia odszkodowania z uwagi na przyczynienie stanowi uprawnienie sądu meriti, które Sąd Najwyższy może zakwestionować, jeżeli jest oparte na rażąco błędnych przesłankach, czego skarżący w skardze kasacyjnej nie wykazał.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Tomasz Szanciło (przewodniczący)
SSN Jarosław Sobutka (sprawozdawca)
SSN Renata Żywicka
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 17 kwietnia 2023 r. w Warszawie, skargi kasacyjnej M. U. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 22 września 2017 r., I ACa 323/17, w sprawie z powództwa M. U. przeciwko P. Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę,
I. oddala skargę kasacyjną,
II. zasądza od M. U. na rzecz P. Spółki Akcyjnej w W. kwotę 2.700,00 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
Sąd pierwszej instancji ustalił, że 28 września 1997 r. miał miejsce wypadek samochodowy, w którym śmierć poniosła matka powoda A. U.. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Tarnowie z 7 maja 1998 r., sygn. akt II K 75/98, sprawca wypadku A. U. został uznany winnym zarzucanego mu przestępstwa z art. 145 § 2 k.k. i skazany na 2 lata pozbawienia wolności, w zawieszeniu. Posiadacz pojazdu, którym kierował sprawca zdarzenia, był ubezpieczony w zakresie ubezpieczenia OC pojazdów w P. W chwili śmierci matki powód miał 8 miesięcy. Matka powoda od d1 sierpnia 1996 r. była zatrudniona w 1/2 wymiaru czasu pracy (na czas nieokreślony) jako przedstawiciel handlowy, z wynagrodzeniem miesięcznym 1 000 zł. W dniu 28 maja 1997 r. zdała egzamin dojrzałości i uzyskała tytuł technika ochrony środowiska. W dacie śmierci matka powoda przebywała na urlopie wychowawczym. Ojciec powoda pracował w hurtowni spożywczej jako kierowca-dostawca i zarabiał minimalne wynagrodzenie. Na mocy decyzji z 8 grudnia 1997 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił przyznania renty rodzinnej po zmarłej matce powoda z uwagi na brak wymaganego okresu zatrudnienia zmarłej. Pismem z 24 lipca 2013 r. pełnomocnik powoda zwrócił się z żądaniem wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 100 000 zł na zasadzie art. 448 w zw. z art. 24 § 1 k.c. oraz odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej małoletniego w wysokości 100 000 zł. Pismem z 28 sierpnia 2013 r. ubezpieczyciel odmówił wypłaty jakiegokolwiek świadczenia z tytułu art. 448 k.c., uznał roszczenie w zakresie art. 446 § 3 k.c., wypłacając z tego tytułu na rzecz powoda kwotę 10 000 zł. Kolejną decyzją z 1 października 2013 r. pozwany dopłacił powodowi kwotę 5 000 zł z tytułu art. 446 § 3 k.c.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
