Czy pismo syndyka szacujące stopień zaspokojenia wierzytelności może stanowić podstawę do jej uznania za nieściągalną

Spółka z .o.o.  sprzedała we wrześniu 2022 r. kontrahentowi – firmie X – towary na kwotę 246 000 zł brutto (w tym VAT 46 000 zł). Sprzedaż została udokumentowana fakturą z 1 października 2022 r. Kontrahent nie uregulował jednak tej faktury. 6 kwietnia 2023 r. sąd rejonowy postanowieniem ogłosił upadłość firmy X oraz ustanowił syndyka masy upadłości. Spółka otrzymała od syndyka masy upadłości zawiadomienie o ogłoszeniu upadłości kontrahenta. Spółka zgłosiła do sądu rejonowego swoją wierzytelność wraz z odsetkami w ustawowym terminie. Od syndyka masy upadłościowej otrzymała odpowiedź, że na liście wierzytelności złożonych w sądzie upadłościowym umieszczono ogółem 1319 wierzycieli, którym uznano wierzytelności. Syndyk w piśmie tym wskazał również, że szacuje, iż wierzytelności niezabezpieczone uznane w kategorii II zostaną zaspokojone w wysokości około 1%, a wierzytelności uznane w dalszych kategoriach nie będą uznawane. Wierzytelność główna spółki została umieszczona w kategorii II. Wykazana ją jako przychód należny we wrześniu 2022 r. Spółka na wierzytelność utworzyła odpis aktualizujący należności. Czy w związku z tym spółka może zaliczyć nieściągalną wierzytelność do kosztów podatkowych? 

Podstawą byłyby tu pisma syndyka masy upadłości wskazujące prawdopodobieństwo odzyskania wierzytelności oraz protokół sporządzony przez podatnika stwierdzający, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.