Uchwała SN z dnia 7 października 2020 r., sygn. II DO 9/20
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Przesławski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Ryszard Witkowski
SSN Adam Tomczyński
Protokolant Ewa Śliwa
w sprawie prokurator A. M. po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 7 października 2020 r., zażalenia obrońcy z dnia 6 listopada 2019 r. na uchwałę Sądu Dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym z dnia 27 września 2019 r., sygn. PK I SD (...). zezwalającą na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej prokuratora Prokuratury Rejonowej w O. A. M. za czyn z art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz na jej tymczasowe aresztowanie,
na podstawie art. art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 171 pkt 1 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze
1. zmienia zaskarżoną uchwałę w zakresie rozstrzygnięcia
z pkt. II w ten sposób, że odmawia zezwolenia na zatrzymanie
i tymczasowe aresztowanie prokurator Prokuratury Rejonowej
w O. A. M.;
2. w pozostałym zakresie zaskarżoną uchwałę utrzymuje
w mocy;
3. kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Prokurator Regionalny w S. wnioskiem z dnia 4 lipca 2019 r. wystąpił o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej prokuratora Prokuratury Rejonowej w O. A. M. i jej tymczasowe aresztowanie, za czyn polegający na tym, że: „działając w okresie od dnia 5 listopada 2009 r. do dnia 23 czerwca 2010 r. w W. w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej pełniąc funkcję Prokuratora Rejonowego przyjęła obietnicę korzyści majątkowej w nieustalonej kwocie nie większej niż w wysokości 50 000 zł w związku z pełnieniem wskazanej funkcji, polegającej zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy o Prokuraturze z dnia 20 czerwca 1985 r. (Dz.U.2011.270.1599) - na kierowaniu Prokuraturą Rejonową i byciu prokuratorem przełożonym prokuratorów Prokuratury Rejonowej, a w efekcie na posiadaniu z racji pełnionej funkcji wpływu na tok prowadzonych w tej jednostce postępowań, przy czym obietnica ta została przyjęta w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie następujących przepisów prawa w postaci: § 104 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 sierpnia 2007 r. Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz.U.2007.169.1189), zgodnie z którym prokurator, który został zawiadomiony o dokonanym przestępstwie, co do którego nie jest właściwy miejscowo jest obowiązany zapewnić niezwłoczne dokonanie czynności niezbędnych dla zabezpieczenia śladów i dowodów przestępstwa, a następnie przekazać sprawę według właściwości - poprzez, zadekretowanie w dniu 10 listopada 2009 r. do repertorium Ds pod sygn. 1 Ds (...) zawiadomienia o przestępstwie sporządzonego i złożonego pismem z dnia 9 listopada 2009 r. przez A. G. występującą w charakterze pełnomocnika J. W., podczas gdy z treści przedmiotowego zawiadomienia z uwagi na miejsce popełnienia czynu będącego przedmiotem zawiadomienia, tj. W., ul. Ś. wynikała wprost właściwość Prokuratury Rejonowej w W. określona treścią § 5 pkt 43 j) i pkt 43 m) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz.U. Nr 261, poz. 2190 z późn. zm.) - wydanego na podstawie art. 17 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r., Nr 21, poz. 206 z późn. zm.), którym utworzono prokuratury rejonowe oraz ustalono ich siedziby i obszary właściwości w obszarze właściwości Prokuratury Okręgowej w W., co w efekcie winno skutkować - na podstawie § 73 ust. 1 pkt 9 zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 marca 2009 r. w sprawie zakresu działania sekretariatów i innych działów administracji w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury (Dz.Urz.MS.2009.4.14 z dnia 30 kwietnia 2009 r.) zarejestrowaniem przedmiotowego zawiadomienia w rejestrze Ko i podjęcia działań w celu jego niezwłocznego przekazania według właściwości, zwłaszcza, że nie zachodziła potrzeba niezwłocznego dokonania czynności niezbędnych dla zabezpieczenia śladów i dowodów przestępstwa; art. 7 ustawy o Prokuraturze z dnia 20 czerwca 1985 r. (Dz.U. 11.270.1599), zgodnie z którym prokurator jest obowiązany do podejmowania działań określonych w ustawach, kierując się zasadą bezstronności i równego traktowania obywateli, poprzez przydzielenie sprawy do prowadzenia, po uprzednim uzgodnieniu tej okoliczności pomiędzy A. G. asesorowi podlegającemu aprobacie Prokuratora Rejonowego, w celu zapewnienia sobie bezpośredniego wpływu na tok przedmiotowego postępowania, w sytuacji, gdy A. G. i A. M. łączyły zażyłe stosunki towarzyskie, a nadto A. M. osobiście uczestniczyła w sporządzaniu zawiadomienia o przestępstwie w przedmiotowej sprawie, a także poprzez zaplanowanie z góry podejmowania działań na korzyść pokrzywdzonego, w tym w szczególności niezwłocznego wydania postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym w celu ochrony interesów pokrzywdzonego, która to ocena została dokonana przed zgromadzeniem materiału dowodowego, a następnie dwukrotnie przyjęła w bliżej nie ustalonym dniu, nie wcześniej niż 31 grudnia 2009 r. i nie później niż 5 stycznia 2010 r. oraz w bliżej nie ustalonym dniu nie wcześniej niż 5 stycznia 2010 r. i nie później niż 15 stycznia 2010 r. od A. G., działającej w imieniu J. W. korzyść majątkową w bliżej nie ustalonych kwotach nie większych niż po 5.000 zł, łącznie nie więcej niż 10.000 zł, w zamian za dokonanie wyżej opisanych naruszeń prawa w związku z pełnioną przez nią funkcją i w zamian za tak uzyskaną korzyść celowo doprowadziła do wydania w dniu 15 stycznia 2010 r. postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym przed ogłoszeniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów osobie, której ono dotyczyło, a więc z rażącym naruszeniem przepisu art. 291 k.p.k. i art. 313 § 1 k.p.k., zgodnie z którymi w zw. z art. 71 § 3 k.p.k. postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym wydaje się w stosunku do podejrzanego, zaś podejrzanym jest osoba, której ogłoszono postanowienie o przedstawieniu zarzutów, czym działała na szkodę interesu publicznego naruszając zasady bezstronności w wykonywaniu władzy, niezawisłości w działaniu organów i równego traktowania obywateli, powodując narażenie na utratę dobrego imienia i podważenie autorytetu urzędu, jakim jest prokuratura oraz na szkodę R. Z.,- tj. o przestępstwo z art. 228 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k.”.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
