Decyzja Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych z dnia 9 kwietnia 2021 r., sygn. DKE.523.7.2021
Na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.) oraz na podstawie art. 160 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 1781) oraz art. 12 pkt 2, art. 22, art. 23 ust. l pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 922 ze zm.), w związku z art. 6 ust. 1 lit. c) oraz lit. f) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 127 z 23.05.2018, str. 2), w związku z art. 105 ust. 4 i art. 105a ust. 4 i 5ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1896 ze zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie skargi Pana P. S., na przetwarzanie jego danych osobowych przez A. S.A. oraz ich udostępnienie B. S.A., Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych
odmawia uwzględnienia wniosku
Uzasadnienie
Do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych wpłynęła skarga Pana P. S. (zwanego dalej także: „Skarżącym”), reprezentowanego przez pełnomocnika Pana D. O. (Kancelaria […]), na przetwarzanie jego danych osobowych przez Bank A. S.A., zwany dalej „Bankiem” oraz ich udostępnienie B. S.A. dalej „B”.
Pełnomocnik Skarżącego wskazał, że Bank przetwarza bez podstawy prawnej dane osobowe Pana P. S., tj. bez jego zgody, w zakresie dotyczącym następujących umów: umowy […] z […] listopada 2008 r.; umowy […] z […] listopada 2008 r. oraz umowy […] z […] listopada 2008 r. ponieważ Bank nie wypełnił wobec Skarżącego obowiązku wynikającego z dyspozycji art. 105a ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1896 ze zm.), zwanej dalej: „Prawem bankowym”. Bank kilkakrotnie proszony był o przedstawienie dowodu, wykazującego spełnienie przez Bank ww. obowiązku informacyjnego, jednakże Bank wskazywał jedynie fakt przesłania listu zwykłego, który nigdy nie został doręczony Skarżącemu. Pełnomocnik wskazał także, że bezspornym jest, iż z tytułu powyższych umów spowodowane zostało zadłużenie, które zostało ostatecznie spłacone, a zatem poprzez jego całkowitą spłatę wygasł stosunek prawny pomiędzy Bankiem a Skarżącym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
