W świetle art. 28m ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, wypłacone wynagrodzenie z tytułu umorzenia udziałów należy uznać za dochód z tytułu ukrytych zysków, niezależnie od tego, czy pochodzi ze zysków sprzed czy po objęciu spółki opodatkowaniem estońskim CIT.
Zbycie udziałów przez wnioskodawcę w celu ich umorzenia za wynagrodzeniem równym poniesionym wydatkom na ich nabycie, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3 ustawy o CIT, nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego.
Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów z dobrowolnego umorzenia udziałów nabytych zarówno za wkład pieniężny, jak i niepieniężny, zastosowanie ma odpowiednia interpretacja przepisów ustaw o podatku dochodowym, które różnicują te koszty w zależności od sposobu nabycia, a w przypadku braku możliwości przypisania stosuje się zasadę FIFO.
Dobrowolne umorzenie udziałów bez wynagrodzenia przez A Sp. z o.o., zgodnie z art. 199 KSH, nie powoduje powstania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o CIT, ani dla umarzającej spółki, ani dla jej udziałowca, spółki B Sp. z o.o.
Koszty uzyskania przychodów przy odpłatnym zbyciu udziałów powstałych z przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową ustala się według księgowej wartości składników majątku na dzień przekształcenia, uwzględniając dokonane odpisy amortyzacyjne, a nie na podstawie wartości początkowej czy ceny zakupu.
Zbycie udziałów przez spółkę na rzecz wspólnika w celu ich umorzenia, regulowane przez art. 199 Kodeksu spółek handlowych, nie stanowi umowy sprzedaży w rozumieniu art. 535 Kodeksu cywilnego, tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Nabycie udziałów w celu ich umorzenia przez spółkę za wynagrodzeniem, regulowane Kodeksem spółek handlowych, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jako że nie spełnia definicji umowy sprzedaży w rozumieniu Kodeksu cywilnego.
Wynagrodzenie uzyskane przez podatnika z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów w spółce z o.o. należy klassyfikować jako przychód z odpłatnego zbycia udziałów, opodatkowany 19% stawką PIT w rocznym rozliczeniu PIT-38. Brak jest podstaw do stosowania zasady in dubio pro tributario w analizowanej sytuacji.
Wynagrodzenie z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów, nieobjęte katalogiem art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, nie podlega opodatkowaniu w Polsce, ani nie kreuje obowiązków płatnika dla Spółki.
Przychody z najmu krótkoterminowego mogą być uznane za przychody z działalności gospodarczej dla celów podatku dochodowego, gdy są uzyskiwane w sposób zorganizowany i ciągły, wymagając rozliczania na zasadach ogólnych.
Dobrowolne umorzenie udziałów za zapłatą pieniężną, realizowane przez spółkę, nie stanowi czynności opodatkowanej VAT, jako że nie spełnia definicji dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT, co wyklucza powstanie obowiązku podatkowego zarówno po stronie umarzającego, jak i udziałowca.
Straty z działalności gospodarczej nie wpływają na podstawę obliczenia daniny solidarnościowej, jeżeli podstawę tę stanowią łączne dochody z różnych źródeł, z zastrzeżeniem, że strata może pomniejszyć dochód jedynie z tego samego źródła.
Dobrowolne umorzenie udziałów Spółki z o.o. przez Spółkę jawną bez wynagrodzenia nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani po stronie Spółki jawnej, ani jej wspólników.
Dobrowolne umorzenie udziałów bez wynagrodzenia w spółce z o.o. nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych u wspólnika nieuczestniczącego bezpośrednio w umorzeniu.
Umorzenie dobrowolne udziałów przysługujących spółce dominującej, bez wypłaty wynagrodzenia przez wnioskodawcę, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie generuje po stronie wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu. Brak wynagrodzenia eliminuje możliwość uznania tej operacji za przychód.
Dobrowolne umorzenie udziałów bez wynagrodzenia nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, gdyż brak jest przysporzenia majątkowego faktycznego, nieodpłatne i trwałe. Zatem wnioskodawca nie uzyskuje przychodu związanego z taką operacją.
Dobrowolne umorzenie udziałów nie uprawnia do rozpoznania straty podatkowej wynikającej z różnicy między niższym od kosztów wynagrodzeniem a sumą kosztów poniesionych na nabycie tych udziałów na gruncie ustawy o CIT, a w szczególności w świetle art. 12 ust. 4 pkt 3 CIT.
Dobrowolne umorzenie udziałów w spółce z o.o. bez wynagrodzenia nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż brak realnego przysporzenia majątkowego po stronie udziałowca.
Dobrowolne umorzenie udziałów w spółce z o.o., dokonane bez wynagrodzenia, nie skutkuje powstaniem przychodu do opodatkowania dla wspólników, których udziały nie podlegają umorzeniu, zgodnie z przepisami Ustawy PIT.
Dobrowolne umorzenie udziałów bez wynagrodzenia, dokonane przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych dla wspólnika, którego udziały nie są przedmiotem umorzenia.
Dobrowolne umorzenie udziałów bez wynagrodzenia w spółce z o.o., dokonane na podstawie art. 199 § 3 KSH, nie skutkuje powstaniem przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym po stronie wspólnika, który nie jest beneficjentem umorzenia, o ile ine otrzymuje on wartości majątkowych ani świadczeń.
Dobrowolne umorzenie udziałów w spółce z o.o. bez wynagrodzenia nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako że nie występuje realne przysporzenie majątkowe po stronie wspólnika.
Dobrowolne umorzenie udziałów bez wynagrodzenia w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie prowadzi do powstania realnego przysporzenia majątkowego.
Przeniesienie nieruchomości jako wynagrodzenie za umorzenie udziałów oraz tytułem dywidendy stanowi przychód podatkowy w rozumieniu art. 14a ustawy o CIT, co rodzi obowiązek podatkowy w wysokości zobowiązania lub wartości rynkowej świadczenia.