Wypłaty z pracowniczego programu emerytalnego (II filar) działającego w Szwajcarii, otrzymywane przez polskiego rezydenta podatkowego, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego, jeżeli program spełnia definicję z art. 21 ust. 33 ustawy o PIT, a wypłata zabezpiecza emerytalne utrzymanie.

Dochody uzyskane z działalności zarobkowej na statkach, wykonywanej osobiście, przez polskiego rezydenta podatkowego, podlegają opodatkowaniu w Polsce, jeżeli w krajach wykonania pracy brak stałej placówki oraz niespełnione są kryteria umów o unikaniu podwójnego opodatkowania dotyczące długości pobytu.

Podatnik, który przenosi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po 1 stycznia 2022 r., może skorzystać z ulgi na powrót, jeżeli spełni wszystkie przewidziane przesłanki, w tym nieprzerwane zamieszkiwanie przez co najmniej trzy lata przed zmianą rezydencji oraz posiadanie innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania, pomimo braku certyfikatu rezydencji.

Działalność opisana przez wnioskodawcę nie spełnia wymogów ustawowych do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, co skutkuje koniecznością uiszczenia tego podatku zgodnie z przepisami krajowymi i unijnymi.

Wydatki ponoszone przez podatnika nie kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodu zgodnie z przepisami podatkowymi, co uniemożliwia ich objęcie ulgą podatkową.

Jednorazowy zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie oraz dodatek na pokrycie kosztów zakwaterowania do 500 zł mogą korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 i pkt 19 Ustawy o PIT, przy spełnieniu określonych warunków, takich jak lokalizacja miejsca zamieszkania względem miejsca pracy.

Podatnik mający zamiar stałego zamieszkania w Polsce i spełniający ustawowe warunki, w tym brak wcześniejszej rezydencji na terytorium RP oraz posiadanie Karty Polaka, jest uprawniony do ulgi na powrót. Zwolnienie obejmuje przychody do 85 528 zł rocznie przez cztery lata podatkowe.

Podatnik, który ponownie przenosi miejsce zamieszkania do Polski i spełnia warunki z art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może korzystać z tzw. „ulgi na powrót”, nawet jeśli chwilowo przebywał w Polsce, o ile jego centrum interesów pozostawało za granicą.

Organ podatkowy stwierdził, że podatnik do 15 lipca 2025 r. podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, gdyż posiadał tam centrum interesów życiowych. Dopiero po przenosinach najbliższej rodziny do USA od 16 lipca 2025 r. spełnił warunki ograniczonego obowiązku podatkowego na terytorium Polski, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT.

Wynagrodzenie członka zarządu będącego polskim rezydentem podatkowym, uzyskiwane ze spółki z siedzibą na Białorusi, podlega opodatkowaniu w Polsce z możliwością zastosowania zwolnienia z progresją. Dochody te, choć opodatkowane na Białorusi zgodnie z Umową, wpływają na ustalenie stopy procentowej podatku dochodowego w Polsce.

Osoba fizyczna, która przeniosła miejsce zamieszkania do Polski i posiadała Kartę Polaka, spełniając kryteria z art. 21 ust. 43 ustawy o PIT, ma prawo do ulgi na powrót. Zwolnienie przychodów do kwoty 85 528 zł obowiązuje przez cztery kolejne lata podatkowe, licząc od roku zmiany rezydencji podatkowej na nieograniczoną w Polsce.

Podatnik, który przebywa za granicą przez co najmniej trzy pełne lata podatkowe przed przeprowadzką do Polski i po powrocie staje się polskim rezydentem podatkowym, spełnia warunki do skorzystania z ulgi na powrót z zagranicy, przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, o ile posiada dowody potwierdzające miejsce zamieszkania i nie korzystał z tej ulgi wcześniej.

Podatnik ma prawo do zastosowania ulgi na powrót na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, gdyż spełnia wszystkie wymagane warunki dotyczące zmiany rezydencji podatkowej, braku zamieszkania w Polsce w latach poprzedzających przeniesienie oraz posiadania dokumentacji potwierdzającej ośrodek interesów życiowych poza Polską.

Ulga na powrót, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, przysługuje podatnikom tylko przy spełnieniu wszystkich wymogów formalnych, w tym zamieszkiwania przez pełne 3 lata kalendarzowe w państwie członkowskim UE przed przeniesieniem na terytorium RP.

Wnioskodawca, który przeniósł miejsce zamieszkania do Polski po 31 grudnia 2021 r., nie spełnia warunków do skorzystania z ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej lub odpowiednich dokumentów za cały okres wymagany do ustalenia prawa do zwolnienia.

Wnioskodawczyni, która przeniosła miejsce zamieszkania do Polski po 31 grudnia 2021 r., może skorzystać z ulgi na powrót na mocy art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie była rezydentem podatkowym w Polsce w okresie trzech lat poprzedzających ten rok, a także spełniła wszystkie wymagane warunki związane z rezydencją podatkową w Niemczech.

W przypadku przeniesienia ośrodka interesów życiowych do innego kraju, zmiana obowiązku podatkowego na ograniczony następuje dopiero z momentem wyprowadzki najbliższej rodziny, co oznacza utratę dotychczasowego centrum interesów osobistych w Polsce.

Renta wdowia wypłacana z amerykańskiego systemu ubezpieczeń społecznych nie korzysta ze zwolnienia podatkowego jako świadczenie rodzinne w Polsce. Stanowi dochód podlegający opodatkowaniu na zasadach ogólnych, przy zastosowaniu metody proporcjonalnego odliczenia podatku zapłaconego w USA.

Renta rodzinna przyznana wnioskodawczyni z Belgii podlega opodatkowaniu w Polsce według skali podatkowej, z uwzględnieniem metody proporcjonalnego odliczenia. Przepisy o zwolnieniu podatkowym dla rent osób represjonowanych nie są tu aplikowalne.

Nie przysługuje prawo do "ulgi na powrót" osobie, która w trzech latach poprzedzających powrót do Polski posiadała miejsce zamieszkania na jej terytorium, co narusza warunki z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasiłek SGO wypłacany z Wielkiej Brytanii, będący elementem pomocy społecznej, jest zwolniony z opodatkowania w Polsce na mocy art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako świadczenie z pomocy społecznej.

Osoba fizyczna uzyskuje nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce od momentu posiadania centrum interesów życiowych w Polsce. W przypadku, gdy przed 1 marca 2021 r. centrum interesów znajdowało się za granicą, nie można uznać polskiej rezydencji podatkowej przed tym terminem.

Podatnik, który po długotrwałym pobycie za granicą i przeniesieniu centrum interesów życiowych do Polski, spełnia warunki określone w art. 21 ust. 43 ustawy o PIT, może skorzystać ze zwolnienia od podatku w postaci ulgi na powrót, obejmującego dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzone w innym kraju.

Zgodnie z art. 5 Umowy pomiędzy Polską a Gruzją, zmiana rezydencji podatkowej wnioskodawcy do Gruzji, z jednoczesnym przekazaniem majątku do polskiej fundacji, skutkuje uznaniem Gruzji za miejsce jego rezydencji podatkowej i nie powoduje powstania obowiązku podatkowego z tytułu niezrealizowanych zysków w Polsce.