Pracownicy tymczasowi zatrudniani przez agencje pracy tymczasowej mają prawo do świadczeń chorobowych na ogólnych zasadach. Przy ustalaniu podstawy wymiaru tych świadczeń obowiązują jednak specyficzne zasady wynikające z charakteru ich zatrudnienia. Umowy zawierane z pracownikami tymczasowymi często mają bardzo krótką, zmienną długość. Z tego powodu podstawa wymiaru zasiłku chorobowego nie jest uzupełniana

Co do zasady pracodawca nie może zabronić pracownikowi dodatkowego zatrudnienia u innego pracodawcy. Natomiast pracownik pozostający w stosunku pracy jednocześnie z dwoma pracodawcami odrębnie nabywa uprawnienia ze stosunku pracy u każdego z nich.

Jednym z obowiązków ciążących na płatnikach składek zatrudniających pracowników i zleceniobiorców jest kompletowanie dokumentacji zasiłkowej. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany podmiot wypłaca zasiłki, czy nie. Różnica jest jedynie taka, że przedsiębiorca albo wypłaca dany zasiłek, albo – gdy nie jest płatnikiem zasiłków – przesyła komplet dokumentów do ZUS, aby ten zrealizował wypłatę. Świadczenia

Ustalanie podstawy wymiaru zasiłków często sprawia płatnikom składek trudności w rozstrzyganiu, które dodatkowe składniki wynagrodzenia należy uwzględnić oraz w jaki sposób prawidłowo je wyliczyć, jeżeli przysługują za okresy dłuższe niż 1 miesiąc. Jeżeli składniki są pomniejszane proporcjonalnie za okresy pobierania zasiłków, wówczas należy je uzupełnić przed wliczeniem do podstawy zasiłkowej. W innych

Zasady wypłaty wynagrodzenia za czas choroby lub zasiłków z ubezpieczenia społecznego na przełomie lat 2023/2024 nie zmieniły się. Obowiązują w tym zakresie te same reguły, co w latach ubiegłych.

Podstawa wymiaru świadczeń chorobowych i z tytułu macierzyństwa, która jest ustalana od minimalnego wynagrodzenia za pracę lub jego części odpowiednio w przypadku pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy albo na część etatu, od 1 stycznia 2023 r. wymaga przeliczenia z uwzględnieniem wyższej kwoty minimalnej płacy. Ponownie podstawa ta wzrośnie od 1 lipca 2023 r.

Pracownikowi, który uległ wypadkowi w drodze do lub z pracy, przysługuje od pierwszego dnia powstałej z tej przyczyny niezdolności do pracy wynagrodzenie chorobowe, a po wyczerpaniu przysługującego limitu - zasiłek chorobowy. Jeżeli po wykorzystaniu zasiłku za maksymalny okres pracownik jest nadal niezdolny do pracy, jednak rokuje odzyskanie zdolności do pracy, może ubiegać się o świadczenie rehabilitacyjne