Koszty uzyskania przychodu obejmują wydatki poniesione na wynagrodzenie doradców i usługi doradcze związane z bezpośrednią sprzedażą udziałów Spółki, nie obejmują natomiast tych związanych z pośrednią sprzedażą wynikającą z działań jej wspólnika.

Wydatki na doradców transakcyjnego i prawnego oraz na usługi VDD i VDR mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, jeśli są ponoszone na transakcje bezpośrednio dotyczące spółki. Nie można jednak uznać za takie koszty wydatków związanych z transakcjami pośrednimi dokonywanymi na poziomie wspólnika, ponieważ brak jest związku z przychodami spółki.

Wydatki na wynagrodzenia dla Doradców oraz usługi związane z pozyskaniem inwestora mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, jeżeli spełniają przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, tj. mają racjonalny związek z działalnością podatnika i jego przychodami.

Wydatki na wynagrodzenia doradców transakcyjnych, prawnych oraz usługi VDD, jeśli są racjonalnie poniesione w celu zabezpieczenia źródła przychodów lub jego rozwoju, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

Koszty doradztwa transakcyjnego i prawnego związane z uzyskaniem inwestora, spełniające kryteria art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wydatki te winny być ekonomicznie uzasadnione, racjonalne oraz właściwie udokumentowane.

Wynagrodzenie doradcy inwestycyjnego stanowi koszt uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia aktywów kapitałowych na podstawie art. 30b ust. 1 ustawy PIT, rozliczany proporcjonalnie do wszystkich przychodów osiągniętych na rachunku zagranicznym, z datą poniesienia jako datą uznania kosztów.

Wynagrodzenie doradcy inwestycyjnego za zarządzanie aktywami na rachunku inwestycyjnym może stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 30b ustawy o PIT, proporcjonalnie podzielone względem przychodów z różnych źródeł, o ile warunkiem jest brak bezpośredniego przypisania kosztu do określonej kategorii przychodów.

Wynagrodzenie za zarządzanie aktywami można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w proporcji odpowiadającej stosunkowi przychodów z art. 30b Ustawy PIT do sumy przychodów na rachunku. Wynagrodzenie to jest potrącalne w dacie jego poniesienia, lecz nie jest kosztem bezpośrednim uzyskania przychodów.

Wynagrodzenie za zarządzanie aktywami przez doradcę stanowi pośrednie koszty uzyskania przychodów dla celów art. 30b ustawy o PIT, rozliczane proporcjonalnie w stosunku przychodów do ogólnej kwoty przychodów na rachunku inwestycyjnym.

Działalność wnioskodawcy w zakresie projektowania i budowy prototypów kwalifikuje się jako działalność badawczo-rozwojowa zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy CIT; jednakże, dla celów ulgi badawczo-rozwojowej, koszty projektów muszą być rozliczane jako koszty uzyskania przychodów w sposób jednolity wg metody wskazanej w art. 15 ust. 4a ustawy CIT.

Realizacja Projektu UE 1 i UE 2 spełnia przesłanki działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, co uprawnia do odliczenia związanych z nimi odpisów amortyzacyjnych, proporcjonalnie do wkładu własnego Spółki, zgodnie z art. 18d ust. 2a i 3 ustawy o CIT.

Działalność obejmująca budowę prototypu spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy CIT. Jednakże, aby wydatki związane z taką działalnością mogły być uznane za koszty kwalifikowane, ich rozliczanie musi być dokonane w sposób jednolity dla całego projektu prac rozwojowych.

Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową w zakresie budowy prototypu w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy CIT, jednakże formy rozliczania kosztów prac rozwojowych muszą być jednolite (według art. 15 ust. 4a) w ramach jednego projektu, co warunkuje możliwość skorzystania z ulgi B+R.

W przypadku wypłat do 2.000.000 PLN na rzecz nierezydentów, które kwalifikowane są jako zyski przedsiębiorstwa na gruncie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik może nie pobrać podatku u źródła bazując jedynie na certyfikacie rezydencji, bez obowiązku dalszej weryfikacji przesłanek z art. 28b ust. 4 pkt 4-6 ustawy o CIT.

Wynagrodzenia wypłacane doradcom, zarówno ryczałtowe, jak i uzależnione od efektu transakcji, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, jeśli są właściwie udokumentowane i służą zabezpieczeniu lub rozwojowi źródła przychodów podatnika.

Wydatki poniesione przez Spółkę A z tytułu wynagrodzeń za usługi doradcze i prawne oraz inne koszty związane z pozyskaniem nowego inwestora mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, pod warunkiem spełnienia przesłanek co do celowości, udokumentowania i braku umieszczenia w katalogu negatywnym art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Wydatki związane z wynagrodzeniem za usługi VDR oraz doradztwa prawnego, nawet jeśli nie prowadzą do osiągnięcia bezpośrednich przychodów, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Powinny być one alokowane do działalności zwolnionej i opodatkowanej za pomocą klucza przychodowego zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT.

Wydatki Transakcyjne na rzecz podmiotów specjalizujących się w doradztwie transakcyjnym w zakresie pozyskania nowego inwestora mogą być zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1.

Zwolnienie z art. 113 ust. 1 ustawy dla usług Project Manager (doradztwo techniczne).

Możliwość zaliczenia wynagrodzenia za usługi doradcze do kosztów uzyskania przychodów.

Prawo do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z ust. 9 ustawy (usługi warsztatowo-coachingowe).

Możliwość korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zakup usługi przygotowania dokumentacji zgłoszeniowej prawa ochronnego na wzór użytkowy, dla produktów Spółki przedstawionych w opisie stanu faktycznego, oraz dokonanie zgłoszenia do odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy, jest kosztem kwalifikowanym ulgi B+R, o której mowa w art. 18d ust. 1, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt. 5) ppkt a), niezależnie od