W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której podatnik zastosował ulgę na złe długi, należność zastała zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została zbyta – z uwzględnieniem proporcji, w jakiej otrzymana z tytułu sprzedaży kwota ma się do kwoty dokonanej uprzednio

W ostatnich miesiącach Ministerstwo Finansów zmieniło swoje stanowisko w sprawie sposobu ustalania limitu przychodów, który decyduje o obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych przez podatników prowadzących działy specjalne produkcji rolnej oraz jednoosobową działalność gospodarczą. Podatnicy mogą od teraz ustalać obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych indywidualnie dla działów specjalnych produkcji

Termin 90 dni na możliwość skorzystania z ulgi na złe długi nie „przesuwa się” na najbliższy, pierwszy dzień roboczy następujący bezpośrednio po dniu lub dniach ustawowo wolnych od pracy. Takie stanowisko zajął Szef KAS, zmieniając interpretację wydaną wcześniej przez Dyrektora KIS.

Szef KAS potwierdził, że podatnik nie ma obowiązku poboru podatku u źródła od nabywanych usług ubezpieczeniowych. Jego zdaniem tego rodzaju usługi nie stanowią usług podobnych do usług gwarancji wymienionych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop. Tym samym Szef KAS za nieprawidłowe uznał stanowisko Dyrektora KIS, który nakazał podatnikowi pobór podatku u źródła od takich usług.

Uproszczone rozliczenie usług jako tzw. usług ciągłych może być stosowane nie tylko dla czynności niepodzielnych, ale także dla powtarzających się czynności odrębnych, lecz jednorodnych, dla których przyjęto stałe okresy rozliczeniowe – wyrok NSA z 9 września 2024 r., sygn. akt I FSK 1786/20. Stanowisko NSA dotyczyło usług transportowych wykonywanych na zlecenie nabywcy wielokrotnie i rozliczanych

Cesja wierzytelności, której nie towarzyszą dodatkowe świadczenia na rzecz zbywcy (cedenta), korzysta ze zwolnienia z VAT (wyrok NSA z 25 października 2024 r., sygn. akt I FSK 337/21).

Szef Krajowej Administracji Skarbowej (KAS) może z urzędu (czyli z własnej inicjatywy) zmienić wydaną wcześniej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) interpretację indywidualną. Dzieje się tak, jeśli stwierdził jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Szef KAS nie jest w tym zakresie