Składki na fundusz pomocowy systemu ochrony banków spółdzielczych, stanowią koszty uzyskania przychodów, jeśli są nakierowane na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, oraz wymogami bezpieczeństwa finansowego instytucji.
Koszty poniesione przez spółkę na szkolenia podwykonawców, o ile mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i służą osiągnięciu przychodów oraz nie stanowią kosztów wyłączonych zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu według art. 15 ust. 1 tejże ustawy.
Składki na funkcjonowanie systemu ochrony banków komercyjnych mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, jeżeli ich poniesienie ma na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, pomimo braku obowiązkowego charakteru przynależności do systemu.
Opłaty przyłączeniowe do sieci elektroenergetycznej ponoszone w związku z budową farmy wiatrowej nie mogą być wliczane do wartości początkowej środków trwałych ze względu na ich charakter, lecz powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Środki finansowe otrzymane w ramach Polsko-Szwajcarskiego Programu Współpracy jako udział w projekcie korzystają ze zwolnienia z CIT na mocy art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o CIT. Koszty amortyzacji środków dofinansowanych nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.
Wydatki poniesione przez A S.A. na nabycie akcji oraz koszty związane z wdrożeniem programu motywacyjnego nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ nie istnieje związek przyczynowy między tymi wydatkami a przychodami tejże spółki, lecz odnoszą się one do korzyści spółek portfelowych.
Straty z tytułu likwidacji lub sprzedaży nie w pełni amortyzowanych środków trwałych związanych z produkcją nierentownych grup produktów, które nie wynikają z zmiany rodzaju działalności, mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów działalności pozastrefowej opodatkowanej na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.
Otrzymana należność z tytułu sprzedaży wierzytelności w postaci zachowku stanowi przychód z praw majątkowych dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegający wykazaniu w PIT-36. Koszty uzyskania przychodów nie obejmują równowartości należnego zachowku, jeśli brak jest udokumentowanych wydatków związanych z jego nabyciem.
Saldo Dodatnie, jako koszt pośredni uzyskania przychodu, może zostać rozpoznane jako koszt w dacie jego ostatecznego potwierdzenia przez zarządcę rozliczeń po zakończeniu 3-letniego okresu rozliczeniowego, a nie w trakcie prowadzenia bieżących raportów do operatora.
Saldo Dodatnie, powstające w wyniku aukcji OZE i wynikające z wyższej rynkowej ceny energii w stosunku do ceny aukcyjnej, kwalifikuje się jako pośredni koszt uzyskania przychodów, ponoszony w celu zabezpieczenia działalności gospodarczej; jego rozpoznanie jako koszt podatkowy winno nastąpić dopiero po jego ostatecznym ustaleniu po zakończeniu okresu rozliczeniowego.
Instytucja finansowa, uznana zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 7 Prawa bankowego, może kwalifikować przychody z umorzenia certyfikatów i wykupu obligacji jako przychody inne niż zyski kapitałowe w oparciu o art. 7b ust. 2 ustawy o CIT.
W zakresie kosztów uzyskania przychodu, Saldo Dodatnie użytkowane przez Wytwórcę energii z OZE powinno być uznane za koszt pośredni ponoszony w momencie jego księgowego ujęcia jako zobowiązanie wobec ZR, na podstawie ostatecznego potwierdzenia wysokości przez ZR po zakończeniu każdego 3-letniego okresu rozliczeniowego.
Saldo Dodatnie powstałe w systemie aukcyjnym OZE podlega uznaniu za koszt uzyskania przychodu w momencie jego ostatecznego ujawienia po zakończeniu okresu rozliczeniowego, zgodnie z przepisami ustawy o CIT.
Kwota Salda Dodatniego, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, stanowi dla wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, ujmowany w księgach po ostatecznym rozliczeniu trzyletnim okresie, jako koszt pośredni, nie bezpośredni. Organ zaakceptował tę interpretację, uznając stanowisko za prawidłowe.
Kwota Salda Dodatniego, ustalona na podstawie ostatecznego rozliczenia sprzedaży energii w trzyletnim okresie rozliczeniowym, stanowi koszt uzyskania przychodów rozpoznawany po zakończeniu okresu, co wynika z zasady, iż takie rozliczenie jest ostateczne i wiarygodne.
Dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości mogą być zwolnione z opodatkowania, jeśli przychód zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe w terminie trzech lat od końca roku, w którym dokonano zbycia, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, pod warunkiem przeznaczenia środków na cel opisany w art. 21 ust. 25.
Opłaty marketingowe ponoszone przez franczyzobiorcę na rzecz związku pracodawców mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile zostanie wykazany adekwatny związek przyczynowy z uzyskaniem przychodów oraz zostaną właściwie udokumentowane.
W przypadku sprzedaży środka trwałego, który uprzednio został wycofany z ewidencji z powodu decyzji organu podatkowego, podatnik może rozpoznać koszty zakupu tego środka jako koszty uzyskania przychodu, o ile istnieje bezpośredni związek tych wydatków z uzyskanym przychodem.
Opłaty marketingowe ponoszone przez członków Związku, będącemu organizacją pracodawców, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów pod warunkiem udokumentowania wydatków, potwierdzenia ich definitywnego i ekwiwalentnego charakteru oraz wykazania przyczynowo-skutkowego związku z działalnością gospodarczą podatnika.
Kwota salda dodatniego, ustalana ostatecznie po zakończeniu okresu rozliczeniowego na podstawie raportu od Operatora, stanowi koszt uzyskania przychodu dla wytwórcy energii w systemie aukcyjnym, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
Kwota zwrotu Salda Dodatniego, uzyskana w wyniku aukcyjnego systemu wsparcia OZE, wynika z racjonalnego umotywowania osiągnięcia przychodów jako koszt pośredni podlegający rozpoznaniu po zakończeniu pełnego okresu rozliczeniowego. Potwierdzenie tego kosztu powinno wynikać z ostatecznego raportu od operatora energii.