Spółka dokonując płatności za należności licencyjne do spółki A, stosując certyfikat rezydencji i oświadczenie spółki B, może korzystać z obniżonej stawki podatkowej zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania; spółka B winna być wskazana w informacji IFT-2R jako rzeczywisty beneficjent.

Rzeczywisty właściciel odsetek decyduje o kwalifikacji podatkowej. Gdy odbiorca płatności (podmiot A) nie jest właścicielem rzeczywistym, zastosowanie znajduje norma 'look-through', umożliwiająca rozpoznanie rzeczywistych przepisów podatkowych względem podmiotów B, C i D. Podmiot A, będąc pośrednikiem, nie podlega zwolnieniu od podatku u źródła na podstawie odpowiednich umów międzynarodowych (PL/US

Obowiązkiem polskiego płatnika jest sporządzenie i przesłanie informacji IFT-1/IFT-1R dla zagranicznych podatników z tytułu nabycia usług doradczych, niezależnie od poboru podatku u źródła w kontekście umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dochody z należności odsetkowych oraz innych tytułów wypłacanych przez Spółkę na rzecz niemieckiego funduszu inwestycyjnego są zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, o ile fundusz spełnia określone warunki, w tym pełne opodatkowanie w kraju siedziby i nadzór finansowy.

Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę zagranicznym kontrahentom tytułem nabycia licencji do odsprzedaży oprogramowania nie stanowi przychodu z należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, co zwalnia Spółkę z obowiązku poboru podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Kwoty rozliczenia kontraktów swap nie spełniają definicji odsetek według art. 21 ust. 1 PDOP i nie powinny być uwzględniane w podstawie opodatkowania podatku u źródła.

Należności wypłacane za usługi informatyczne w ramach "hardware flat rate" nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła, gdyż nie jest to użytkowanie urządzeń przemysłowych. Klucze licencyjne mimo związków z prawami autorskimi nie generują obowiązku podatkowego jako należności licencyjne, lecz klasyfikowane są jako zyski przedsiębiorstwa zgodnie z art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Usługi programistyczne nabywane od nierezydentów nie są objęte obowiązkiem poboru podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż nie mieszczą się w katalogu świadczeń podlegających zryczałtowanemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Płatności za usługi programistyczne, nabywane od nierezydentów przez Spółkę, nie są objęte ryczałtowym podatkiem u źródła zgodnie z art. 29 ustawy o PIT, chyba że umowy obejmują należności będące wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich lub określone w katalogu świadczeń podobnych.

Terminal dostarczony przez cypryjską spółkę stanowić będzie zagraniczny zakład na terytorium Polski w rozumieniu art. 5 UPO Polska-Cypr, a opłaty czarterowe za jego użytkowanie nie będą podlegały zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Wartość zapłaconego podatku u źródła w wyniku korekt rozliczeń po kontrolach celno-skarbowych za lata 2019-2023, może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 CIT, mimo braku klauzuli ubruttowienia w umowach. Jest to koszt pośredni, potrącalny w momencie poniesienia.

Podatek u źródła zapłacony przez płatnika na skutek korekt podatkowych może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu (art. 15 ust. 1 CIT), nawet bez umownej klauzuli ubruttowienia, pod warunkiem wykazania, że służył zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodu i jest potwierdzony dowodami księgowymi.

Podatek u źródła zapłacony w wyniku korekt jest kosztem uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 CIT, zaliczanym w momencie poniesienia, mimo braku klauzuli ubruttowienia, gdy wydatek spełnia przesłanki definitywności i związku z działalnością.

Wynagrodzenie wypłacane przez spółkę za nabycie licencji z prawem do sublicencjonowania oprogramowania mieści się w ramach art. 21 ust. 1 ustawy o CIT jako przychód z praw autorskich, a spółka jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat.

Zapłata podatku u źródła przez spółkę, wynikająca z kontroli celno-skarbowej i ubruttowienia odsetek, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jako koszt pośredni według art. 15 ust. 1 i 4d ustawy o CIT, nawet bez klauzuli ubruttowienia.

Wynagrodzenie wypłacane za licencję użytkownika końcowego oprogramowania komputerowego nie mieści się w katalogu należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przez co nie podlega zryczałtowanemu podatkowi u źródła w Polsce.

Podatek u źródła zapłacony przez spółkę na podstawie korekt po kontrolach celno-skarbowych może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jako koszt pośredni, potrącany w dacie poniesienia, o ile spełnia ogólne warunki zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Opłaty za licencje użytkownika końcowego, nieprzenoszące praw autorskich, nie mieszczą się w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, nie powodując obowiązku poboru podatku u źródła, gdyż są jedynie opłatą za korzystanie na własny użytek, nie stanowiąc należności licencyjnych w rozumieniu UPO.

Wynagrodzenie za Licencje użytkownika końcowego, czyli za prawo do korzystania z oprogramowania dla własnych potrzeb nie stanowi należności licencyjnych, zatem nie podlega opodatkowaniu u źródła podatkiem dochodowym w Polsce na mocy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz obowiązującej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Podatek dochodowy zapłacony przez polski podmiot w kraju, z którym brak jest umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie podlega odliczeniu od polskiego podatku dochodowego oraz nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu na gruncie ustawy o CIT.

X Sp. z o.o. jest uprawniona do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 10% od odsetek przekazywanych do Banku 2 zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania Polska-Japonia, gdy Bank 2 jest rzeczywistym właścicielem odsetek.

Płatnik wypłacając odsetki na rzecz Banku 2, działającego jako rzeczywisty właściciel, ma prawo zastosować 10% stawkę WHT na podstawie art. 11 ust. 2 Umowy PL-JP, przy spełnieniu warunków należytej staranności i dokumentacji rezydencji.

Płatnik, wypłacając odsetki przypadające Bankowi 2, który jest rezydentem japońskim i rzeczywistym właścicielem odsetek, jest uprawniony do pobrania 10% WHT na podstawie UPO PL-JP, przy zachowaniu należytej staranności oraz posiadaniu stosownego certyfikatu rezydencji.

Oświadczenie płatnika WH-OSC zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT nie może być składane przed faktycznym zaistnieniem zdarzenia podatkowego, jakim jest przekroczenie limitu kwoty wypłat, co skutkuje koniecznością wdrożenia art. 26 ust. 2e ustawy. Skuteczność takiego oświadczenia wymaga wiedzy posiadanej na dzień faktycznej wypłaty.