Pracownik pracuje w podstawowym systemie czasu pracy od poniedziałku do piątku od godz. 7.00 do godz. 15.00. W wyniku szczególnych potrzeb pracodawcy powstała konieczność, aby przez okres jednego tygodnia od poniedziałku do piątku pracownik pracował w nadgodzinach od godz. 19.00 do godz. 7.00, po 12 godzin. W celu zachowania odpoczynków dobowych pracodawca chce w poniedziałek wyznaczyć pracownikowi

Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Czasem pracy jest zatem nie tylko czas, w którym pracownik faktycznie świadczy pracę na rzecz pracodawcy, ale również czas, w którym pracodawca może wydawać pracownikowi polecenia i dyspozycje związane z rodzajem pracy określonym w zawartej umowie o pracę

Tworzenie harmonogramów czasu pracy jest niezbędne wówczas, gdy pracownicy nie mają ustalonych stałych godzin i stałych dni wykonywania pracy. Planując grafik czasu pracy, pracodawca musi zaplanować pracownikom odpowiedni wymiar czasu pracy w danym okresie rozliczeniowym, zapewnić minimalną liczbę dni wolnych od pracy oraz zachować odpoczynki dobowe i tygodniowe, a także pamiętać o przestrzeganiu doby

Pracownik wykorzystał już cały urlop wypoczynkowy. Poprosił więc swojego kierownika o pracę przez dwa kolejne dni na dwóch zmianach w godzinach od 6.00 do 22.00, aby mieć w zamian dwa dni wolne na pracę przy remoncie domu. Kierownik wyraził zgodę. Czy postępowanie kierownika było prawidłowe?

Praca zmianowa polega na wykonywaniu pracy według ustalonego rozkładu czasu pracy przewidującego zmianę pory wykonywania pracy przez poszczególnych pracowników po upływie określonej liczby godzin, dni lub tygodni. Może być ona stosowana w każdym systemie czasu pracy, tj.: podstawowym, równoważnym, przerywanym, zadaniowym, skróconego tygodnia pracy, pracy weekendowej, pracy w ruchu ciągłym.

Umowa o zakazie konkurencji zarówno w trakcie zatrudnienia, jak i po jego ustaniu zabezpiecza interesy pracodawcy przed działaniami pracowników, którzy podejmują pracę konkurencyjną. Zakres takiego zakazu nie może być sformułowany w sposób dowolnie szeroki.

Ze względu na konieczność zapewnienia przez pracodawcę pracownikom minimum 11-godzinnego nieprzerwanego okresu odpoczynku dobowego, najbezpieczniej jest wprowadzić maksymalnie 5-godzinny przedział czasu w ramach ruchomego czasu pracy. Dłuższy niż 5-godzinny przedział godzin może bowiem spowodować naruszenie odpoczynku dobowego.

Od 23 sierpnia 2013 r. zostały znacznie uelastycznione dotychczasowe rozwiązania dotyczące czasu pracy. Będą z nich mogli skorzystać pracodawcy, których pracownicy podlegają przepisom o czasie pracy zawartym w Kodeksie pracy lub w innych ustawach, które jednak w związku z niepełną regulacją w tym zakresie odwołują się do Kodeksu pracy.