Koszty wdrożenia, instalacji oprogramowania oraz opłat subskrypcyjnych stanowią element wartości niematerialnej i prawnej, która podlega amortyzacji. Wartość ta powinna być wyceniona na dzień odbioru systemu, uwzględniając wszystkie poniesione koszty, zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Wynagrodzenia za rozwój Systemu X są dochodem z kwalifikowanego IP, podlegającym 5% stawce CIT jako dochód z działalności badawczo-rozwojowej. Jednak koszty pośrednie, jak marketing i podróże służbowe, nie mogą być bezpośrednio przypisane do działalności badawczo-rozwojowej w kalkulacji wskaźnika nexus.

Refakturowanie kart sportowych i polis ubezpieczeniowych wskazuje na powstanie przychodu podatkowego z refaktury, współmierne koszty uzyskania przychodu podlegają rozliczeniu na zasadach CIT, natomiast zakup licencji platformy kadrowej bez sublicencjonowania nie wymaga poboru podatku u źródła.

Należności wypłacane za usługi informatyczne w ramach "hardware flat rate" nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła, gdyż nie jest to użytkowanie urządzeń przemysłowych. Klucze licencyjne mimo związków z prawami autorskimi nie generują obowiązku podatkowego jako należności licencyjne, lecz klasyfikowane są jako zyski przedsiębiorstwa zgodnie z art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wynagrodzenia za nabycie pełnych praw autorskich od zagranicznego kontrahenta w zakresie niebędącym należnościami licencyjnymi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce. Usługi techniczne i badawcze świadczone bez doradczych elementów nie mieszczą się w katalogu usług z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Wynagrodzenie wypłacane za licencję użytkownika końcowego oprogramowania komputerowego nie mieści się w katalogu należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przez co nie podlega zryczałtowanemu podatkowi u źródła w Polsce.

Opłaty za licencje użytkownika końcowego, nieprzenoszące praw autorskich, nie mieszczą się w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, nie powodując obowiązku poboru podatku u źródła, gdyż są jedynie opłatą za korzystanie na własny użytek, nie stanowiąc należności licencyjnych w rozumieniu UPO.

Wynagrodzenie z tytułu licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie użytkowane w modelu SaaS, ograniczone do prawa użytkowania zgodnie z jego przeznaczeniem, nie podlega obowiązkowi poboru podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie za Licencje użytkownika końcowego, czyli za prawo do korzystania z oprogramowania dla własnych potrzeb nie stanowi należności licencyjnych, zatem nie podlega opodatkowaniu u źródła podatkiem dochodowym w Polsce na mocy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz obowiązującej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wynagrodzenie wypłacane Dostawcy zagranicznemu za licencję użytkownika końcowego na korzystanie z oprogramowania w modelu SaaS przez polskiego rezydenta podatkowego nie skutkuje obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie z tytułu nabycia licencji użytkownika końcowego do oprogramowania niewykorzystujące praw autorskich nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, dlatego nie podlega opodatkowaniu u źródła w Polsce.

Wynagrodzenie płacone za licencję użytkownika końcowego na oprogramowanie, ograniczone do użytku wewnętrznego bez przeniesienia pełnych praw autorskich, nie stanowi należności licencyjnych podlegających podatkowi u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Płatności za licencje end-user na programy komputerowe, nabywane wyłącznie dla użytku własnego, nie kwalifikują się jako należności licencyjne, tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła według art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wynagrodzenie wypłacane za korzystanie z programu komputerowego na podstawie licencji użytkownika końcowego, bez przeniesienia autorskich praw majątkowych, nie mieści się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i nie podlega opodatkowaniu u źródła w Polsce.

Wynagrodzenie z tytułu zakupu licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie nie stanowi przychodu objętego art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT, wobec czego nie rodzi obowiązku poboru podatku u źródła przy wypłacie takich należności zagranicznemu dostawcy.

Licencja użytkownika końcowego na oprogramowanie, nieprzenosząca praw autorskich, nie stanowi należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, co wyklucza obowiązek poboru podatku u źródła od wypłat na rzecz zagranicznego dostawcy.

Opłaty za licencje użytkownika końcowego na oprogramowanie umożliwiające jedynie korzystanie na własne potrzeby, nie stanowią wynagrodzeń podlegających obowiązkowi poboru podatku u źródła, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie za usługi organizacji loterii, w tym opłaty związane z kosztami bezpośrednio dotyczącymi loterii, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Transfer środków finansowych na pokrycie kosztów nagród nie stanowi świadczenia podlegającego VAT, jeśli nie przenoszone jest prawo do rozporządzania nimi jak właściciel.

Wypłaty z tytułu Licencji użytkownika końcowego na rzecz zagranicznego dostawcy oprogramowania nie mieszczą się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i nie powodują obowiązku poboru podatku u źródła, z uwagi na brak transferu majątkowych praw autorskich.

Płatności dokonywane przez spółkę na rzecz zagranicznego dostawcy z tytułu licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie nie generują obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego jako należność licencyjna, gdyż nie obejmują przekazania majątkowych praw autorskich, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Działalność polegająca na opracowaniu nowego produktu technologicznego spełnia kryteria B+R w rozumieniu art. 18d CIT, uprawniające do ulgi. Dochody z kwalifikowanego IP (oprogramowania) mogą być opodatkowane preferencyjnie, pod warunkiem właściwego wyodrębnienia przychodów i kosztów związanych z prawem IP.

Produkcja piwa przy uwzględnieniu instrukcji dotyczących ilości słodu, chmielu oraz rodzaju piwa i etykietowania go etykietami kontrahenta wypełnia znamiona wytwarzania na podstawie licencji, co wyklucza możliwość skorzystania z ulgi dla małych browarów.

Przychody z tytułu opłat abonamentowych za korzystanie z platformy cyfrowej, nie wynikające z udostępnienia czy przeniesienia praw autorskich, nie podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy o CIT w zakresie estońskiego CIT.