Osoba, która po przynajmniej trzyletnim pobycie za granicą przenosi rezydencję podatkową do Polski, może skorzystać z ulgi na powrót, o ile spełnia przepisy art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, nawet przy zmianie formy opodatkowania, gdyż ustawodawca nie uzależnia stosowania ulgi od wyboru określonej formy opodatkowania.

Podatnik, który przenosi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po 1 stycznia 2022 r., może skorzystać z ulgi na powrót, jeżeli spełni wszystkie przewidziane przesłanki, w tym nieprzerwane zamieszkiwanie przez co najmniej trzy lata przed zmianą rezydencji oraz posiadanie innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania, pomimo braku certyfikatu rezydencji.

Wydatki ponoszone przez podatnika nie kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodu zgodnie z przepisami podatkowymi, co uniemożliwia ich objęcie ulgą podatkową.

Podatnik nie ma prawa do skorzystania z ulgi na powrót, gdyż w okresie świadczenia pracy za granicą nie doszło do zmiany centrum interesów osobistych z Polski na państwo pracy, co uniemożliwia uznanie powrotu do Polski za moment przeniesienia miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podatnik mający zamiar stałego zamieszkania w Polsce i spełniający ustawowe warunki, w tym brak wcześniejszej rezydencji na terytorium RP oraz posiadanie Karty Polaka, jest uprawniony do ulgi na powrót. Zwolnienie obejmuje przychody do 85 528 zł rocznie przez cztery lata podatkowe.

Podatnik, który przenosi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i spełnia statuaryjne warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, ma prawo do skorzystania z "ulgi na powrót" w czterech kolejnych latach podatkowych, zaczynając od roku zamieszkania lub następnego.

Osoba fizyczna, która przebywała i pracowała za granicą zgodnie z przepisami określonymi w art. 21 ustawy o PIT, jest uprawniona do skorzystania z ulgi na powrót, pod warunkiem nieposiadania miejsca zamieszkania w Polsce w wymaganym okresie i spełnienia pozostałych przesłanek formalnych, w tym przeniesienia ośrodka interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podatnik, który ponownie przenosi miejsce zamieszkania do Polski i spełnia warunki z art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może korzystać z tzw. „ulgi na powrót”, nawet jeśli chwilowo przebywał w Polsce, o ile jego centrum interesów pozostawało za granicą.

Podatnik, który przebywa za granicą przez co najmniej trzy pełne lata podatkowe przed przeprowadzką do Polski i po powrocie staje się polskim rezydentem podatkowym, spełnia warunki do skorzystania z ulgi na powrót z zagranicy, przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, o ile posiada dowody potwierdzające miejsce zamieszkania i nie korzystał z tej ulgi wcześniej.

Ulga na powrót, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, przysługuje podatnikom tylko przy spełnieniu wszystkich wymogów formalnych, w tym zamieszkiwania przez pełne 3 lata kalendarzowe w państwie członkowskim UE przed przeniesieniem na terytorium RP.

Wnioskodawca, który przeniósł miejsce zamieszkania do Polski po 31 grudnia 2021 r., nie spełnia warunków do skorzystania z ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej lub odpowiednich dokumentów za cały okres wymagany do ustalenia prawa do zwolnienia.

Podatnik nie może skorzystać z ulgi na powrót, jeżeli nie posiada dowodów dokumentujących jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w wymaganym okresie, co uniemożliwia spełnienie warunków określonych w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przeniesienie przez podatnika centrum interesów życiowych do Polski we wrześniu 2021 roku wyklucza możliwość skorzystania z ulgi na powrót od 2022 roku, pomimo wcześniejszego związku gospodarczego z Białorusią i deklaracji podatkowych sugerujących rezydencję na Białorusi.

Wnioskodawczyni, która przeniosła miejsce zamieszkania do Polski po 31 grudnia 2021 r., może skorzystać z ulgi na powrót na mocy art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie była rezydentem podatkowym w Polsce w okresie trzech lat poprzedzających ten rok, a także spełniła wszystkie wymagane warunki związane z rezydencją podatkową w Niemczech.

Warunek braku zamieszkania na terytorium Polski przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok powrotu jest wymaganiem bezwzględnym do uznania za dopuszczalne zastosowanie ulgi na powrót, co nie zostało spełnione przez wnioskodawcę w niniejszym przypadku.

Podatnik, który po przeprowadzce z kraju Unii Europejskiej do Polski spełnia ustawowe kryteria, może skorzystać z ulgi na powrót do kwoty 85 528 zł w czterech kolejnych latach podatkowych, jako że warunki nieograniczonego obowiązku podatkowego, okresu braku zamieszkania w Polsce oraz należytej dokumentacji są spełnione.

Wnioskodawczyni nie spełnia przesłanek ulgi na powrót przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, bowiem jej centrum interesów osobistych pozostawało w Polsce w trakcie wykonywania pracy w Holandii.

Podatnik, który przeniósł miejsce zamieszkania do Polski w 2024 r., spełniający warunki z art. 21 ust. 43 ustawy o PIT, ma prawo do wolnego od podatku dochodowego zwolnienia z przychodów pracy do kwoty 85 528 zł rocznie przez cztery lata, oraz możliwości korekty zeznania podatkowego.

Osobie, która przeniosła miejsce zamieszkania do Polski na podstawie Karty Polaka, przysługuje ulga na powrót w odniesieniu do dochodów z działalności gospodarczej zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 u.p.d.o.f., niezależnie od momentu złożenia formalnego wniosku o ulgę.

Nie przysługuje prawo do "ulgi na powrót" osobie, która w trzech latach poprzedzających powrót do Polski posiadała miejsce zamieszkania na jej terytorium, co narusza warunki z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik, który w momencie przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie spełnia wymogów dotyczących posiadania Karty Polaka oraz ciągłego zamieszkania w określonym państwie, nie jest uprawniony do skorzystania z ulgi na powrót przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawo do ulgi na powrót, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, przysługuje podatnikowi, który po 31 grudnia 2021 r. przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegając nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, i spełnia dodatkowe wymogi ustawowe; zwolnienie obejmuje przychody do 85 528 zł rocznie z wybranych źródeł.

Osoba fizyczna, która posiada centrum interesów życiowych w Polsce ze względu na współmałżonka i dzieci, mimo posiadania centrum interesów gospodarczych za granicą, podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Podatnik, który powrócił do Polski po długotrwałym pobycie za granicą, ma prawo do ulgi na powrót, jeżeli spełnia warunki zamieszkiwania za granicą przez co najmniej trzy lata, mimo braku zgłoszenia wyjazdu z Polski, o ile przedstawi wystarczające dowody rezydencji podatkowej za granicą.