Osoba, która po przynajmniej trzyletnim pobycie za granicą przenosi rezydencję podatkową do Polski, może skorzystać z ulgi na powrót, o ile spełnia przepisy art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, nawet przy zmianie formy opodatkowania, gdyż ustawodawca nie uzależnia stosowania ulgi od wyboru określonej formy opodatkowania.

Osoba posiadająca stałe miejsce zamieszkania w Polsce nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego w Polsce od sprzedaży nieruchomości położonej na Białorusi, zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między RP a Białorusią.

Emerytura osoby, która mimo czasowego pobytu w Hiszpanii, zachowuje swoje centrum interesów życiowych w Polsce, podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT oraz regulacjami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Podatnik, który przenosi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i spełnia statuaryjne warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, ma prawo do skorzystania z "ulgi na powrót" w czterech kolejnych latach podatkowych, zaczynając od roku zamieszkania lub następnego.

Osoba fizyczna, która przebywała i pracowała za granicą zgodnie z przepisami określonymi w art. 21 ustawy o PIT, jest uprawniona do skorzystania z ulgi na powrót, pod warunkiem nieposiadania miejsca zamieszkania w Polsce w wymaganym okresie i spełnienia pozostałych przesłanek formalnych, w tym przeniesienia ośrodka interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zwolnienie podatkowe, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, przysługuje wyłącznie podatnikom, którzy przenieśli miejsce zamieszkania do RP po 31 grudnia 2021 r. Przeniesienie przed tą datą wyklucza prawo do ulgi na powrót.

Osoba fizyczna, która przeniosła miejsce zamieszkania do Rzeczypospolitej Polskiej przed 1 stycznia 2022 r., nie jest uprawniona do skorzystania z ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca, który przeniósł miejsce zamieszkania do Polski po 31 grudnia 2021 r., nie spełnia warunków do skorzystania z ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej lub odpowiednich dokumentów za cały okres wymagany do ustalenia prawa do zwolnienia.

Przeniesienie przez podatnika centrum interesów życiowych do Polski we wrześniu 2021 roku wyklucza możliwość skorzystania z ulgi na powrót od 2022 roku, pomimo wcześniejszego związku gospodarczego z Białorusią i deklaracji podatkowych sugerujących rezydencję na Białorusi.

Wnioskodawca nie spełnia wymogu posiadania certyfikatu rezydencji, co stanowi przeszkodę w zastosowaniu ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ulga na powrót, przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania do Polski przed dniem 1 stycznia 2022 r.

Wnioskodawca, posiadający polską rezydencję podatkową, podlega opodatkowaniu w Polsce, ale zyski ze stałego zakładu w Niemczech podlegają tamtejszemu opodatkowaniu według umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Podatnik, który po przeprowadzce z kraju Unii Europejskiej do Polski spełnia ustawowe kryteria, może skorzystać z ulgi na powrót do kwoty 85 528 zł w czterech kolejnych latach podatkowych, jako że warunki nieograniczonego obowiązku podatkowego, okresu braku zamieszkania w Polsce oraz należytej dokumentacji są spełnione.

Przepis art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ustawy o PIT wymaga, aby podatnik posiadał Kartę Polaka w momencie przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski, co jest konieczne do skorzystania z ulgi na powrót.

Wnioskodawczyni nie spełnia przesłanek ulgi na powrót przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, bowiem jej centrum interesów osobistych pozostawało w Polsce w trakcie wykonywania pracy w Holandii.

Osobie, która przeniosła miejsce zamieszkania do Polski na podstawie Karty Polaka, przysługuje ulga na powrót w odniesieniu do dochodów z działalności gospodarczej zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 u.p.d.o.f., niezależnie od momentu złożenia formalnego wniosku o ulgę.

Osoba, która w państwie innym niż Polska ma swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych oraz nie przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, nie jest uznawana za polskiego rezydenta podatkowego i podlega jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dochodów osiąganych w Polsce.

Przedsiębiorca fizyczny, będąc rezydentem podatkowym w Szwajcarii i wykonując działalność gospodarczą zarejestrowaną w Polsce z terenu Szwajcarii, podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Na terytorium Polski nie powstaje zakład podatkowy, o ile brak jest stałej placówki prowadzącej działalność.

Osoba fizyczna, która przeniosła ośrodek interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, nie posiada polskiej rezydencji podatkowej, podlegając ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Powrót do Polski przywróci status rezydencji podatkowej RP, skutkując łamaną rezydencją podatkową w przypadku zmiany miejsca zamieszkania w trakcie roku podatkowego.

Prawo do ulgi na powrót, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, przysługuje podatnikowi, który po 31 grudnia 2021 r. przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegając nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, i spełnia dodatkowe wymogi ustawowe; zwolnienie obejmuje przychody do 85 528 zł rocznie z wybranych źródeł.

Osoba fizyczna, która posiada centrum interesów życiowych w Polsce ze względu na współmałżonka i dzieci, mimo posiadania centrum interesów gospodarczych za granicą, podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Podatnik, który powrócił do Polski po długotrwałym pobycie za granicą, ma prawo do ulgi na powrót, jeżeli spełnia warunki zamieszkiwania za granicą przez co najmniej trzy lata, mimo braku zgłoszenia wyjazdu z Polski, o ile przedstawi wystarczające dowody rezydencji podatkowej za granicą.

Dochody z tytułu sprzedaży nieruchomości położonej za granicą, nabytej ponad pięć lat przed jej zbyciem, przez osobę o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce, nie są opodatkowane na gruncie polskiego prawa podatkowego. Nie występuje obowiązek składania rocznego zeznania podatkowego z tego tytułu.

W świetle przepisów art. 3 ust. 1a ustawy o PIT oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, obywatel polski posiadający stałe miejsce zamieszkania i centrum interesów życiowych w Katarze, nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, o ile jego pobyt w Polsce nie przekracza 183 dni rocznie.