Przychody uzyskane z odpłatnego zbycia kryptowalut przez Wnioskodawcę nie stanowią przychodów z działalności gospodarczej, lecz kapitałów pieniężnych. Przychód ten podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30b ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód z tytułu otrzymania walut wirtualnych w ramach airdropów oraz grantów RPGF powstaje w momencie ich otrzymania, a nie zbycia, o ile są one uznane za świadczenia w naturze, co skutkuje obowiązkiem podatkowym w chwili ich uzyskania i ustaleniem wartości według kursu waluty z dnia poprzedzającego.

Przychody z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej są klasyfikowane jako przychody kapitałowe, podlegające opodatkowaniu według stawki 19%, co wyklucza możliwość ich opodatkowania ryczałtem jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Program punktowy, w którym uczestnik wymienia punkty na nagrody jest nieodpłatnym świadczeniem generującym przychód z innych źródeł; nie podlega zwolnieniu podatkowemu z art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f., gdyż nagrody są wydawane w zamian za konkretne działania.

Otrzymanie waluty wirtualnej (tokenów) na podstawie umowy partnerstwa strategicznego powoduje powstanie przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w momencie otrzymania, niezależnie od późniejszych fluktuacji wartości tej waluty. Przychód ten uznawany jest za definitywny przyrost majątku podatnika.

Dochody z odpłatnego zbycia walut wirtualnych należy klasyfikować jako przychody z kapitałów pieniężnych, niezależnie od liczby transakcji, a nagrody w kryptowalutach stanowią przychód w momencie ich otrzymania. Interpretacja odnosi się do art. 17 ust. 1 pkt 11 i art. 18 ustawy o PIT.

Dochody ze sprzedaży walut wirtualnych traktowane są jako przychody z kapitałów pieniężnych, podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 19%. Za koszt uzyskania przychodu uznaje się wszystkie udokumentowane wydatki poniesione na nabycie oraz sprzedaż waluty wirtualnej zgodnie z art. 22 ustawy o PIT.

Otrzymanie przez podatnika walut wirtualnych w ramach airdrop powoduje powstanie przychodu podatkowego w momencie ich otrzymania, zgodnie z art. 18 ustawy o PIT, jako przychodu z praw majątkowych, niezależnie od późniejszego zbycia.

Waluty wirtualne, pomimo iż są traktowane jako prawa majątkowe, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn w przypadku ich dystrybucji przez airdrop, jako że nie dochodzi do darowizny w rozumieniu kodeksu cywilnego, a ich przekazywanie odbywa się w celach marketingowych.

Wydatki na zakup komputerów do wydobywania kryptowalut "metodą Proof of work" nie kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie stanowią bezpośrednich kosztów nabycia waluty wirtualnej.

Udokumentowane koszty nabycia walut wirtualnych przez polskiego rezydenta podatkowego, poniesione jako brytyjski rezydent przed zmianą rezydencji, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w Polsce, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania i wykazania w deklaracji PIT-38 za rok uzyskania przychodów ze zbycia tych walut.

Otrzymanie walut wirtualnych za usługi lub sprzedaż stokenizowanej treści audio stanowi przychód z działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 12 ust. 3 i 3a ustawy o CIT. Koszt uzyskania przychodu związany z walutami wirtualnymi powinien być rozpoznawany w roku poniesienia wydatków, zgodnie z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT.

Skutki podatkowe nabycia i zbycia Tokenów.

Uwzględnienie w kosztach uzyskania przychodów prowizji pobranych przy obrocie walutami wirtualnymi oraz sposób przeliczenia transakcji dokonanych w walutach wirtualnych.

Dotyczy skutków podatkowych obrotu kryptowalutami.

W zakresie skutków podatkowych dokonania operacji zabezpieczenia waluty wirtualnej (np. Y) i otrzymania w zamian kryptowaluty X.

Ustalenie wysokości i sposobu rozliczenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu walut wirtualnych przejętych w wyniku połączenia transgranicznego.

W związku z epidemią COVID-19 pojawiła się konieczność udzielenia przedsiębiorcom wsparcia niezbędnego dla utrzymania i kontynuacji prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Jednym z aktów prawnych służących temu celowi jest ustawa o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2. Wprowadza ona również pakiet zmian w dotychczasowych rozwiązaniach tarczy