Budowa farmy wiatrowej jako długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej spełnia warunki wyłączające limitowanie kosztów finansowania dłużnego na podstawie art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT. Projekt ten kwalifikuje się jako infrastruktura publiczna w interesie ogólnospołecznym, co umożliwia nieuwzględnianie związanych z nim kosztów kredytów i pożyczek przy wyliczaniu nadwyżki kosztów

Budowa Farmy Fotowoltaicznej przez spółkę stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, uprawniając do wyłączenia kosztów finansowania dłużnego związanych z projektem z nadwyżek, zgodnie z art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, z uwagi na spełnienie wymogów strukturalnych oraz znaczenie w ogólnym interesie publicznym.

Realizacja Farmy Fotowoltaicznej stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, co uprawnia do wyłączenia kosztów finansowania dłużnego przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania, w świetle zapewnienia ogólnego interesu publicznego oraz formy i struktury inwestycyjnej.

Realizowana inwestycja w postaci budowy Farmy Fotowoltaicznej stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, co umożliwia nieuwzględnianie kosztów finansowania dłużnego przy obliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

Nabycie towarów od zagranicznych dostawców przez polską spółkę podlega rozliczeniu podatku VAT w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia, pod warunkiem niespełnienia kryterium rejestracji dostawcy na potrzeby VAT w Polsce, co wynika z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT.

Realizacja Farmy Wiatrowej stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, umożliwiający zastosowanie wyłączenia z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT, co pozwala na nieuwzględnianie kosztów finansowania dłużnego w nadwyżce kosztów.

Przychody z dywidend, w tym zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, winny być uwzględniane w całkowitych przychodach do limitów kosztów finansowania dłużnego w zgodzie z art. 15c ust. 1 i 4 CIT.

W obliczaniu wskaźnika EBITDA dla celów limitu z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, spółka powinna powiększyć EBITDA o niezamortyzowane koszty finansowania dłużnego związane z nieruchomością, które zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodu przy jej sprzedaży.

Wskaźnik EBITDA podlega zwiększeniu o koszty finansowania dłużnego zawarte w wartości początkowej nieruchomości, jeśli te nie zostały rozliczone odpisami amortyzacyjnymi do momentu ich zakwalifikowania jako koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Podatnik obliczając wskaźnik EBITDA w zakresie limitu kosztów finansowania dłużnego, powinien powiększyć ten wskaźnik o niezamortyzowane koszty finansowania dłużnego zaliczone do wartości początkowej nieruchomości, które zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodu przy jej sprzedaży.

Wynik z realizacji kontraktów IRS, zabezpieczających ryzyko stóp procentowych dla finansowania inwestycyjnego, w zakresie transakcji związanych z wytworzeniem środka trwałego, może zwiększać lub zmniejszać jego wartość początkową zgodnie z art. 16g ust. 4 updop, jako integralna część kosztów wytworzenia.

Opłaty z tytułu leasingu operacyjnego nie stanowią kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 ustawy o CIT, przez co nie podlegają ograniczeniom wyznaczonym przez art. 15c ustawy, gdyż są wynagrodzeniem za korzystanie z rzeczy, a nie ze środków finansowych.

Odsetki oraz opłaty ponoszone w ramach systemu cash poolingu stanowią koszty finansowania dłużnego podlegające ograniczeniom z art. 15c ustawy CIT; nie podlegają jednak wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym, o ile występują dodatkowe powiązania kapitałowe. Przekazywane środki pieniężne są podatkowo neutralne.

Różnice kursowe powstałe z realizacji kontraktów zabezpieczających ryzyko kursowe, które wynikają z działalności operacyjnej, nie stanowią kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o CIT i nie wchodzą w zakres nadwyżki kosztów finansowania wymagającej limitowania.

Koszty finansowania dłużnego, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15c ust. 1 CIT, mogą być rozliczane w kolejnych pięciu latach według zasady FIFO. Dla kosztów obejmujących działalność opodatkowaną i zwolnioną stosuje się proporcję alokacji z roku ich powstania, nie bieżący klucz alokacji.

Dyskonto uzyskiwane w ramach sekurytyzacji wierzytelności stanowi koszt finansowania dłużnego i podlega ograniczeniom przewidzianym w art. 15c ustawy o CIT.

Przedsięwzięcie polegające na budowie Zakładu, realizowane przez Wnioskodawcę, stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej zgodnie z art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, umożliwiający nieuwzględnianie kosztów finansowania dłużnego w kosztach uzyskania przychodów.

Limit kosztów finansowania dłużnego, określony w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, powinien uwzględniać przychody z dywidend, w tym zwolnione na mocy art. 22 ust. 4 oraz art. 20 ust. 3 ustawy o CIT, przy kalkulacji dla potrzeb obliczenia podatkowej EBITDA.

Na potrzeby obliczania limitu kosztów finansowania dłużnego, Spółka powinna uwzględniać przychody z dywidend, w tym zwolnione z opodatkowania, w zsumowanych przychodach, zgodnie z art. 15c ust. 1 oraz art. 15c ust. 4 ustawy o CIT.

Projekt inwestycyjny Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15c ust. 10 ustawy o CIT, stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej. W konsekwencji, na mocy art. 15c ust. 8 ustawy o CIT, koszty finansowania dłużnego związane z niniejszym projektem nie powinny być uwzględniane przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

Odsetki wypłacane najemcom jako oprocentowanie kaucji nie są wliczane do limitu kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na ich neutralność podatkową i brak związku przyczynowego z przychodem Spółki.

Koszty uzyskania przychodu wynikające z Instrumentu SWAP traktować należy jako koszty finansowania dłużnego podlegające limitowi z art. 15c ust. 12 ustawy o CIT; natomiast przychody z tego instrumentu nie stanowią przychodów odsetkowych na gruncie art. 15c ust. 13 ustawy o CIT.

Inwestycja w farmę wiatrową przez spółkę w ramach finansowania dłużnego kwalifikuje się jako długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej zgodnie z art. 15c ustawy o CIT, uprawniając do wyłączenia tego finansowania z limitów nadwyżki kosztów dłużnych.

Odsetki od finansowania dłużnego związanego z nabyciem udziałów, nawet po refinansowaniu lub odnowieniu umowy, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, jeśli finansowanie to jest związane z transakcjami kapitałowymi w kontekście art. 16 ust. 1 pkt 13e i 13f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.