Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów z dobrowolnego umorzenia udziałów nabytych zarówno za wkład pieniężny, jak i niepieniężny, zastosowanie ma odpowiednia interpretacja przepisów ustaw o podatku dochodowym, które różnicują te koszty w zależności od sposobu nabycia, a w przypadku braku możliwości przypisania stosuje się zasadę FIFO.

Koszty uzyskania przychodów przy odpłatnym zbyciu udziałów powstałych z przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową ustala się według księgowej wartości składników majątku na dzień przekształcenia, uwzględniając dokonane odpisy amortyzacyjne, a nie na podstawie wartości początkowej czy ceny zakupu.

Nabycie udziałów w celu ich umorzenia przez spółkę za wynagrodzeniem, regulowane Kodeksem spółek handlowych, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jako że nie spełnia definicji umowy sprzedaży w rozumieniu Kodeksu cywilnego.

Wynagrodzenie uzyskane przez podatnika z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów w spółce z o.o. należy klassyfikować jako przychód z odpłatnego zbycia udziałów, opodatkowany 19% stawką PIT w rocznym rozliczeniu PIT-38. Brak jest podstaw do stosowania zasady in dubio pro tributario w analizowanej sytuacji.