Niedostarczenie urządzeń przez kontrahenta nie może być uznane za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie strat do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie spełnia przesłanek staranności oraz właściwego udokumentowania, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
Nieściągalne wierzytelności z tytułu pożyczek, właściwie udokumentowane protokołem, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zaliczenie wymaga stosownego udokumentowania nieściągalności wierzytelności, co może zostać dokonane przez sporządzenie protokołu zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT. Rozpoznanie kosztów podatkowych dokonuje się w dniu sporządzenia protokołu.
Nieściągalne wierzytelności mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w kwocie netto, jeśli uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne, a ich nieściągalność została udokumentowana postanowieniem o umorzeniu egzekucji. Zaliczenie następuje w momencie uznania postanowienia za zgodne ze stanem faktycznym.
Wierzytelność, która nie została odpisana jako nieściągalna, nie może być uznana za koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych, nawet jeśli spełnia inne wymogi formalne ustalone przez art. 16 ustawy o CIT.
Wierzytelności uznane za nieściągalne można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko, jeśli przewidywane koszty dochodzenia są wyższe od ich wartości, zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 3 CITU. Subiektywny pogląd na trudności kulturowe i prawne nie ma tu decydującego znaczenia.
Podatek VAT z tytułu nieotrzymanej opłaty dodatkowej nie może być uznany za koszt uzyskania przychodów, nawet jeśli dług jest nieściągalny, gdyż podatek ten nie stanowi przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o CIT.
Podatnik może dokonać korekty podatku należnego z tytułu nieuregulowanej wierzytelności tylko wtedy, gdy na dzień przed złożeniem deklaracji jest czynnym podatnikiem VAT, co uniemożliwia retrospektywne skorzystanie z ulgi na złe długi bez spełnienia tej przesłanki.
Kwota kapitału wymagalnych, a nieściągalnych pożyczek może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów bez pomniejszenia o rezerwy, jeśli rezerwy te nie były wcześniej zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez jednostkę nadzorowaną przez KNF.
W zakresie możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności.
Wnioskodawca nie będzie uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kwot głównych niespłaconych, wymagalnych i przedawnionych wierzytelności wynikających z zawartych umów pożyczek, ponieważ nie spełniają one przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy CIT.
Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności.
Czy wartość niespłaconych zobowiązań Spółki, wynikających z zawartych Umów Pożyczek, wymagalnych i nieprzedawnionych na moment wykreślenia Spółki z Rejestru Przedsiębiorców KRS, będzie stanowić dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych
Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy w zakresie opisanych we wniosku nieściągalnych wierzytelności, dla których upłynęły dwa lata, licząc od końca roku, w którym faktury zostały wystawione.
Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2017 r. i od 1 stycznia 2018 r., na podstawie: - art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy CIT niespłaconych, wymagalnych i nieprzedawnionych opłat i prowizji od pożyczek - art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy CIT, nieprzedawnionych wierzytelności pożyczkowych
1. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o CIT, do rozpoznawania jako kosztów uzyskania przychodów Nieściągalnych wierzytelności pomniejszonych o kwotę odsetek, opłat i prowizji oraz o równowartość ewentualnych rezerw lub odpisów na straty kredytowe albo odpisów aktualizujących wartość należności, utworzonych na te Nieściągalne wierzytelności, zaliczonych
Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niespłaconych, wymagalnych i nieprzedawnionych wierzytelności pożyczkowych (kapitału pożyczki), które zostaną odpisane z ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy jako nieściągalne.
Przychodem z tytułu zbycia Nieściągalnych Wierzytelności będzie po stronie Spółki cena określona w umowie (która odpowiadać będzie wartości rynkowej Nieściągalnych Wierzytelności), a kosztem uzyskania przychodu na przedmiotowej transakcji wartość nominalna Nieściągalnych Wierzytelności uprzednio zarachowana przez Spółkę jako przychód należny.
Wypłata odszkodowania spełnia przesłanki o których mowa w art. 89a ust. 4 ustawy, a tym samym niesie za sobą obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w odpowiedniej części.
Ustalenie, czy w stosunku do wierzytelności niezwróconych przez Sprzedawców, Spółka może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów z tytułu wierzytelności odpisanych jako nieściągalne pod warunkiem udokumentowania ich nieściągalności albo z tytułu utworzonych odpisów na straty kredytowe pod warunkiem uprawdopodobnienia ich nieściągalności.
Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne oraz wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona.
Uprawnienie do rozpoznania jako koszty uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek pomniejszonych o kwotę odsetek, opłat i prowizji oraz o równowartość rezerw lub odpisów na straty kredytowe albo odpisów aktualizujących wartość należności, utworzonych na te nieściągalne wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek, nie zaliczonych obecnie do kosztów uzyskania przychodów
Czy Wnioskodawca jest uprawniony do złożenia korekt zeznań podatkowych CIT-8 oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartości netto wierzytelności, o których mowa w stanie faktycznym, każdorazowo za rok, w którym spełniony zostanie ostatni z warunków, tj. wierzytelność została odpisana jako nieściągalna w księgach