Przedsiębiorcy, którzy decydują się na zatrudnienie osób do prac sezonowych, mają do wyboru kilka form współpracy. Najbardziej opłacalną formą zatrudnienia dla przedsiębiorców poszukujących osób do prac sezonowych będą umowy cywilnoprawne, umowy o pomocy przy zbiorach lub umowy o praktyki absolwenckie. Natomiast najmniej korzystne będzie zatrudnienie osób do prac sezonowych na podstawie umów o pracę
Z pracownikami młodocianymi w wieku od 15 do 18 lat można zawrzeć umowę o pracę na wykonywanie prac lekkich. Młodocianych można zatrudnić na stałe, sezonowo albo dorywczo, uwzględniając w każdym przypadku wymagania zawarte w Kodeksie pracy dotyczące zawierania umów z takimi pracownikami. Znacznie mniej warunków do spełnienia jest przy zawieraniu z młodocianymi umów cywilnoprawnych.
Zawieranie umów cywilnoprawnych jest dla przedsiębiorców bardziej korzystne finansowo niż stosowanie umów o pracę. Osobom zatrudnionym na umowy cywilnoprawne nie przysługują bowiem pracownicze przywileje, takie jak: dodatkowa rekompensata za pracę w godzinnych nadliczbowych czy pracę w nocy, prawo do urlopu wypoczynkowego, a także prawo do odpraw pracowniczych. W przypadku umów o dzieło co do zasady
W okresie letnim wzrasta zapotrzebowanie na pracę sezonową. Praca ta ma charakter przejściowy, dlatego pracodawcy szukają najkorzystniejszych form zatrudnienia, które pozwalają zaoszczędzić na kosztach pracy oraz umożliwiają szybkie i łatwe zakończenie współpracy. Szanse przejściowego zwiększenia stanu zatrudnienia w tym okresie daje zawarcie umów cywilnoprawnych, szczególnie umów o dzieło lub zlecenia
Pracodawca, uwzględniając skalę prowadzonej działalności i rodzaj zagrożeń, postanowił wyznaczyć 2 pracowników do udzielania pierwszej pomocy w zakładzie pracy. Jeden z nich udał się na urlop wypoczynkowy. W tym samym czasie drugi pracownik zachorował i dostał zwolnienie lekarskie. Czy w takim przypadku pracodawca ma prawo odwołać z urlopu pracownika wyznaczonego do udzielania pierwszej pomocy? Czy
Praca tymczasowa to forma zatrudnienia, w której pomiędzy pracownikiem a pracodawcą korzystającym z jego pracy nie nawiązuje się stosunek pracy. Pracodawcą dla pracownika tymczasowego jest agencja pracy tymczasowej, podczas gdy zadaniem klienta agencji, nazywanego pracodawcą użytkownikiem, jest bieżące kierowanie pracą zatrudnionej osoby.
Między stażystą z urzędu pracy a pracodawcą nie dochodzi do zawarcia umowy o pracę, a świadczona w ramach stażu praca nie jest stosunkiem pracy. Stażystom przysługuje jednak część uprawnień, jakie mają pracownicy. Pracodawcy muszą im zapewnić np. niektóre świadczenia wynikające z przepisów bhp czy płatne dni wolne.
Pracodawca, który chce ograniczyć koszty zatrudnienia, powinien rozważyć, czy warto zatrudniać osoby na podstawie umów cywilnoprawnych. Taka forma zatrudnienia daje bowiem zatrudniającym sporo korzyści.
Wprawdzie Trybunał Konstytucyjny zakwestionował w wyroku z 16 lutego 2010 r. (P 16/09; Dz.U. Nr 31, poz. 167) odebranie zleceniobiorcom ulgi składkowej z tytułu przekazanych im świadczeń bhp, ale zwolnienie to nie obejmuje wszystkich takich świadczeń. Prawidłowe ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia zleceniobiorcy jest więc w praktyce trudniejsze niż przed zmianą przepisów.