Rekompensata uzyskiwana przez Spółkę od Miasta z tytułu świadczenia usług transportu zbiorowego nie stanowi elementu podstawy opodatkowania w VAT, gdyż nie wpływa bezpośrednio na cenę tych usług, będąc przeznaczona na pokrycie ogólnych kosztów działalności publicznej przewoźnika.

Sprzedaż udziału w niezabudowanych działkach przez osobę fizyczną, bez podejmowania działań promocyjnych czy handlowych, nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej zgodnie z art. 15 ustawy o VAT, a zatem nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Rekompensata wypłacana przez jednostkę samorządu terytorialnego operatorowi za świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego, mająca na celu wyłącznie pokrycie poniesionych strat, nie wchodzi w zakres podstawy opodatkowania VAT, gdyż nie ma bezpośredniego wpływu na cenę usługi.

Koszty ponoszone przez spółkę w związku z arbitrażem przed Stałym Trybunałem Arbitrażowym w Hadze nie stanowią opodatkowanego świadczenia w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, z uwagi na brak więzi prawnej i bezpośredniego związku wynagrodzenia ze świadczoną usługą.

Wynagrodzenie otrzymywane przez osobę fizyczną za świadczenie usług tłumaczenia na rzecz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jako freelancer nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 i 46a ustawy, gdyż nie pochodzą one ze środków bezzwrotnej pomocy ani nie są wypłacane pracownikom UE.

Opodatkowanie podatkiem VAT wpłat otrzymanych od mieszkańców z tytułu wkładu własnego w kosztach montażu instalacji; opodatkowanie podatkiem VAT wpłat otrzymanych od Gminy z tytułu odsprzedaży Instalacji; stawka podatku VAT dla czynności montażu instalacji w zależności od miejsca zainstalowania; brak odrębnego opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania przez Gminę mieszkańcom prawa własności

obowiązki płatnika w związku z zapewnieniem bezpłatnego zakwaterowania i przejazdów do miejsca wykonywania pracy

Zatrudniony na umowę o pracę na czas określony pracownik objęty ochroną przedemerytalną, któremu wypowiedziano umowę z naruszeniem przepisów, ma prawo żądać przywrócenia do pracy. Tak orzekł Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 11 grudnia 2018 r. (P 133/15). Przepis, który pozwalał w tym przypadku jedynie na żądanie odszkodowania, został uznany za niezgodny z konstytucją.

Pracodawca, u którego działa zakładowa organizacja związkowa, musi uzgadniać z nią regulamin wynagradzania. Jeśli jednak uzgodnienie treści regulaminu nie jest możliwe, pracodawca powinien ustalać warunki płacowe indywidualnie, w umowach o pracę.

Trybunał Konstytucyjny 14 listopada 2018 r. uznał za niezgodną z konstytucją ustawę znoszącą od 2019 r. limit rocznego ograniczenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i FEP. Dla płatników oznacza to, że zakwestionowana ustawa nie wejdzie w życie i od 1 stycznia 2019 r. roczna podstawa wymiaru składek osób o najwyższych przychodach nadal ograniczona będzie do limitu tzw. 30

Trybunał Konstytucyjny 28 lutego br. orzekł, że przepis przewidujący możliwość weryfikacji przez ZUS błędnych decyzji emerytalno-rentowych jest niezgodny z Konstytucją RP (sygn. akt K 5/11). Po wejściu w życie wyroku, tj. od 8 marca br. ZUS nie może odebrać prawa do emerytury lub renty, gdy stwierdzi, że pierwotna dokumentacja nie dawała podstaw do przyznania świadczenia.

Nie wszystkie nieodpłatne świadczenia, które pracodawca przekazuje pracownikom, powodują powstanie opodatkowanego przychodu z tego tytułu. Znaczenie ma bowiem, czy taki bonus został m.in. przyznany za zgodą pracownika i spowodował zaoszczędzenie przez niego wydatku. Taka sytuacja powoduje jednocześnie, że nie każde takie świadczenie będzie oskładkowane i wliczane do podstawy zasiłkowej.

Wielokrotne przerywanie biegu przedawnienia nie narusza zasad konstytucyjnych, jeśli będzie to służyć należytemu wyegzekwowaniu świadczenia podatkowego - wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 21 czerwca 2011 r. (P 26/10).

Przepisy zmieniające wymogi formalne umowy o opiekę zawartej przez spadkobierców zaliczanych do III grupy podatkowej są niezgodne z konstytucją - wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 5 lipca 2011 r. (P 36/10).

Po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 24 listopada 2016 r. (K 11/15)w sprawie stosowania do kierowców przepisów rozporządzenia w sprawie podróży służbowych pracowników sfery budżetowej pracodawcy będą mogli ograniczyć im wypłatę ryczałtów za nocleg. Stanie się tak w przypadku zapewnienia tym pracownikom możliwości przenocowania w kabinie pojazdu. Wskazany wyrok odnosi się jedynie do kierowców wykonujących

Zdaniem Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej limit czasowy 33 miesięcy, w ramach którego będzie możliwe zatrudnienie pracownika na czas określony, będzie liczony od dnia wejścia w życie nowelizacji przepisów, tj. od 22 lutego 2016 r. Dotyczy to zarówno umów trwających w tym dniu, jak i zawieranych po tej dacie. Takie stanowisko resort pracy zaprezentował w swoich wyjaśnieniach w październiku 2015

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r. (K 7/13) uznał, że pracodawca powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy m.in. od wartości sfinansowanego przez siebie dojazdu do pracy. Istnieje ryzyko, że organy podatkowe będą od każdego tego rodzaju świadczenia żądać podatku.

Spotkania integracyjne, co do zasady, nie powodują powstania po stronie jego uczestników przychodu, od którego należy pobrać podatek. Natomiast do podstawy opodatkowania pracodawca powinien zaliczyć wartość opłaconych abonamentów medycznych, polis OC i dojazdów do pracy - tak wynika z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (K 7/13).