Wydatki ponoszone przez spółkę na rzecz kierowców międzynarodowych z tytułu diet i ryczałtów za noclegi, choć nie stanowią podróży służbowych, mogą być kosztami uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli są ponoszone w związku z działalnością gospodarczą i mają na celu uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Prace wnioskodawcy stanowią działalność badawczo-rozwojową, uprawniającą do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów na honoraria autorskie, a pojęcie "działalność twórcza w zakresie programów komputerowych" obejmuje utwory związane z ogółem działań tworzących oprogramowanie.

Działalność polegająca na projektowaniu i produkcji prototypów, prowadzona w sposób opisany przez Wnioskodawcę, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 i 28 ustawy CIT, co uprawnia do skorzystania z ulgi B+R. Koszty ponoszone w związku z tą działalnością kwalifikują się jako koszty kwalifikowane według art. 18d ust. 2 CIT.

Dodatek wypłacany pracownikom z tytułu rezygnacji z samochodu służbowego stanowi koszt uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż ma na celu redukcję wydatków związanych z samochodami i zabezpieczenie źródła przychodów.

Spółka rozpoczynająca działalność gospodarczą korzysta z preferencji ryczałtowych dotyczących zatrudnienia w trzech pierwszych latach opodatkowania CIT, z możliwością stopniowego wzrostu zatrudnienia, bez obowiązku spełniania 300-dniowego okresu pracy, co jest wymagane dopiero w czwartym roku podatkowym.

Zwrot przez wspólnika wydatków prywatnych tego samego dnia zwalnia spółkę z rozpoznania dochodu jako ukrytego zysku. Przy braku faktury za noclegi, inne dowody księgowe mogą uzasadniać uznanie wydatku za biznesowy, nie stanowiący ukrytego zysku. Interpretacja zgodna z art. 28m ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o CIT.

Podatnik ma prawo odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych wynikających z wynagrodzeń pracowników wykonujących prace rozwojowe, jeśli działalność spełnia wymogi twórczości oraz jest prowadzona systematycznie, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 4a pkt 26 ustawy CIT.

Spółka A jako nowy pracodawca i płatnik, kontynuuje obowiązki płatnika z art. 93c Ordynacji podatkowej, wystawiając PIT-11 i PIT-4R za pełny rok podatkowy 2025 dla przejętych pracowników, mimo formalnego przejęcia od połowy roku.

Prace wykonywane przez pracownika na stanowisku Automatyka w X Sp. z o.o., spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT, uzasadniając tym samym możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu dla wynagrodzenia z pracy twórczej.

Zwolnienie z obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych, przewidziane w art. 11n pkt 5 ustawy o CIT, nie ma zastosowania, jeżeli pomiędzy spółką a jej jedynym udziałowcem, jednostką samorządu terytorialnego, istnieją nie tylko powiązania kapitałowe, ale także powiązania osobowe związane z obecnością przedstawicieli gminy w organach spółki.

Prace wykonywane przez pracowników Wnioskodawcy na stanowiskach I-V mieszczą się w katalogu działalności twórczej określonej w art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co uprawnia do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodu dla wynagrodzeń przypadających na te prace.

Odszkodowanie wypłacone na podstawie ugody sądowej za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę stanowi przychód ze stosunku pracy i nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Refakturowanie kart sportowych i polis ubezpieczeniowych wskazuje na powstanie przychodu podatkowego z refaktury, współmierne koszty uzyskania przychodu podlegają rozliczeniu na zasadach CIT, natomiast zakup licencji platformy kadrowej bez sublicencjonowania nie wymaga poboru podatku u źródła.

Wydatki na zakup usługi najmu urządzeń i artykułów spożywczych, udostępnianych pracownikom oraz kontrahentom w siedzibie spółki, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż przyczyniają się do osiągania przychodów i nie mieszczą się w kategorii wydatków reprezentacyjnych zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Spółka, wybierająca jako formę opodatkowania ryczałt od dochodów spółek, spełnia wymogi zatrudnienia określone w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, jeżeli w drugim roku podatkowym zwiększy zatrudnienie o co najmniej 1 etat, a w trzecim roku osiągnie stan zatrudnienia 3 etatów, co pozwala na kontynuację opodatkowania ryczałtem bez konieczności dodatkowego zwiększania zatrudnienia.

Podatnik ma prawo pomniejszać zaliczki na podatek dochodowy przekazywane po złożeniu zeznania CIT-8 o niewykorzystaną ulgę B+R, niezależnie od miesiąca, którego dotyczą wynagrodzenia, o ile pomniejszenie wynika z przepisów art. 18db ustawy o CIT.

Wydatki poniesione na zakup odzieży służbowej, stanowiące element wizerunku przedsiębiorstwa, mają charakter reprezentacyjny, zatem nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dofinansowanie wycieczek i spotkań integracyjnych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż jego celem jest integracja pracowników, a nie osobista korzyść finansowa odbiorców świadczenia.

Ryczałt wypłacany pracownikom z tytułu używania prywatnych samochodów do celów służbowych, będący zwrotem kosztów, stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, skutkując obowiązkiem naliczenia i pobrania zaliczki przez pracodawcę.

Świadczenie usług w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej na rzecz byłego pracodawcy, o ile nie są tożsame z czynnościami wykonywanymi w ramach wcześniejszego stosunku pracy, nie wyklucza ryczałtowego opodatkowania przychodów ewidencjonowanych.

Paragon bez numeru NIP nie może zostać uznany za dowód księgowy dokumentujący transakcję Spółki z kontrahentem i nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, gdyż transakcja jest kierowana do osób prywatnych, a nie osób prawnych.

Spółka spełnia warunek zatrudnienia wymagany dla estońskiego CIT poprzez program łącznego zatrudnienia. Zatrudnianie do czerwca dwóch pracowników, a następnie od czerwca czterech - spełnia sumaryczne kryterium zatrudnienia co najmniej 3 etatów przez min. 300 dni w roku.

Wprowadzenie programu rabatowego dla szerokiej grupy uczestników nie stanowi przychodu podatkowego dla beneficjentów z tytułu ulg cenowych, a tym samym nie nakłada na organizatora obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.