Podstawę opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym CIT, obniża się o przychody z tytułu zbycia wierzytelności na rzecz instytucji finansowych w ramach faktoringu pełnego, nawet jeśli obniżenie redukuje podstawę do zera.

Nabycie wierzytelności jako czynność ściągania długów stanowi odpłatne świadczenie usług opodatkowane podstawową stawką VAT. Podatnik ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur za usługi wykorzystywane do działalności opodatkowanej.

Wynagrodzenie faktora w postaci 'części odsetkowej' oraz prowizji z tytułu świadczenia usług faktoringowych, nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem u źródła, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kwoty uzyskane z umowy faktoringu pełnego stanowią przychód, który wlicza się do limitu określonego w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, co może wpływać na możliwość stosowania estońskiego CIT. Przychody z faktoringu powinny być uznane za część przychodów z wierzytelności.

Przychody uzyskane ze zbycia własnych wierzytelności w ramach umowy faktoringu należy wliczać do limitu przychodów pasywnych przewidzianego w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o CIT. W przypadku przekroczenia progu 50%, dochody te mogą pozbawić spółkę możliwości stosowania ryczałtu od dochodów spółek.

Przychody i koszty wynikające z umów faktoringu, związanych z wierzytelnościami z działalności zwolnionej z opodatkowania, przypisuje się do działalności opodatkowanej, ponieważ umowy te nie są integralną częścią działalności objętej wsparciem, co wyklucza ich zwolnienie na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a UPDOP.

Przeniesienie wierzytelności własnych przez podatnika na rzecz faktora w ramach umowy faktoringu nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, jako że czynność ta nie jest uznawana za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Skonto udzielone z powodu wcześniejszej zapłaty przez faktora powoduje obowiązek korekty podstawy opodatkowania na bieżąco oraz wystawienia faktury korygującej.

Udzielenie pożyczki przed powstaniem i przeniesieniem wierzytelności stanowi świadczenie odrębne od usługi faktoringu, korzystające ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, pod warunkiem spełnienia przesłanek dotyczących jego przedmiotowego charakteru.

Czynności sprzedaży i zwrotnego przeniesienia wierzytelności w ramach umowy faktoringu/sekurytyzacji stanowią usługę zwolnioną z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 2 pkt 4 ustawy, chyba że każdorazowo podlegają opodatkowaniu VAT.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, cena zbycia wierzytelności stanowi przychód, zaś koszty faktoringu mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z ustawą o CIT. Wynagrodzenie na rzecz faktora z tytułu faktoringu nie podlega obowiązkowi pobierania podatku u źródła.

Nabycie wierzytelności w ramach umowy faktoringu przez spółkę zagraniczną od podmiotu polskiego nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jako że umowa faktoringu nie jest wymieniona w zamkniętym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zawartym w art. 1 ustawy o PCC.

Jednokrotne złożenie ZAW-NR przez podatnika, wskazujące numer rachunku bankowego Banku jako faktora, skutecznie zapobiega zastosowaniu sankcji przewidzianej w art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w odniesieniu do wszystkich kolejnych płatności dokonywanych na ten rachunek, niezależnie od różnorodności dostawców.

Prowizje uzyskiwane z tytułu umów faktoringu niepełnego stanowią przychody o charakterze odsetkowym, zgodnie z art. 15c ust. 13 ustawy o CIT, jako przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Ustalenie, czy koszty wynagrodzenia Faktora ponoszone przez Spółkę A., która wchodzi w skład Podatkowej Grupy Kapitałowej, na podstawie umowy faktoringu pełnego stanowią koszty finansowania dłużnego.

Ustalenie czy w odniesieniu do okoliczności opisanych w stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego, Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku, o którym mowa w art. 24aa ustawy o CIT za 2023 r. oraz kolejne lata podatkowe.

Przychód uzyskany ze zbycia wierzytelności (faktoring) powinien być rozpoznany jako przychód opodatkowany na zasadach ogólnych, oraz na potrzebę ustalenia klucza alokacji kosztów przypisany do przychodów opodatkowanych.

Przychód uzyskany ze zbycia wierzytelności (faktoring) powinien być rozpoznany jako przychód opodatkowany na zasadach ogólnych, koszty opłat umowy faktoringu stanowią koszty uzyskania przychodów.

Brak możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT.

Czy płatności wypłacane przez Spółkę na rzecz faktorów w ramach Umów Faktoringu nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce i w związku z tym, Spółka nie jest zobowiązana do poboru podatku u źródła od tych płatności?

Ustalenie, czy : ‒ przychód uzyskany z cesji wierzytelności własnych w ramach faktoringu niepełnego powinien być przez Spółkę rozpoznawany jako przychód opodatkowany na zasadach ogólnych (tj. niepodlegający zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT), ‒ prowizja i koszty odsetek, które są pobierane przez Faktora w ramach wierzytelności finansowanych stanowią koszty związane wyłącznie

Możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego dla świadczenia usług pośrednictwa faktoringowego.

Możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, dla dodatkowej usługi finansowej zwanej Okresem Dodatkowego Finansowania.

Czy objęcie należności umową faktoringu mieszanego spowoduje u Wnioskodawcy osiągnięcie przychodu ze zbycia wierzytelności, o którym mowa art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o CIT, uniemożliwiając w rezultacie – w razie przekroczenia proporcji określonej w tym przepisie – stosowanie opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, czyli tzw. estońskiego CIT, o którym mowa w rozdziale 6b ustawy o CIT

Czy cesja wierzytelności własnych w wyniku zawarcia przez Wnioskodawcę z Faktorem Umowy Faktoringu, na warunkach opisanych w zdarzeniu przyszłym, niestanowiąca umowy sprzedaży wierzytelności w rozumieniu kodeksu cywilnego, będzie skutkować dla Wnioskodawcy (jako faktoranta) powstaniem przychodu podatkowego, w sytuacji gdy wierzytelność ta zostanie uprzednio opodatkowana jako przychód należny, a otrzymana