Pracownik może podnosić kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą. Jeżeli pracodawca skieruje pracownika na naukę lub wyrazi zgodę na dokształcanie podjęte z inicjatywy zatrudnionego, powinien zapewnić mu możliwość skorzystania z urlopu szkoleniowego i zwolnić z całości lub części dnia pracy, żeby pracownik mógł uczestniczyć w zajęciach.

Umowa o podnoszenie kwalifikacji zawodowych jest zawierana w sytuacji, gdy pracodawca inicjuje lub wyraża zgodę na dokształcanie pracownika. W umowie tej strony stosunku pracy ustalają zakres podnoszenia kwalifikacji zawodowych, czas zwolnienia z pracy konieczny do uczestnictwa w zajęciach, wymiar i sposób wykorzystania urlopu szkoleniowego, a także zasady finansowania nauki.

Pracownik może podnosić kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą. W tym zakresie podmiot zatrudniający podejmuje swobodną decyzję i nie jest związany wnioskiem pracownika. Jeżeli jednak pracodawca skieruje pracownika na naukę lub wyrazi zgodę na dokształcanie podjęte z inicjatywy zatrudnionego, powinien zagwarantować mu możliwość skorzystania z dodatkowych uprawnień urlopowych

Na podstawie projektów opublikowanych od 13 do 26 lutego 2012 r.

Pracownik, który dokształca się z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą, ma prawo do odpłatnych świadczeń z tego tytułu przewidzianych przez przepisy Kodeksu pracy. Z tego prawa, co do zasady, nie mogą skorzystać pracownicy podnoszący kwalifikacje zawodowe bez inicjatywy lub zgody pracodawcy oraz osoby zatrudnione na innej podstawie niż umowa o pracę, powołanie, wybór, mianowanie lub spółdzielcza

Pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje z inicjatywy lub za zgodą pracodawcy, oprócz urlopu szkoleniowego i zwolnienia z pracy mogą zostać przyznane dodatkowe świadczenia. Pracodawca może np. pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie pracownika. Takie fakultatywne świadczenia są zwolnione z należności publicznoprawnych, tj. podatku PIT i składek ZUS.

Pracodawca ma obowiązek ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Nie oznacza to jednak konieczności finansowania przez zatrudniającego kursów, szkoleń czy innej formy edukacji. Decyzja pracodawcy w tym zakresie jest bowiem uznaniowa.

Jesteśmy uczelnią niepubliczną. Postanowiliśmy sfinansować jednemu z naszych pracowników dydaktycznych koszty przewodu doktorskiego. Czy wówczas po stronie zatrudnionego powstanie przychód ze stosunku pracy, który należy opodatkować i oskładkować?

Jednym z obowiązków pracodawcy jest pomoc pracownikom w podnoszeniu kwalifikacji zawodowych. Realizacja tego obowiązku może następować w bardzo różnych formach - od tworzenia warunków zatrudnienia sprzyjających łatwiejszemu wygospodarowaniu czasu na podnoszenie kwalifikacji zawodowych (np. elastyczne systemy czasu pracy) po kierowanie pracowników na określone szkolenia i finansowanie przez pracodawcę

Świadczenia na rzecz pracowników budzą wątpliwości w różnych aspektach podatkowych. Jednym z nich jest ustalenie przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych pracodawcy na rzecz pracownika. W których przypadkach powstaje przychód z tego tytułu? Jak ustalić jego wartość? To tylko niektóre z pojawiających się pytań. Równie ważne jest zaliczenie kosztów pracowniczych do kosztów pracodawcy. Przyjmuje się

Pracownik naszej firmy został przyjęty na aplikację radcowską. Firma zapewnia mu finansowanie kosztów tej aplikacji. Czy dofinansowanie to jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych? Czy stanowi ono koszt uzyskania przychodów firmy?

Nowe przepisy w sprawie podnoszenia kwalifikacji zawodowych w minimalnym stopniu dbają o sprawy pracodawcy, który płaci za naukę pracownika. Odpowiednie zabezpieczenie interesów pracodawcy jest zwykle warunkiem podjęcia przez firmę decyzji o dofinansowaniu dokształcania pracownika. Istnieją jednak rozwiązania, dzięki którym pracodawca może zmotywować pracownika do podnoszenia kwalifikacji oraz zminimalizować