Potrąceń z zasiłków z ubezpieczenia społecznego (w tym świadczenia rehabilitacyjnego) należy dokonywać na zasadach przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, czyli w tzw. ustawie emerytalnej. Przy ich realizacji należy przestrzegać górnej granicy potrącenia oraz kwoty wolnej od potrąceń. Kwoty wolne od potrąceń z zasiłków zmieniają się wraz ze wzrostem najniższej

Pracodawcy i zleceniodawcy będący płatnikami zasiłków mają obowiązek ustalania okoliczności i przyczyn wypadków, jakim ulegają ubezpieczeni, jak również prawa do świadczeń przysługujących im z tego tytułu. Zasiłek chorobowy, zasiłek wyrównawczy czy świadczenie rehabilitacyjne przysługują w takiej sytuacji z ubezpieczenia chorobowego albo wypadkowego. Decyduje o tym rodzaj wypadku. Przy ustalaniu prawa

Podstawa wymiaru świadczeń chorobowych i z tytułu macierzyństwa, która jest ustalana od minimalnego wynagrodzenia za pracę lub jego części odpowiednio w przypadku pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy albo na część etatu, od 1 stycznia 2023 r. wymaga przeliczenia z uwzględnieniem wyższej kwoty minimalnej płacy. Ponownie podstawa ta wzrośnie od 1 lipca 2023 r.

Pracownikowi, który uległ wypadkowi w drodze do lub z pracy, przysługuje od pierwszego dnia powstałej z tej przyczyny niezdolności do pracy wynagrodzenie chorobowe, a po wyczerpaniu przysługującego limitu - zasiłek chorobowy. Jeżeli po wykorzystaniu zasiłku za maksymalny okres pracownik jest nadal niezdolny do pracy, jednak rokuje odzyskanie zdolności do pracy, może ubiegać się o świadczenie rehabilitacyjne

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu z tytułu czasowej niezdolności do pracy, po wyczerpaniu zasiłku chorobowego, w razie pozytywnych rokowań co do odzyskania zdolności do pracy po dalszym leczeniu lub rehabilitacji leczniczej. W czasie orzeczonej niezdolności do pracy ubezpieczony jest zobowiązany do powstrzymania się od wykonywania pracy - pod rygorem utraty prawa do świadczenia

Do przeprowadzenia kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich i ich kontroli formalnej jest uprawniony ZUS i płatnicy składek, którzy zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego co najmniej 21 ubezpieczonych. W przypadku gdy ubezpieczonych jest mniej, kontrolę przeprowadza ZUS, także na wniosek płatnika składek, który nie ma takiej możliwości.

Od 1 stycznia 2022 r. płatnicy zasiłków (w tym pracodawcy) realizujący obowiązki w zakresie ustalania uprawnień do świadczeń chorobowych i macierzyńskich muszą uwzględniać zmiany przepisów wprowadzone z początkiem tego roku. Dotyczą one m.in. okresu zasiłkowego po ustaniu zatrudnienia, który został skrócony ze 182 do 91 dni wliczania do jednego okresu zasiłkowego wszystkich niezdolności do pracy bez

Kwoty wolne od potrąceń z zasiłków finansowanych przez budżet państwa (chorobowych, macierzyńskich, opiekuńczych) oraz świadczenia rehabilitacyjnego wzrosły od 1 marca 2021 r. Zostały zwaloryzowane kwotowo jak w poprzednim roku rozliczeniowym trwającym do 28 lutego 2021 r. Płatnicy zasiłków ustalają wysokość potrąceń z zasiłków z zastosowaniem dotychczasowych granic, które nie uległy zmianie.

Dodatkowe wynagrodzenie roczne przysługujące pracownikom sfery budżetowej, tzw. trzynastka, zawsze jest wliczane do podstawy wymiaru zasiłków (chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego) oraz świadczenia rehabilitacyjnego. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia rocznego stanowi określony procent wynagrodzenia pracownika, przysługującego za czas faktycznie przepracowany. Oznacza to, że zatrudniony nie zachowuje

Osobie uprawnionej do świadczeń chorobowych i z tytułu macierzyństwa w czasie obniżenia wymiaru czasu pracy lub zmiany w sposób niekorzystny warunków jej zatrudnienia z powodu epidemii płatnik zasiłków powinien ustalić podstawę wymiaru ww. świadczeń zgodnie z ustawą covidową. Nie należy w tym przypadku stosować art. 40 ustawy zasiłkowej. Zatem przy zmianie etatu podstawa zasiłkowa nie jest ustalana

Jeżeli w okresie wcześniej pobieranego zasiłku np. chorobowego pracownikowi obniżono wymiar czasu pracy z powodu COVID-19 oraz między okresami pobierania wcześniejszego i kolejnego zasiłku nie było przerwy albo była ona krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, ma on prawo do wyrównania zasiłku. Przed zmianą przepisów w takich przypadkach pracownicy otrzymywali zasiłki ustalone od nowego wymiaru czasu pracy

Każdy płatnik składek musi ustalić na 30 listopada 2020 r., ile osób zgłasza do ubezpieczenia chorobowego. Jeżeli na ten dzień płatnik zgłosi do tego ubezpieczenia co najmniej 21 osób, w 2021 r. będzie wypłacał zasiłki (chorobowe, opiekuńcze, macierzyńskie, wyrównawcze oraz świadczenia rehabilitacyjne). Jeśli natomiast liczba ubezpieczonych okaże się mniejsza od 21, wówczas zasiłki od przyszłego roku

Pracodawca ma obowiązek sporządzenia i przechowywania dokumentacji dotyczącej świadczenia rehabilitacyjnego oraz, na prośbę pracownika, do przekazania wniosku o to świadczenie do ZUS. Kompletną dokumentację należy złożyć do ZUS co najmniej na 6 tygodni przed zakończeniem okresu zasiłkowego.

W razie zmiany wymiaru czasu pracy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy. Warunkiem ustalenia nowej podstawy jest, aby zmiana etatu nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w okresie maksymalnie 12 miesięcy poprzedzających tę niezdolność. Zasada ta dotyczy również m.in. zasiłku macierzyńskiego i opiekuńczego.

Od 21 czerwca 2020 r. pracownicy, którzy po 15 marca 2020 r. utracili źródło zarobkowania w związku kryzysem wywołanym przez COVID-19, mogą ubiegać się o świadczenie pomocowe wypłacane przez ZUS. Świadczenie to przeznaczone jest tylko dla byłych pracowników. Nie obejmuje osób świadczących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych, takich jak umowy zlecenia, o świadczenie usług czy też umowy o dzieło.

Płatnicy składek będący płatnikami zasiłków często mają wątpliwości związane z ustalaniem prawa do zasiłków i ich wysokości. Przepisy nie rozstrzygają bowiem wprost wielu zagadnień z tym związanych. Dodatkową trudnością w stosowaniu regulacji ustawy zasiłkowej jest brak jednolitości interpretacyjnej. W opracowaniu zwrócono uwagę na nietypowe przypadki, jakie pojawiają się w praktyce płatników składek

Walka z rozprzestrzenianiem się koronawirusa wymaga zmian organizacyjnych również od pracodawców. Powinni oni przede wszystkim podjąć działania w obszarze organizacji miejsca pracy oraz zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków bezpieczeństwa i higieny pracy. Praca w zakładach pracy podlega również ograniczeniom wskazanym w rozporządzeniu w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i