Podatnik, posiadając ośrodek interesów życiowych w Polsce w okresie poprzedzającym formalny powrót, nie spełnił przesłanek do skorzystania z ulgi na powrót określonej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, gdyż jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajdowało się w Polsce.

Osoba, która po przynajmniej trzyletnim pobycie za granicą przenosi rezydencję podatkową do Polski, może skorzystać z ulgi na powrót, o ile spełnia przepisy art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, nawet przy zmianie formy opodatkowania, gdyż ustawodawca nie uzależnia stosowania ulgi od wyboru określonej formy opodatkowania.

Podatnik, który przenosi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po 1 stycznia 2022 r., może skorzystać z ulgi na powrót, jeżeli spełni wszystkie przewidziane przesłanki, w tym nieprzerwane zamieszkiwanie przez co najmniej trzy lata przed zmianą rezydencji oraz posiadanie innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania, pomimo braku certyfikatu rezydencji.

Wydatki ponoszone przez podatnika nie kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodu zgodnie z przepisami podatkowymi, co uniemożliwia ich objęcie ulgą podatkową.

Wnioskodawcy przysługuje ulga na powrót przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż spełnia wszystkie ustawowe przesłanki związane z powrotem do Polski, przeniesieniem centrum interesów życiowych i dokumentacją potwierdzającą zagraniczne miejsce zamieszkania.

Podatnik mający zamiar stałego zamieszkania w Polsce i spełniający ustawowe warunki, w tym brak wcześniejszej rezydencji na terytorium RP oraz posiadanie Karty Polaka, jest uprawniony do ulgi na powrót. Zwolnienie obejmuje przychody do 85 528 zł rocznie przez cztery lata podatkowe.

Podatnik, który przenosi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i spełnia statuaryjne warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, ma prawo do skorzystania z "ulgi na powrót" w czterech kolejnych latach podatkowych, zaczynając od roku zamieszkania lub następnego.

Osoba fizyczna, która przebywała i pracowała za granicą zgodnie z przepisami określonymi w art. 21 ustawy o PIT, jest uprawniona do skorzystania z ulgi na powrót, pod warunkiem nieposiadania miejsca zamieszkania w Polsce w wymaganym okresie i spełnienia pozostałych przesłanek formalnych, w tym przeniesienia ośrodka interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podatnik, który ponownie przenosi miejsce zamieszkania do Polski i spełnia warunki z art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może korzystać z tzw. „ulgi na powrót”, nawet jeśli chwilowo przebywał w Polsce, o ile jego centrum interesów pozostawało za granicą.

Podatnikowi, który przeniósł miejsce zamieszkania do Polski w 2025 roku, przysługuje ulga podatkowa na powrót, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT. Zwolnienie to może być stosowane od początku roku, w którym stał się nieograniczonym rezydentem podatkowym w Polsce.

Osoba fizyczna, która przeniosła miejsce zamieszkania do Polski i posiadała Kartę Polaka, spełniając kryteria z art. 21 ust. 43 ustawy o PIT, ma prawo do ulgi na powrót. Zwolnienie przychodów do kwoty 85 528 zł obowiązuje przez cztery kolejne lata podatkowe, licząc od roku zmiany rezydencji podatkowej na nieograniczoną w Polsce.

Podatnik, który przebywa za granicą przez co najmniej trzy pełne lata podatkowe przed przeprowadzką do Polski i po powrocie staje się polskim rezydentem podatkowym, spełnia warunki do skorzystania z ulgi na powrót z zagranicy, przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, o ile posiada dowody potwierdzające miejsce zamieszkania i nie korzystał z tej ulgi wcześniej.

Ulga na powrót, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, przysługuje podatnikom tylko przy spełnieniu wszystkich wymogów formalnych, w tym zamieszkiwania przez pełne 3 lata kalendarzowe w państwie członkowskim UE przed przeniesieniem na terytorium RP.

Wnioskodawca, który przeniósł miejsce zamieszkania do Polski po 31 grudnia 2021 r., nie spełnia warunków do skorzystania z ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej lub odpowiednich dokumentów za cały okres wymagany do ustalenia prawa do zwolnienia.

Wnioskodawczyni, która przeniosła miejsce zamieszkania do Polski po 31 grudnia 2021 r., może skorzystać z ulgi na powrót na mocy art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie była rezydentem podatkowym w Polsce w okresie trzech lat poprzedzających ten rok, a także spełniła wszystkie wymagane warunki związane z rezydencją podatkową w Niemczech.

Podatnik, który powrócił na stałe do Rzeczypospolitej Polskiej, spełniając wszelkie ustawowe warunki, jest uprawniony do ulgi podatkowej zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, co skutkuje zwolnieniem przychodów z opodatkowania do ustalonego limitu w czterech latach podatkowych po powrocie.

Warunek braku zamieszkania na terytorium Polski przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok powrotu jest wymaganiem bezwzględnym do uznania za dopuszczalne zastosowanie ulgi na powrót, co nie zostało spełnione przez wnioskodawcę w niniejszym przypadku.

Podatnik nie jest uprawniony do skorzystania z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, jeżeli nie spełnia warunku braku miejsca zamieszkania na terytorium Polski przez pełne trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok rezydencji podatkowej w Polsce.

Podatnik, który po przeprowadzce z kraju Unii Europejskiej do Polski spełnia ustawowe kryteria, może skorzystać z ulgi na powrót do kwoty 85 528 zł w czterech kolejnych latach podatkowych, jako że warunki nieograniczonego obowiązku podatkowego, okresu braku zamieszkania w Polsce oraz należytej dokumentacji są spełnione.

Osoba, która przeniosła miejsce zamieszkania do Polski i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, może skorzystać z ulgi na powrót, o ile spełnia warunki dotyczące wcześniejszej rezydencji i posiadania Karty Polaka, nawet jeśli karta utraciła ważność z mocy prawa.

Przywilej w postaci ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przysługuje podatnikowi, który nie posiadał obywatelstwa Unii Europejskiej w momencie przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawczyni nie spełnia przesłanek ulgi na powrót przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, bowiem jej centrum interesów osobistych pozostawało w Polsce w trakcie wykonywania pracy w Holandii.

Nie przysługuje prawo do "ulgi na powrót" osobie, która w trzech latach poprzedzających powrót do Polski posiadała miejsce zamieszkania na jej terytorium, co narusza warunki z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik, który po długotrwałym pobycie za granicą i przeniesieniu centrum interesów życiowych do Polski, spełnia warunki określone w art. 21 ust. 43 ustawy o PIT, może skorzystać ze zwolnienia od podatku w postaci ulgi na powrót, obejmującego dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzone w innym kraju.