Podatnik ma prawo zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 33% dla używanego i wpisanego do rejestru zabytków budynku niemieszkalnego sklasyfikowanego pod symbolem 109 KŚT, po raz pierwszy wprowadzonego do jego ewidencji środków trwałych, gdyż spełnia warunki określone w art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnicy będący mikroprzedsiębiorcami mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla budynków niemieszkalnych, zlokalizowanych na obszarze gmin o specyficznych wskaźnikach bezrobocia i zamożności, zgodnie z art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co uprawnia ich do zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej i skrócenia okresu amortyzacji do co najmniej 10 lat.

Podatnicy składający wnioski o wydanie indywidualnych interpretacji, w przypadku środków trwałych, muszą wykazać aktywne uczestnictwo w ich procesie wytworzenia, aby uprawnienia do stosowania preferencyjnych zasad amortyzacji, takich jak indywidualne stawki amortyzacyjne i skrócony okres amortyzacji, mogły być zastosowane.

Podatnicy mają prawo zwiększyć stawki amortyzacyjne dla pojazdów używanych intensywniej niż przeciętne, zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT, jeśli wykorzystywane uprzywilejowaną działalność wykazuje intensywną eksploatację lub wymaga szczególnej sprawności technicznej.

Mikroprzedsiębiorca może ustalić indywidualne stawki amortyzacyjne dla środków trwałych, jeśli są spełnione warunki wysokiego bezrobocia i niskiej zamożności w lokalizacji, zgodnie z art. 22j ust. 7-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.