Spółka dokonując płatności za należności licencyjne do spółki A, stosując certyfikat rezydencji i oświadczenie spółki B, może korzystać z obniżonej stawki podatkowej zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania; spółka B winna być wskazana w informacji IFT-2R jako rzeczywisty beneficjent.

Obowiązkiem polskiego płatnika jest sporządzenie i przesłanie informacji IFT-1/IFT-1R dla zagranicznych podatników z tytułu nabycia usług doradczych, niezależnie od poboru podatku u źródła w kontekście umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dochody z należności odsetkowych oraz innych tytułów wypłacanych przez Spółkę na rzecz niemieckiego funduszu inwestycyjnego są zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, o ile fundusz spełnia określone warunki, w tym pełne opodatkowanie w kraju siedziby i nadzór finansowy.

Należności wypłacane za usługi informatyczne w ramach "hardware flat rate" nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła, gdyż nie jest to użytkowanie urządzeń przemysłowych. Klucze licencyjne mimo związków z prawami autorskimi nie generują obowiązku podatkowego jako należności licencyjne, lecz klasyfikowane są jako zyski przedsiębiorstwa zgodnie z art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wynagrodzenie wypłacane przez spółkę za nabycie licencji z prawem do sublicencjonowania oprogramowania mieści się w ramach art. 21 ust. 1 ustawy o CIT jako przychód z praw autorskich, a spółka jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat.

Wynagrodzenia za nabycie pełnych praw autorskich od zagranicznego kontrahenta w zakresie niebędącym należnościami licencyjnymi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce. Usługi techniczne i badawcze świadczone bez doradczych elementów nie mieszczą się w katalogu usług z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Wynagrodzenie wypłacane za licencję użytkownika końcowego oprogramowania komputerowego nie mieści się w katalogu należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przez co nie podlega zryczałtowanemu podatkowi u źródła w Polsce.

Opłaty za licencje użytkownika końcowego, nieprzenoszące praw autorskich, nie mieszczą się w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, nie powodując obowiązku poboru podatku u źródła, gdyż są jedynie opłatą za korzystanie na własny użytek, nie stanowiąc należności licencyjnych w rozumieniu UPO.

Wynagrodzenie za Licencje użytkownika końcowego, czyli za prawo do korzystania z oprogramowania dla własnych potrzeb nie stanowi należności licencyjnych, zatem nie podlega opodatkowaniu u źródła podatkiem dochodowym w Polsce na mocy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz obowiązującej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wynagrodzenie wypłacane Dostawcy zagranicznemu za licencję użytkownika końcowego na korzystanie z oprogramowania w modelu SaaS przez polskiego rezydenta podatkowego nie skutkuje obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie z tytułu nabycia licencji użytkownika końcowego do oprogramowania niewykorzystujące praw autorskich nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, dlatego nie podlega opodatkowaniu u źródła w Polsce.

Wynagrodzenie płacone za licencję użytkownika końcowego na oprogramowanie, ograniczone do użytku wewnętrznego bez przeniesienia pełnych praw autorskich, nie stanowi należności licencyjnych podlegających podatkowi u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie wypłacone zagranicznemu rezydentowi podatkowemu za użytkowanie oprogramowania w modelu 'end-user' nie jest objęte obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku źródłowego w Polsce, ponieważ nie następuje transfer praw autorskich ani licencjonowanie do modyfikacji oprogramowania. Spółka korzysta z oprogramowania jedynie na potrzeby własne.

Licencja użytkownika końcowego na oprogramowanie, nieprzenosząca praw autorskich, nie stanowi należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, co wyklucza obowiązek poboru podatku u źródła od wypłat na rzecz zagranicznego dostawcy.

Certyfikat rezydencji, jako zaświadczenie o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych, jest stosowany do wszystkich przychodów podlegających umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, niezależnie od dodatkowych informacji w nim zawartych, oraz ważny przez 12 miesięcy, jeśli nie wskazano inaczej.

Opłaty za licencje użytkownika końcowego na oprogramowanie umożliwiające jedynie korzystanie na własne potrzeby, nie stanowią wynagrodzeń podlegających obowiązkowi poboru podatku u źródła, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Płatności dokonywane przez spółkę na rzecz zagranicznego dostawcy z tytułu licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie nie generują obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego jako należność licencyjna, gdyż nie obejmują przekazania majątkowych praw autorskich, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie wypłacane przez spółkę za licencjonowanie produktów, które mogą być sublicencjonowane, stanowi przychód z praw autorskich w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, co skutkuje obowiązkiem poboru podatku u źródła.

Wysokość wynagrodzenia wypłacanego za dostarczone przez spółkę pasy i wały, jako niebędące 'urządzeniami przemysłowymi', nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce podług art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a tym samym, zgodnie z art. 26 ust. 1 tejże ustawy, nie jest wymagane potrącanie tego podatku.

Płatności za licencję na korzystanie z programu komputerowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego, używanego jedynie do własnych celów przez polskiego licencjobiorcę, nie klasyfikują się jako należności licencyjne wymagające poboru podatku u źródła.

Nabycie praw majątkowych, w tym patentów, w drodze licytacji komorniczej przez polskiego wierzyciela uznaje się za "wypłatę" w rozumieniu art. 26 ust. 7 UPDOP, skutkując obowiązkiem poboru podatku u źródła, chyba że zostanie przedłożony certyfikat rezydencji zagranicznego kontrahenta.

Wynagrodzenie za usługi ubezpieczeniowe oraz pośrednictwo ubezpieczeniowe (prowizja brokera) nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła według art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, gdyż takie usługi nie są objęte katalogiem "świadczeń o podobnym charakterze" określonym w przepisie.

Dla celu kalkulacji limitu odliczenia zagranicznego podatku u źródła, art. 20 ust. 1 ustawy o CIT wymagane jest uwzględnienie dochodu uzyskanego w obcym państwie, z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodu. Kwota odliczenia nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego zgodnie z polskimi regulacjami, która proporcjonalnie przypada na dochód zagraniczny.

Wynagrodzenie zagranicznego podmiotu świadczącego na rzecz polskiego kontrahenta dodatkowe usługi w ramach umowy faktoringu, takie jak analiza należności i usługi scoringowe, podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi inaczej.