Delegowanie pracowników do zakładów produkcyjnych kontrahenta w Polsce nie powoduje powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, gdy nie występuje odpowiednia, niezależna struktura personalna i techniczna umożliwiająca prowadzenie działalności w sposób samodzielny i stały.

Za miejsce świadczenia usług nabywanych przez podatnika nieposiadającego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w kraju należy uznać siedzibę podatnika; brak stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce zwalnia z KSeF.

Podatnik niemający wystarczającego zaplecza personalnego i technicznego w państwie członkowskim nie posiada w nim stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 rozporządzenia 282/2011. Miejscem świadczenia usług nabywanych przez takiego podatnika pozostaje miejsce jego siedziby.

Brak spełnienia przesłanek istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce przez spółkę zagraniczną powoduje, że miejsce świadczenia usług przypisuje się siedzibie na Islandii, co wyłącza obowiązek korzystania z polskiego systemu e-faktur oraz opodatkowania VAT w Polsce.

Spółka niemiecka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, a tym samym nie jest zobowiązana do rozliczenia importu usług na terytorium Polski na gruncie Ustawy o VAT. Zakres działalności spółki w Polsce nie zapewnia wystarczającego stopnia stałości oraz zaplecza personalnego i technicznego do samodzielnego świadczenia usług.

Zagraniczna spółka, która nie posiada w Polsce ani własnych zasobów kadrowych i technicznych, ani decyzyjnego wpływu na lokalne procesy gospodarcze, nie uzyskuje statusu stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, co skutkuje brakiem obowiązku korzystania z Krajowego Systemu e-Faktur.

Spółka zagraniczna nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 rozporządzenia UE nr 282/2011, co determinuje, że miejscem świadczenia usług jest jej siedziba działalności gospodarczej poza terytorium Polski.

Spółka zagraniczna, nie posiadająca w danym państwie członkowskim UE własnego zaplecza personalnego i technicznego, działająca poprzez miejscową spółkę wykonującą czynności pomocnicze, nie posiada w tym państwie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, skutkującego powstaniem w nim obowiązku podatkowego VAT.

Miejscem świadczenia usług astrologicznych przez osobę fizyczną z siedzibą faktyczną w Polsce jest Polska, co obliguje do opodatkowania VAT na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z art. 28c ustawy o VAT.

Spółka GmbH nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego 282/2011, a tym samym nie jest zobowiązana do wystawiania ani odbierania faktur ustrukturyzowanych przez Krajowy System e-Faktur.

Spółka z siedzibą w Austrii, po restrukturyzacji i zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w sposób stały, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski dla celów VAT, co przesądza o opodatkowaniu nabywanych usług w Austrii, a nie Polsce, oraz braku prawa do odliczenia VAT naliczonego w Polsce.

Spółka, posiadająca stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem usług na terytorium Polski, mimo błędów w danych na fakturach, o ile można zidentyfikować strony transakcji. Jednak spółka nie może stosować stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów promocyjnych, nieposiadając rejestracji VAT w innym państwie członkowskim

Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, natomiast usługi logistyczne świadczone na jej rzecz, związane z nieruchomością, podlegają opodatkowaniu polskim VAT, co daje prawo do jego odliczenia.

Spółka A. AB nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski w rozumieniu Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011; zatem usługi przez nią świadczone na rzecz SPV uznane są za świadczone na terenie Polski jako usługi związane z nieruchomościami (art. 28e ustawy o VAT), i zobowiązana jest do rozliczenia podatku VAT w Polsce.

Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski nie powstaje wyłącznie z tytułu korzystania z usług logistycznych świadczonych przez polskich usługodawców, gdy brak jest odpowiedniej struktury zasobów oraz niezależności decyzyjnej pozwalającej na uznanie samodzielności lokalnego podmiotu.

Zagraniczna spółka nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, co powoduje, że usługi produkcyjne świadczone na jej rzecz w Polsce nie podlegają opodatkowaniu VAT w tym państwie, a także nie wprowadza obowiązku korzystania ze zintegrowanego systemu e-Faktur w Polsce.

Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski powstaje, gdy zagraniczna spółka posiada oddział charakteryzujący się odpowiednim zapleczem personalnym i technicznym, umożliwiającym aktywne odbiór i wykorzystanie usług, co implikuje opodatkowanie VAT świadczonych na jej rzecz usług na terenie kraju.

Niemiecka spółka A. GmbH, nie posiadając w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, nie jest zobowiązana odprowadzać polskiego podatku VAT od usług wsparcia sprzedaży i posprzedażowych nabywanych od B. Sp. z o.o. oraz nie jest objęta obowiązkiem stosowania KSeF. Miejscem świadczenia usług jest siedziba spółki w Niemczech.

Spółka B. BV nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, w związku z czym miejsce świadczenia usług należy ustalać zgodnie z siedzibą, co skutkuje nieobowiązywaniem polskiego VAT dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Spółka posiadająca siedzibę za granicą, nieposiadająca na terytorium Polski ani zaplecza personalno-technicznego, ani kontroli nad nim, nie jest uznawana za posiadającą stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, co wyklucza opodatkowanie VAT usług nabywanych w Polsce; należy stosować zasadę odwrotnego obciążenia.

Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce dla celów podatku od towarów i usług, gdyż brak jej odpowiedniego zaplecza personalnego i technicznego, które charakteryzowałoby się wystarczającą samodzielnością oraz stałością zgodnie z przepisami unijnymi i polskim orzecznictwem.

A. B.V., prowadząc działalność w Polsce polegającą jedynie na współpracy logistycznej bez własnego zaplecza personalnego i technicznego oraz bez kontroli nad polskim dostawcą usług, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski w rozumieniu przepisów o VAT.

Spółka irlandzka nie będzie posiadała stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a świadczenie usług magazynowo-logistycznych podlega opodatkowaniu w miejscu jej siedziby (Irlandia). Spółka jest zobowiązana do używania kasy rejestrującej przy sprzedaży w Polsce, w przypadku niektórych towarów, niezależnie od fizycznej obecności w kraju.