W poprzednich wydaniach „Mk” omówione zostały wybrane problemy inwentaryzacji drogą spisu z natury oraz potwierdzania sald należności. W niniejszym artykule zwracamy uwagę na wątpliwości dotyczące trzeciej i ostatniej metody inwentaryzacji polegającej na porównaniu i weryfikacji danych z ksiąg rachunkowych z dokumentami.

Inwentaryzacja to obowiązkowy element rachunkowości każdego przedsiębiorstwa. W jednostkach, których rok obrotowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, inwentaryzację za 2021 r. należy przeprowadzić na 31 grudnia 2021 r., przy czym inwentaryzację drogą spisu z natury i drogą potwierdzania salda można rozpocząć już od 1 października 2021 r., a zakończyć do 15 stycznia 2022 r. Pomimo że treść przepisów

Inwentaryzacja aktywów i pasywów powinna być przeprowadzona na ostatni dzień roku obrotowego. Fakt, że należy ją przeprowadzić na ten dzień, nie oznacza, że czynności inwentaryzacyjne należy wykonać tego dnia (byłoby to w większości przypadków niemożliwe). Dlatego termin ten uznaje się za dotrzymany, jeżeli inwentaryzację rozpoczyna się nie wcześniej niż trzy miesiące przed końcem roku obrotowego,

Każda jednostka gospodarcza, która prowadzi księgi rachunkowe, ma obowiązek przeprowadzić inwentaryzację aktywów i pasywów na ostatni dzień każdego roku obrotowego (art. 26 ustawy o rachunkowości).