Dochody z działalności wytwórczej oprogramowania komputerowego mogą być kwalifikowane jako dochody z praw własności intelektualnej podlegające opodatkowaniu preferencyjną stawką 5% na zasadach IP Box, o ile spełnione są wymogi działalności badawczo-rozwojowej i ewidencji stosownych aktywów.

Koszty wdrożenia, instalacji oprogramowania oraz opłat subskrypcyjnych stanowią element wartości niematerialnej i prawnej, która podlega amortyzacji. Wartość ta powinna być wyceniona na dzień odbioru systemu, uwzględniając wszystkie poniesione koszty, zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Wynagrodzenia za rozwój Systemu X są dochodem z kwalifikowanego IP, podlegającym 5% stawce CIT jako dochód z działalności badawczo-rozwojowej. Jednak koszty pośrednie, jak marketing i podróże służbowe, nie mogą być bezpośrednio przypisane do działalności badawczo-rozwojowej w kalkulacji wskaźnika nexus.

Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę zagranicznym kontrahentom tytułem nabycia licencji do odsprzedaży oprogramowania nie stanowi przychodu z należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, co zwalnia Spółkę z obowiązku poboru podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Reklama i utrzymanie strony internetowej nie stanowią bezpośrednich kosztów działalności badawczo-rozwojowej, zatem nie mogą być uwzględnione w lit. "a" wskaźnika nexus zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT dla preferencji IP Box. Koszty podwykonawców mogą być uwzględnione w lit. "b" wskaźnika nexus.

Działalność w zakresie produkcji gier komputerowych, w tym DLC, portowanie, oraz prace nad technologią, stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, uzasadniającą skorzystanie z ulgi na działalność badawczo-rozwojową.

Wynagrodzenie wypłacane za licencję użytkownika końcowego oprogramowania komputerowego nie mieści się w katalogu należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przez co nie podlega zryczałtowanemu podatkowi u źródła w Polsce.

Opłaty za licencje użytkownika końcowego, nieprzenoszące praw autorskich, nie mieszczą się w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, nie powodując obowiązku poboru podatku u źródła, gdyż są jedynie opłatą za korzystanie na własny użytek, nie stanowiąc należności licencyjnych w rozumieniu UPO.

Wynagrodzenie z tytułu licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie użytkowane w modelu SaaS, ograniczone do prawa użytkowania zgodnie z jego przeznaczeniem, nie podlega obowiązkowi poboru podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie za Licencje użytkownika końcowego, czyli za prawo do korzystania z oprogramowania dla własnych potrzeb nie stanowi należności licencyjnych, zatem nie podlega opodatkowaniu u źródła podatkiem dochodowym w Polsce na mocy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz obowiązującej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przychody uzyskiwane przez Spółkę z tytułu świadczenia usług w modelu SaaS, polegających na udostępnianiu oprogramowania, kwalifikują się jako przychody z udzielenia licencji na oprogramowanie i zatem powinny zostać uznane za przychody z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Dochód osiągnięty z tytułu sprzedaży licencji na programy komputerowe, tworzone w ramach działalności badawczo-rozwojowej, jest uprawniającym do zastosowania 5-procentowej stawki podatkowej ulgi IP Box, pod warunkiem spełnienia wymogów ewidencyjnych przewidzianych przepisami ustawy PIT.

Licencja użytkownika końcowego na oprogramowanie, nieprzenosząca praw autorskich, nie stanowi należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, co wyklucza obowiązek poboru podatku u źródła od wypłat na rzecz zagranicznego dostawcy.

Opłaty za licencje użytkownika końcowego na oprogramowanie umożliwiające jedynie korzystanie na własne potrzeby, nie stanowią wynagrodzeń podlegających obowiązkowi poboru podatku u źródła, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Spółka prowadząca działalność badawczo-rozwojową związaną z tworzeniem oprogramowania jest uprawniona do stosowania preferencyjnej stawki 5% podatku CIT w ramach ulgi IP Box, w zakresie dochodów z licencji na kwalifikowane prawa własności intelektualnej, przy spełnieniu warunków określonych w art. 24d ustawy o CIT.

Wynagrodzenie płacone za korzystanie z licencji użytkownika końcowego do oprogramowania oraz za dostęp do baz danych, ograniczone do użytku wewnętrznego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła. Natomiast wynagrodzenie za dostęp do oprogramowania SaaS, umożliwiające użytkowanie przestrzeni dyskowej, stanowi należność za użytkowanie urządzeń przemysłowych, podlegającą opodatkowaniu.

Wypłaty z tytułu Licencji użytkownika końcowego na rzecz zagranicznego dostawcy oprogramowania nie mieszczą się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i nie powodują obowiązku poboru podatku u źródła, z uwagi na brak transferu majątkowych praw autorskich.

Płatności dokonywane przez spółkę na rzecz zagranicznego dostawcy z tytułu licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie nie generują obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego jako należność licencyjna, gdyż nie obejmują przekazania majątkowych praw autorskich, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Umowa licencyjna końcowego użytkownika, ograniczająca się do prawa użytkowania oprogramowania bez przeniesienia praw autorskich, nie stanowi należności licencyjnych na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, co wyłącza obowiązek poboru podatku u źródła.

Zakres należności wypłacanych przez podmiot za sublicencję oprogramowania dla wewnętrznego użytku nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w świetle art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, przez co na podmiocie nie ciąży obowiązek płatnika.

Opłaty subskrypcyjne za dostęp do oprogramowania w modelu SaaS, dotyczące sublicencji użytkownika końcowego, nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Opłaty ponoszone za użytkowanie oprogramowania na podstawie sublicencji użytkownika końcowego nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, jako że nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu powyższego przepisu oraz Modelu Konwencji OECD.

Przychody z tytułu opłat abonamentowych za korzystanie z platformy cyfrowej, nie wynikające z udostępnienia czy przeniesienia praw autorskich, nie podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy o CIT w zakresie estońskiego CIT.