Rozpoznanie kosztów nabycia wierzytelności możliwe jest proporcjonalnie w momencie uzyskania przychodu ze spłat wierzytelności. Koszty te nie mogą przekroczyć wartości przychodu ani wyczerpać ceny nabycia wierzytelności.

Umorzenie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego stanowi przychód, który jest zwolniony z opodatkowania na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów, o ile kredyt został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej i nie korzystano wcześniej z analogicznego zwolnienia dla innego kredytu.

Umorzenie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego oraz otrzymanie kwoty 50 000 zł w wyniku ugody, z tytułu nadpłaconych rat kredytu, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdy spełnione są warunki z Rozporządzenia MF dotyczące zaniechania poboru podatku.

Otrzymana należność z tytułu sprzedaży wierzytelności w postaci zachowku stanowi przychód z praw majątkowych dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegający wykazaniu w PIT-36. Koszty uzyskania przychodów nie obejmują równowartości należnego zachowku, jeśli brak jest udokumentowanych wydatków związanych z jego nabyciem.

Niedostarczenie urządzeń przez kontrahenta nie może być uznane za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie strat do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie spełnia przesłanek staranności oraz właściwego udokumentowania, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Kwota 78.000 zł, jako część świadczenia w wyniku ugody, stanowi przychód podatkowy, skoro przekracza zwrot wpłat przewyższających wypłacony kapitał kredytowy, zatem podlega opodatkowaniu.

Umorzenie wierzytelności z kredytu hipotecznego zaciągniętego na cele mieszkaniowe, spełniającego warunki rozporządzenia z dnia 11 marca 2022 r., skutkuje zaniechaniem poboru podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca, jako kredytobiorca spełniający przesłanki tego zaniechania, nie jest zobligowany do zapłaty podatku z tego tytułu.

Zaniechanie poboru podatku dochodowego od umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego jest możliwe wyłącznie w części, w której kredyt został zaciągnięty na wydatki opisane w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozporządzeniu Ministra Finansów.

Umorzenie wierzytelności z kredytu konsolidacyjnego, zastępującego kredyty mieszkaniowe, nie jest objęte zaniechaniem poboru podatku, gdy beneficjent nie był pierwotnym kredytobiorcą tychże kredytów.

W przypadku otrzymania świadczenia pieniężnego, które nie wpisuje się bezpośrednio w kategorie przychodów zwolnionych określone w ustawie o PIT, należy uznać je za przychód podlegający opodatkowaniu, o ile nie istnieją szczególne przepisy zwalniające dany przychód.

Zaniechanie poboru podatku dochodowego od umorzonego kredytu mieszkaniowego, zaciągniętego przed 15 stycznia 2015 r., zabezpieczonego hipotecznie i przeznaczonego na jedną inwestycję mieszkaniową, jest możliwe, jeżeli podatnik nie korzystał z zaniechania przy innym kredycie mieszkaniowym. Warunkiem jest również uregulowanie wszelkich zaległości podatkowych zgodnie z Ordynacją Podatkową.

Z uwagi na rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2024 r., zaniechanie poboru podatku dochodowego dotyczy tylko tych części umorzonego kredytu hipotecznego, które są przeznaczone na cele mieszkaniowe zgodne z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT. Wypłata kwoty 41.000 PLN jako zwroty nadpłaty jest neutralna podatkowo.

Umorzenie kwoty zobowiązania wynikającego z kredytu mieszkaniowego stanowi przychód podlegający zaniechaniu poboru podatku dochodowego, jeżeli spełnione są warunki określone w rozporządzeniu Ministra Finansów, a art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o PIT nie ma zastosowania jako uchylony.

Umorzenie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, lecz korzysta ze zaniechania poboru podatku na mocy rozporządzenia Ministra Finansów; zwrot nadpłaty kredytu jest neutralny podatkowo, nie powodując przysporzenia majątkowego.

Umorzenie kredytu mieszkaniowego w części dot. zakupu lokalu mieszkalnego można objąć zaniechaniem poboru podatku dochodowego, natomiast kwota umorzona na miejsce postojowe podlega opodatkowaniu. Wypłata dodatkowej kwoty w ugodzie nie stanowi przychodu, gdyż jest zwrotem uprzednio wpłaconych środków.

Umorzenie wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego przeznaczonego na jedną inwestycję mieszkaniową odpowiada kryteriom zaniechania poboru podatku dochodowego, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów, uzasadniając zaniechanie opodatkowania. Zwroty nienależnych środków oraz kosztów procesowych nie podlegają opodatkowaniu jako przychód.

Umorzenie wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego zaciągniętego na cele mieszkaniowe uznaje się za przychód podlegający opodatkowaniu, jednakże na mocy rozporządzenia Ministra Finansów pobór podatku może być zaniechany. Zmiana ta nie dotyczy umorzenia części zadłużenia dotyczącej lokalu niemieszkalnego.

Umorzenie części zadłużenia z tytułu kredytu hipotecznego stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, lecz w niniejszej sprawie zastosowanie ma zaniechanie poboru podatku na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów, co zwalnia podatniczkę z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od uzyskanego przychodu.

Wypłata kwoty dodatkowej na rzecz Kredytobiorcy na podstawie ugody pozasądowej nie stanowi przychodu podatkowego w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, ponieważ jest to zwrot nadpłaconych środków, a nie przysporzenie majątkowe.

Umorzenie kredytu refinansowego zaciągniętego na cele inne niż bezpośrednio związane z zakupem lokalu mieszkalnego nie podlega zaniechaniu poboru podatku dochodowego, chyba że zadłużenie dotyczy kredytów faktycznie przeznaczonych na cele mieszkaniowe, określone w przepisach art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT.

Zwrot środków wpłaconych tytułem spłaty kredytu hipotecznego, dokonany na podstawie ugody, nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zawarcie takiej ugody nie skutkuje umorzeniem wierzytelności, a tym samym nie rodzi obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wypłata ceny sprzedaży z tytułu odpłatnego nabycia wierzytelności, w związku ze stwierdzeniem nieważności umowy kredytowej, obliguje nabywcę do pełnienia funkcji płatnika i poboru zaliczki na podatek dochodowy, przy braku możliwości uwzględnienia kosztów poniesionych przez zbywcę jako kosztów uzyskania przychodów, z uwagi na brak związku przyczynowego z przychodem.