Saldo Dodatnie, jako koszt pośredni uzyskania przychodu, może zostać rozpoznane jako koszt w dacie jego ostatecznego potwierdzenia przez zarządcę rozliczeń po zakończeniu 3-letniego okresu rozliczeniowego, a nie w trakcie prowadzenia bieżących raportów do operatora.

Saldo Dodatnie, powstające w wyniku aukcji OZE i wynikające z wyższej rynkowej ceny energii w stosunku do ceny aukcyjnej, kwalifikuje się jako pośredni koszt uzyskania przychodów, ponoszony w celu zabezpieczenia działalności gospodarczej; jego rozpoznanie jako koszt podatkowy winno nastąpić dopiero po jego ostatecznym ustaleniu po zakończeniu okresu rozliczeniowego.

Saldo Dodatnie powstałe w systemie aukcyjnym OZE podlega uznaniu za koszt uzyskania przychodu w momencie jego ostatecznego ujawienia po zakończeniu okresu rozliczeniowego, zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Kwota Salda Dodatniego, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, stanowi dla wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, ujmowany w księgach po ostatecznym rozliczeniu trzyletnim okresie, jako koszt pośredni, nie bezpośredni. Organ zaakceptował tę interpretację, uznając stanowisko za prawidłowe.

Dochody ze sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej uzyskiwane przez osobę mieszkającą w Polsce podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, zgodnie z art. 21 Konwencji polsko-ukraińskiej, jako 'inne dochody', bez zastosowania metody unikania podwójnego opodatkowania.

Opłaty przyłączeniowe do sieci energetycznej, choć związane z inwestycją, nie zwiększają wartości początkowej środka trwałego, lecz stanowią koszty bieżącej działalności, ponoszone w celu zapewnienia dostaw energii i odliczane zgodnie z art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT.

Kwota salda dodatniego ponoszona przez wytwórcę energii OZE jest kosztem uzyskania przychodów rozpoznawanym w księgach rachunkowych po zamknięciu 3-letniego okresu rozliczeniowego, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Saldo Dodatnie, wynikające z różnicy między rynkowymi a aukcyjnymi cenami energii, stanowi koszt uzyskania przychodów, przy czym rozpoznanie podatkowe powinno nastąpić po zakończeniu 3-letniego okresu rozliczeniowego jako koszt pośredni związany z działalnością opartą na systemie wsparcia OZE.

Kwota stanowiąca Saldo Dodatnie, ustalona po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego, stanowi koszt uzyskania przychodu na gruncie CIT, z uwagi na jej definitywny charakter i związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Momentem jej rozpoznania jest zakończenie okresu rozliczeniowego, a nie tylko raporty miesięczne.

Saldo Dodatnie, ustalone po zakończeniu trzyletniego okresu rozliczeniowego jako niezmienne rozliczenie sprzedaży energii elektrycznej, stanowi pośredni koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, będąc efektem działań zabezpieczających przyszłe przychody podatnika.

Saldo Dodatnie, nie rozliczone z Saldem Ujemnym, stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu zabezpieczenia źródła przychodu, rozpoznawany podatkowo po zakończeniu 3-letniego okresu rozliczeniowego.

Saldo Dodatnie powstałe z aukcyjnej sprzedaży energii elektrycznej, uznawane jest za pośredni koszt uzyskania przychodu, rozpoznawany po zakończeniu 3-letniego okresu rozliczeniowego, pod warunkiem ostatecznego potwierdzenia jego wartości.

W systemie podatku dochodowego od osób prawnych, Saldo Dodatnie stanowi koszt uzyskania przychodu podlegający rozpoznaniu po zakończeniu 3-letniego okresu rozliczeniowego, co pozwala na jego klasyfikację jako koszt pośredni, niezależnie od miesięcznych raportów do organu rozliczeniowego. Interpretacja gwarantuje stabilność podatnika w ramach aukcyjnego systemu wsparcia OZE.

Zgodnie z regulacją art. 9 ust. 1 pkt 3 i art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, obowiązek podatkowy z tytułu akcyzy od energii elektrycznej powstaje z chwilą jej zużycia przez podmiot posiadający koncesję, niezależnie od wystawienia faktury dokumentującej zakup tej energii.

Podmiot nabywający energię elektryczną z naliczoną już akcyzą od Wynajmującego nie ma obowiązku ponownego zadeklarowania i zapłaty podatku, ani wykazywania jej w ilościowej ewidencji energii elektrycznej, gdyż nie wpływa to na rozliczenia akcyzowe.

Działalność badawczo-rozwojowa polegająca na tworzeniu innowacyjnych receptur paszowych oraz ulepszeń technologicznych w procesie produkcji, prowadzona systematycznie w ramach projektów, kwalifikuje się jako działalność B+R uprawniająca do ulgi podatkowej, o ile wydatki związane z taką działalnością są faktycznie poniesione i odpowiednio wyodrębnione w ewidencji księgowej.

Wyniki finansowe z vPPA, stanowiące zabezpieczenie przychodów operacyjnych, należy kwalifikować jako przychody z działalności operacyjnej, niebędące zyskami kapitałowymi, z wyjątkiem nadwyżek wolumenowych, które klasyfikowane są jako zyski kapitałowe. Koszty z tytułu vPPA są potrącalne w dacie ich poniesienia, bezpośrednio związane z przychodami operacyjnymi, zaś koszty z nadwyżki wolumenowej związane

Spółka, realizując twórczą i systematyczną działalność badawczo-rozwojową, spełnia kryteria art. 4a pkt 26-28 oraz art. 18d Ustawy o CIT, co uprawnia ją do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej, uwzględniając ponoszone koszty jako kwalifikowane. Działalność obejmuje prace badawczo-rozwojowe niezmienne i nieprzewidywalne oraz daje możliwość odliczenia kosztów, bez zwrotu środków w innej formie, zgodnie

Spółka, w przypadku gdy Kontrahent zrezygnuje ze zwolnienia z VAT usług vPPA, zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących te usługi, jeśli wykorzystywane są one w przeważającej mierze do czynności opodatkowanych VAT, spełniając przesłanki art. 86 ust. 1 i art. 43 ust. 22 ustawy o VAT.

Zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji na magazynowanie energii elektrycznej, podczas rozruchu instalacji, nie podlega opodatkowaniu akcyzą. Po uzyskaniu koncesji, zużycie to staje się przedmiotem opodatkowania, z wyłączeniem nieudokumentowanych strat technologicznych, a energia zużywana na potrzeby własne magazynu nie kwalifikuje się do zwolnienia z akcyzy.

Zużycie energii elektrycznej przez podmiot przed uzyskaniem koncesji na magazynowanie energii nie podlega opodatkowaniu akcyzą, natomiast po jej uzyskaniu zużycie to staje się przedmiotem opodatkowania akcyzą. Energia zużywana na potrzeby własne magazynu energii elektrycznej nie korzysta ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 30 ust. 6 uAKC.

Podatnik VAT, wykorzystujący nabywane towary i usługi zarówno do działalności gospodarczej, jak i poza nią, musi zastosować prewspółczynnik odzwierciedlający faktyczne wykorzystanie tych towarów i usług. O ile towary i usługi są wykorzystywane wyłącznie do czynności nieobjętych VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje.

Gmina, jako czynny podatnik VAT, ma prawo do częściowego odliczenia VAT naliczonego za panele fotowoltaiczne oraz zakup energii, przy wykorzystaniu prewspółczynnika, i jest zobowiązana do 5-letniej korekty tego odliczenia, uznając instalację jako odrębny środek trwały.

Koszty związane z utrzymaniem lokalu mieszkalnego, w tym odsetki od kredytu hipotecznego oraz wydatki eksploatacyjne, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile proporcja wykorzystywania nieruchomości na działalność gospodarczą jest udokumentowana i uzasadniona zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.