Działalność X obejmująca projektowanie i wytwarzanie nowych urządzeń, zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy CIT, stanowi działalność badawczo-rozwojową, co daje prawo do odliczenia kosztów tytułem ulgi na działalność B+R.

Opłaty przyłączeniowe do sieci elektroenergetycznej ponoszone w związku z budową farmy wiatrowej nie mogą być wliczane do wartości początkowej środków trwałych ze względu na ich charakter, lecz powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Działalność Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym, stanowi działalność badawczo-rozwojową zgodną z art. 4a pkt 26-28 Ustawy CIT, uprawniającą do zastosowania ulgi na działalność B+R za lata 2019-2025 oraz lata kolejne. Koszty związane z projektami B+R, przedmiot wniosku, uznane są za koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu w ramach tej ulgi, zgodnie z art. 18d Ustawy CIT.

Rozwój i wdrażanie rozwiązań informatycznych oraz sztucznej inteligencji w jednoosobowej działalności od lutego 2026 r. kwalifikuje się jako działalność badawczo-rozwojowa, której wydatki na sprzęt uznaje się za koszty B+R. Dochody z IP spełniające warunki ewidencyjne mogą być opodatkowane 5% stawką IP BOX.

Saldo Dodatnie, jako koszt pośredni uzyskania przychodu, może zostać rozpoznane jako koszt w dacie jego ostatecznego potwierdzenia przez zarządcę rozliczeń po zakończeniu 3-letniego okresu rozliczeniowego, a nie w trakcie prowadzenia bieżących raportów do operatora.

Saldo Dodatnie, powstające w wyniku aukcji OZE i wynikające z wyższej rynkowej ceny energii w stosunku do ceny aukcyjnej, kwalifikuje się jako pośredni koszt uzyskania przychodów, ponoszony w celu zabezpieczenia działalności gospodarczej; jego rozpoznanie jako koszt podatkowy winno nastąpić dopiero po jego ostatecznym ustaleniu po zakończeniu okresu rozliczeniowego.

Kwota Salda Dodatniego, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, stanowi dla wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, ujmowany w księgach po ostatecznym rozliczeniu trzyletnim okresie, jako koszt pośredni, nie bezpośredni. Organ zaakceptował tę interpretację, uznając stanowisko za prawidłowe.

W zakresie kosztów uzyskania przychodu, Saldo Dodatnie użytkowane przez Wytwórcę energii z OZE powinno być uznane za koszt pośredni ponoszony w momencie jego księgowego ujęcia jako zobowiązanie wobec ZR, na podstawie ostatecznego potwierdzenia wysokości przez ZR po zakończeniu każdego 3-letniego okresu rozliczeniowego.

Saldo Dodatnie powstałe w systemie aukcyjnym OZE podlega uznaniu za koszt uzyskania przychodu w momencie jego ostatecznego ujawienia po zakończeniu okresu rozliczeniowego, zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Kwota stanowiąca Saldo Dodatnie w aukcyjnym systemie wsparcia OZE powinna zostać uznana za koszt uzyskania przychodu dopiero po zakończeniu okresu rozliczeniowego i otrzymaniu ostatecznego potwierdzenia jej wysokości od operatora.

Kwota stanowiąca Saldo Dodatnie, ujmująca różnicę pomiędzy ceną rynkową a ceną aukcyjną, stanowi dla wytwórcy energii odnawialnej koszt uzyskania przychodów, koszt ten należy rozpoznać po ostatecznym zamknięciu 3-letniego okresu rozliczeniowego.

Kwota Salda Dodatniego, ustalona na podstawie ostatecznego rozliczenia sprzedaży energii w trzyletnim okresie rozliczeniowym, stanowi koszt uzyskania przychodów rozpoznawany po zakończeniu okresu, co wynika z zasady, iż takie rozliczenie jest ostateczne i wiarygodne.

Saldo Dodatnie, jako kwota nadwyżki rynkowej ceny energii nad ceną aukcyjną, jest uznawane za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ujmowane po zakończeniu okresu rozliczeniowego, jako pośredni koszt prowadzący do osiągnięcia przychodów.

Kwota Salda Dodatniego, ustalona na podstawie ostatecznego rozliczenia po zakończeniu 3-letniego okresu rozliczeniowego, stanowi koszt uzyskania przychodów co do zasady kwalifikowany jako koszt pośredni, który winien być rozpoznawany podatkowo w momencie zaksięgowania na podstawie dokumentów potwierdzających definitywną wartość zwrotu.

Kwota zwrotu Salda Dodatniego, uzyskana w wyniku aukcyjnego systemu wsparcia OZE, wynika z racjonalnego umotywowania osiągnięcia przychodów jako koszt pośredni podlegający rozpoznaniu po zakończeniu pełnego okresu rozliczeniowego. Potwierdzenie tego kosztu powinno wynikać z ostatecznego raportu od operatora energii.

Kwota salda dodatniego, ustalana ostatecznie po zakończeniu okresu rozliczeniowego na podstawie raportu od Operatora, stanowi koszt uzyskania przychodu dla wytwórcy energii w systemie aukcyjnym, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Kwota stanowiąca Saldo Dodatnie, wynikająca z systemu aukcyjnego OZE, stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 CIT, rozpoznawany w dacie ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie ostatecznego rozliczenia, które nie podlega zmianom po zakończeniu okresu rozliczeniowego (saldo niemożliwe do rozliczenia z Saldem Ujemnym).

Saldo Dodatnie wynikające z różnicy cenowej w systemie aukcyjnym OZE stanowi koszt uzyskania przychodów dla wytwórcy energii, uznawany w momencie jego księgowego potwierdzenia po zakończeniu ustalonego okresu rozliczeniowego, zgodnie z art. 15 ustawy o CIT.

Saldo Dodatnie, będące rozliczeniem wynikającym z aukcyjnego systemu wsparcia OZE, stanowi koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej podmiotu i winno być rozpoznane jako koszt podatkowy w momencie jego księgowania na podstawie wiarygodnego, finalnego potwierdzenia od podmiotu zarządzającego rozliczeniami.

Kwota stanowiąca Saldo Dodatnie, ustalona na podstawie ostatecznego rozliczenia zgodnie z obowiązującymi przepisami, stanowi koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych, a jej rozpoznanie powinno nastąpić w momencie ostatecznego rozliczenia po zakończeniu każdego 3-letniego okresu rozliczeniowego.

Saldo Dodatnie stanowi koszt uzyskania przychodu w ramach CIT, a moment jego rozpoznania przypada na datę ujęcia w księgach na podstawie ostatecznych rozliczeń z operatorem rozliczeń po każdym zamkniętym 3-letnim okresie wsparcia.

Kwota zwrotu Salda Dodatniego stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i powinna być rozpoznana jako koszt pośredni w momencie zakończenia okresu rozliczeniowego, gdy wartość Salda Dodatniego jest ostateczna i niezmienna.

Kwota Salda Dodatniego, wynikająca z systemu wsparcia OZE, stanowi koszt pośredni uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 CIT, ujmowany w momencie ostatecznego rozliczenia 3-letniego okresu, co pozwala na właściwe zabezpieczenie źródła przychodów.

Saldo Dodatnie stanowi koszt uzyskania przychodu, kwalifikowany jako koszt pośredni, którego rozpoznanie następuje po zakończeniu okresu rozliczeniowego, co wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz praktyki interpretacyjnej KIS. Tym samym moment uznania kosztu przypada na czas ostatecznego rozliczenia.