W przypadku umowy leasingu finansowego samochodu osobowego wykorzystywanego do celów mieszanych, opłaty wprowadzone w wartość początkową środka trwałego i rozliczane przez odpisy amortyzacyjne, nie wpływają na dochód opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek; opodatkowanie obejmuje 50% odpisów amortyzacyjnych oraz części odsetkowej rat leasingowych.

Odpisy amortyzacyjne od ulepszonych środków trwałych, sfinansowane dodatkowo ze środków własnych, wymagają ponownego ustalenia proporcji KUP/NKUP, z uwzględnieniem finansowania dotacyjnego. Każdy przypadek zmiany wartości środka trwałego musi respektować zasadę rozdziału kosztów według źródeł finansowania, niezależnie od późniejszego finansowania ulepszeń.

Jednorazowa amortyzacja środków trwałych, nabytych w ramach pomocy de minimis, możliwa jest w stosunku do środków finansowanych pożyczką stanowiącą również pomoc de minimis, o ile nie dochodzi do podwójnego rozliczenia tej samej formy pomocy.

Jednorazowe wynagrodzenie za użytkowanie gruntu niezbędnego do wytworzenia środka trwałego, stanowi element wartości początkowej tego środka zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, wpływając na amortyzację.

Zmiana stawek amortyzacyjnych środków trwałych dla działalności strefowej jest dopuszczalna, pod warunkiem, że środki te były w ewidencji przed 2021 r. Spółka nie ma obowiązku dostosowania ich do okresu ekonomicznej użyteczności. Nieuprawnione jest stosowanie korekt wstecznych dotyczących tych odpisów.

Czynsz dzierżawny, jako koszt wytworzenia środka trwałego do przekazania go do użytkowania, zwiększa jego wartość początkową w świetle art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, natomiast podatki od nieruchomości i rolny związane z inwestycją mogą być bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Częściowe sfinansowanie środka trwałego z dofinansowania wyklucza możliwość pełnego dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o PIT, wymagając proporcjonalnej korekty kosztów podatkowych.

W przypadku spółek nieruchomościowych, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych zaliczonych do grupy 1 KŚT są ograniczone do wysokości odpisów dokonanych zgodnie z przepisami rachunkowymi. Jeśli brak jest odpisów bilansowych, spółka nie może uznać odpisów podatkowych za koszty uzyskania przychodu.

Działalność Spółki prowadzona w ramach realizacji projektów badawczo-rozwojowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, co uprawnia do ulgi, a koszty wynagrodzeń oraz opłat licencyjnych mogą być uznane za koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu.

Stacja GPO, pełniąca jednolitą funkcję transformacji i przesyłu energii elektrycznej, stanowi jeden środek trwały w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, od którego można dokonywać odpisów amortyzacyjnych według jednej stawki, spełniając kryteria kompletności i zdatności do użytku.

Wydatki na nabycie i eksploatację jachtu żaglowego jako koszty reprezentacyjne, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Wydatki poniesione do dnia oddania środka trwałego do użytkowania, ściśle powiązane z konkretnym przedsięwzięciem inwestycyjnym, powiększają jego wartość początkową i stanowią podstawę do odpisów amortyzacyjnych jako kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku podziału przez wydzielenie, wydatki poniesione przez Spółkę Przejmującą na materiały i usługi obce zalicza się do wartości początkowej środka trwałego. Spółka Przejmująca ma prawo do amortyzacji nowopowstałych środków trwałych zgodnie z ustalonymi zasadami CIT, modyfikując przy tym sposób rozpoznania kosztów wynagrodzeń.

Spółka nieruchomościowa, dla której nieruchomość traktowana jest jako inwestycja bilansowa i nie są od niej dokonywane odpisy amortyzacyjne obciążające wynik finansowy, jest uprawniona do zaliczenia podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów, mimo ograniczeń z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Osobom prawnym, które klasyfikują nieruchomości jako inwestycje w bilansie, nie przysługuje prawo do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych tych nieruchomości jako kosztów uzyskania przychodów, jeśli spełniają definicję spółki nieruchomościowej. Wnioskodawca, nie dokonując odpisów rachunkowych, nie może uznać ich za koszt podatkowy zgodnie z art. 15 ust. 6 CIT.

Podatnik ma prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych na mocy art. 16i ust. 5 ustawy CIT zarówno retroaktywnie, jak i prospektywnie, co potwierdzają orzeczenia sądów administracyjnych, które zapewniają elastyczność w dostosowywaniu stawek do zmian gospodarczych, takich jak pandemia COVID-19.

Stawka indywidualna amortyzacji dla lokalu niemieszkalnego po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji może być ustalona na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, a nie art. 22j ust. 4, jako że odnosi się do inwestycji w obcych środkach trwałych. Stanowisko wnioskodawcy uznane jest za nieprawidłowe z uwagi na błędne wskazanie podstawy prawnej.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT nie uprawnia podatników do modyfikacji stawek wstecznie za zakończone lata podatkowe.

Środki trwałe powinny być wprowadzone do ewidencji nie później niż w miesiącu przekazania do używania, a późniejsze wprowadzenie stanowi ich ujawnienie. Retroaktywne ujmowanie środków z mocą wsteczną i naliczanie zaległych odpisów amortyzacyjnych nie jest dopuszczalne na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniesienie aportu w postaci zamortyzowanych środków trwałych skutkuje przychodem z kapitałów pieniężnych, opodatkowanym odrębnie od działalności gospodarczej, przy zastosowaniu 19-procentowej stawki podatku i wykazaniu w zeznaniu PIT-38.

Spółka nieruchomościowa jest uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości, jeśli nieruchomość nie jest środkiem trwałym w rozumieniu przepisów o rachunkowości i brak jest bilansowych odpisów amortyzacyjnych wpływających na wynik finansowy jednostki.

Przedsiębiorstwo w spadku nie może kontynuować amortyzacji nieruchomości przejętej po śmierci małżonka na zasadzie kontynuacji wartości początkowej; wnioskodawca musi oszacować wartość nieruchomości według współwłasności małżeńskiej i nabycia spadku.

Działalność Wnioskodawcy spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej umożliwiające zastosowanie ulgi B+R, lecz nie wpływa na podstawę daniny solidarnościowej ani nie uprawnia do korekty deklaracji DSF-1.

Spółka nieruchomościowa, która dla celów bilansowych nie klasyfikuje nieruchomości jako środków trwałych podlegających amortyzacji, posiada prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tych nieruchomości, niezależnie od limitu przewidzianego w art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.