Płatnicy składek niebędący jednocześnie płatnikami zasiłków, w przypadku niezdolności do pracy swoich pracowników lub zleceniobiorców, muszą przekazać do ZUS stosowne dokumenty, na podstawie których zostanie wypłacone świadczenie. Są one różne w zależności od rodzaju zasiłku (np. chorobowy, opiekuńczy, macierzyński) oraz formy zatrudnienia (np. w przypadku pracowników pracodawca przekazuje do ZUS zaświadczenie

Każdy płatnik składek musi ustalić na 30 listopada 2018 r., ile osób zgłasza do ubezpieczenia chorobowego. Jeżeli na ten dzień płatnik będzie zgłaszał do tego ubezpieczenia co najmniej 21 osób, w 2019 r. będzie wypłacał zasiłki (chorobowe, opiekuńcze, macierzyńskie, wyrównawcze oraz świadczenia rehabilitacyjne). Jeśli natomiast liczba ubezpieczonych będzie mniejsza od 21 wówczas zasiłki od przyszłego

Pracodawca, którego pracownik uległ wypadkowi przy pracy, ma obowiązek ustalić okoliczności i przyczyny zaistniałego wypadku. Ponadto, jeśli jest płatnikiem zasiłków, będzie również zobowiązany do wypłaty świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego, takich jak zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, a nawet zasiłek wyrównawczy z ubezpieczenia wypadkowego.

Pracownicy, od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu, które jest integralną częścią ubezpieczeń społecznych. Jeżeli pracownik ulegnie wypadkowi przy pracy, przysługują mu określone świadczenia w razie choroby, których szczegółowe zasady przyznawania i wypłaty ustalono w ustawie z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym