Podatnik, który przenosi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po 1 stycznia 2022 r., może skorzystać z ulgi na powrót, jeżeli spełni wszystkie przewidziane przesłanki, w tym nieprzerwane zamieszkiwanie przez co najmniej trzy lata przed zmianą rezydencji oraz posiadanie innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania, pomimo braku certyfikatu rezydencji.

Ulga na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje podatnikowi, który przeniósł miejsce zamieszkania do Polski i spełnił wskazane wymogi ustawowe, jednakże tylko w czterech kolejnych latach podatkowych licząc od roku przeniesienia lub następnego.

Wydatki ponoszone przez podatnika nie kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodu zgodnie z przepisami podatkowymi, co uniemożliwia ich objęcie ulgą podatkową.

Podatnik nie ma prawa do skorzystania z ulgi na powrót, gdyż w okresie świadczenia pracy za granicą nie doszło do zmiany centrum interesów osobistych z Polski na państwo pracy, co uniemożliwia uznanie powrotu do Polski za moment przeniesienia miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Prawo do skorzystania z ulgi na powrót przysługuje podatnikom, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021, podlegając w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, przy czym ulga ta może być stosowana od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania, lub od początku roku następnego.

Podatnik, który przeniósł miejsce zamieszkania na teren RP po 31.12.2021 r., spełniając warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym, ma prawo do ulgi na powrót przy limicie 85 528 zł rocznie. Utrata ważności Karty Polaka po uzyskaniu Karty Stałego Pobytu nie wpływa na to prawo.

Podatnik mający zamiar stałego zamieszkania w Polsce i spełniający ustawowe warunki, w tym brak wcześniejszej rezydencji na terytorium RP oraz posiadanie Karty Polaka, jest uprawniony do ulgi na powrót. Zwolnienie obejmuje przychody do 85 528 zł rocznie przez cztery lata podatkowe.

Podatnikowi, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, przysługuje „ulga na powrót” zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, pod warunkiem spełnienia wszystkich wymogów formalnych oraz kwoty wolnej od podatku 85,528 zł.

Podatnik, który ponownie przenosi miejsce zamieszkania do Polski i spełnia warunki z art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może korzystać z tzw. „ulgi na powrót”, nawet jeśli chwilowo przebywał w Polsce, o ile jego centrum interesów pozostawało za granicą.

Wnioskodawczyni, przenosząc swoje miejsce zamieszkania do Polski w 2023 r. przy jednoczesnym posiadaniu Karty Polaka, ma prawo do skorzystania z ulgi na powrót na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT, zważywszy że nie miała miejsca zamieszkania w Polsce w trzech latach poprzedzających rok 2023.

Osoba fizyczna, która przeniosła miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po określonym okresie przebywania za granicą, ma prawo do skorzystania z „ulgi na powrót” w czterech następujących latach podatkowych, pod warunkiem spełnienia kryteriów rezydencji i dokumentacji podatkowej ujętych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik, który posiadał miejsce zamieszkania w Polsce w okresie jednego z trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok zmiany miejsca zamieszkania na Polskę, nie spełnia przesłanek do skorzystania z ulgi na powrót, mimo spełnienia innych warunków zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT.

Osoba fizyczna, która przeniosła miejsce zamieszkania do Polski i posiadała Kartę Polaka, spełniając kryteria z art. 21 ust. 43 ustawy o PIT, ma prawo do ulgi na powrót. Zwolnienie przychodów do kwoty 85 528 zł obowiązuje przez cztery kolejne lata podatkowe, licząc od roku zmiany rezydencji podatkowej na nieograniczoną w Polsce.

Podatnik, który przebywa za granicą przez co najmniej trzy pełne lata podatkowe przed przeprowadzką do Polski i po powrocie staje się polskim rezydentem podatkowym, spełnia warunki do skorzystania z ulgi na powrót z zagranicy, przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, o ile posiada dowody potwierdzające miejsce zamieszkania i nie korzystał z tej ulgi wcześniej.

Podatnik, który przebywa w Polsce powyżej 183 dni w roku, nawet jeśli posiada certyfikat rezydencji innego państwa, uznawany jest za mającego miejsce zamieszkania w Polsce, co uniemożliwia skorzystanie z ulgi na powrót, jeżeli nie spełnione zostały inne wymagane warunki dotyczące braku polskiego zamieszkania w latach poprzedzających.

Ulga na powrót, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, przysługuje podatnikom tylko przy spełnieniu wszystkich wymogów formalnych, w tym zamieszkiwania przez pełne 3 lata kalendarzowe w państwie członkowskim UE przed przeniesieniem na terytorium RP.

Wnioskodawca, który przeniósł miejsce zamieszkania do Polski po 31 grudnia 2021 r., nie spełnia warunków do skorzystania z ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej lub odpowiednich dokumentów za cały okres wymagany do ustalenia prawa do zwolnienia.

Przeniesienie przez podatnika centrum interesów życiowych do Polski we wrześniu 2021 roku wyklucza możliwość skorzystania z ulgi na powrót od 2022 roku, pomimo wcześniejszego związku gospodarczego z Białorusią i deklaracji podatkowych sugerujących rezydencję na Białorusi.

Podatnik, który po dniu 31 grudnia 2021 r. przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i spełnia warunki określone w art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma prawo do skorzystania z ulgi na powrót, pod warunkiem, że dochody nie przekraczają określonego limitu.

Dla celów ulgi na powrót, przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Polski, dokonane przed 31 grudnia 2021 r., nie daje podstaw do skorzystania z tej ulgi na mocy art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik nie spełnia przesłanek do uzyskania ulgi na powrót, gdyż mimo formalnego przeniesienia zamieszkania z Niemiec do Polski, zachował centrum interesów osobistych w Polsce przed przeniesieniem, wykluczając tym samym możliwość zastosowania tej preferencji podatkowej.

Wnioskodawczyni, która przeniosła miejsce zamieszkania do Polski po 31 grudnia 2021 r., może skorzystać z ulgi na powrót na mocy art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie była rezydentem podatkowym w Polsce w okresie trzech lat poprzedzających ten rok, a także spełniła wszystkie wymagane warunki związane z rezydencją podatkową w Niemczech.

Podatnik, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, może skorzystać z ulgi podatkowej na powrót w odniesieniu do określonych przychodów, pod warunkiem spełnienia formalnych wymogów określonych w art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym, a ulga obejmuje maksymalnie kwotę 85 528 zł rocznie przez cztery następujące lata.

Wnioskodawczyni spełnia warunki do skorzystania z ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przeniosła miejsce zamieszkania do Polski po 2021 roku, nigdy wcześniej z tej ulgi nie korzystała, a jej centrum interesów życiowych i gospodarczych znajduje się w Polsce.