Zapomoga losowa przyznana pracownikowi, związana z leczeniem i rehabilitacją w celu skrócenia okresu niezdolności do pracy, może być uznana za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż istnieje racjonalny związek przyczynowo-skutkowy z działalnością gospodarczą oraz potencjalnym generowaniem przychodów przez spółkę.

Dostawa towarów w systemie wysyłkowym oraz dostawa na rzecz pracowników spółki mogą korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej, o ile spełniane są warunki zwolnienia, jednakże posiadanie kasy fiskalnej w przypadku wyłącznej sprzedaży zwolnionej z ewidencji jest nieuzasadnione.

Koszty zwrócone pracownikowi w związku z uczestnictwem w spotkaniach związkowych mogą zostać uznane za przychód z innych źródeł podlegający zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w przepisach rozporządzenia dotyczących podróży służbowych osób niebędących pracownikami.

Program motywacyjny spełnia kryteria programów z art. 24 ust. 11-11b ustawy PIT, a przychód uczestnika pojawia się przy zbyciu akcji, klasyfikując go jako kapitały pieniężne; tym samym Spółka nie jest płatnikiem przy opodatkowaniu przychodu, chyba że realizacja opcji nastąpi po ustaniu stosunku pracy.

Program motywacyjny realizowany przez spółkę akcyjną spełniający kryteria z art. 24 ust. 11-11b ustawy o PIT skutkuje odroczeniem opodatkowania dochodu z akcji do momentu ich odpłatnego zbycia, a na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika, lecz jedynie obowiązki informacyjne w określonych przypadkach.

Zwrot przez wspólnika wydatków prywatnych tego samego dnia zwalnia spółkę z rozpoznania dochodu jako ukrytego zysku. Przy braku faktury za noclegi, inne dowody księgowe mogą uzasadniać uznanie wydatku za biznesowy, nie stanowiący ukrytego zysku. Interpretacja zgodna z art. 28m ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o CIT.

Dowody księgowe, w tym imienne faktury pracowników zrefundowane przez spółkę, jeśli spełniają wymogi art. 15 ust. 1 CIT i są prawidłowo udokumentowane zgodnie z wymogami rachunkowości, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Wartość ponoszonych przez pracodawcę wydatków na noclegi, paliwo, spotkania biznesowe i diety dla pracowników mobilnych oraz w podróżach służbowych nie stanowi przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o PIT, gdyż świadczenia te nie stanowią przysporzenia majątkowego dla pracowników, służąc interesowi pracodawcy.

Podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług doradztwa finansowego, jeśli usługi te są bezpośrednio związane z działalnością opodatkowaną, co wymaga każdorazowej oceny związków funkcjonalnych z przychodami z tej działalności.

Udział pracowników w wyjazdach i spotkaniach integracyjnych zorganizowanych ze środków ZFŚS, z uwagi na interes pracodawcy i charakter socjalny beneficja, nie stanowi opodatkowanego przychodu pracownika w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF.

Wydatki poniesione na finansowanie drużyny sportowej pracowników, które promują działalność przedsiębiorcy, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu jako koszty reklamowo-promocyjne, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka, świadcząc usługi wynajmu domków i organizacji wypoczynku na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, obowiązana jest do ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas fiskalnych, chyba że spełni wymagane warunki rozporządzeniowe. Odliczenie VAT nie obejmuje usług gastronomicznych z uwagi na wyłączenia ustawowe.

Dofinansowanie wycieczek integracyjnych z ZFŚS nie stanowi dla uczestników przysporzenia finansowego nieodpłatnego, a tym samym nie generuje obowiązku podatkowego zgodnie z ustawą o PIT, ponieważ świadczenie takie ma charakter ogólnodostępny i nieprzypisany indywidualnie.

Sfinansowanie z ZFŚS wyjazdu do teatru, imprezy kulturano-oświatowej oraz wycieczki integracyjnej nie stanowi przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż świadczenia te służą interesom pracodawcy i nie przynoszą wymiernych korzyści indywidualnym uczestnikom. Nie powstaje obowiązek płatnika po stronie pracodawcy.

Koszty zakwaterowania oraz podróży ponoszone przez pracodawcę w związku z oddelegowaniem pracownika za granicę stanowią przychód ze stosunku pracy, a ich wartość podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT.

Spółka, wybierająca jako formę opodatkowania ryczałt od dochodów spółek, spełnia wymogi zatrudnienia określone w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, jeżeli w drugim roku podatkowym zwiększy zatrudnienie o co najmniej 1 etat, a w trzecim roku osiągnie stan zatrudnienia 3 etatów, co pozwala na kontynuację opodatkowania ryczałtem bez konieczności dodatkowego zwiększania zatrudnienia.

Podatnik ma prawo pomniejszać zaliczki na podatek dochodowy przekazywane po złożeniu zeznania CIT-8 o niewykorzystaną ulgę B+R, niezależnie od miesiąca, którego dotyczą wynagrodzenia, o ile pomniejszenie wynika z przepisów art. 18db ustawy o CIT.

Agencji pracy tymczasowej przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od usług najmu lokali mieszkalnych zapewnianych pracownikom tymczasowym, jeżeli koszty te są uwzględnione w kalkulacji wynagrodzenia za usługi opodatkowane podatkiem VAT, a brak jest negatywnych przesłanek do odliczenia (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).

Udział pracowników i emerytów w finansowanej z ZFŚS imprezie integracyjnej nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu, gdyż impreza leży w interesie pracodawcy, a korzyści dla uczestników są ogólne i niemierzalne.

Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od usług najmu i zakwaterowania pracowników tymczasowych, gdyż usługi te są bezpośrednio związane z działalnością opodatkowaną spółki jako agencji pracy tymczasowej.

Spółka ma prawo stosować ulgę na innowacyjnych pracowników na zasadach określonych w art. 18db ustawy o CIT w dowolnym miesiącu podatkowym po złożeniu zeznania, jednak nie w stosunku do zaliczek PIT przekazanych do 20 stycznia roku następnego.

Zgodnie z art. 18db ustawy o CIT, spółka ma prawo do pomniejszenia zaliczek na PIT w dowolnym miesiącu roku podatkowego następującym po miesiącu złożenia zeznania, pod warunkiem, że pomniejszenie to nie nastąpi po zakończeniu tegoż roku podatkowego. Interpretacja spółki jest prawidłowa w zakresie pierwszego pytania, natomiast błędna w kwestii miesięcy, za które mogą być odliczone.