Kwoty uzyskane z umowy faktoringu pełnego stanowią przychód, który wlicza się do limitu określonego w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, co może wpływać na możliwość stosowania estońskiego CIT. Przychody z faktoringu powinny być uznane za część przychodów z wierzytelności.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, cena zbycia wierzytelności stanowi przychód, zaś koszty faktoringu mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z ustawą o CIT. Wynagrodzenie na rzecz faktora z tytułu faktoringu nie podlega obowiązkowi pobierania podatku u źródła.

Jednorazowe złożenie przez spółkę zawiadomienia ZAW-NR, wskazującego rachunek bankowy faktora, skutecznie obejmuje wszystkie kolejne płatności na ten rachunek, nawet dla faktur od różnych dostawców, eliminując obowiązek wielokrotnego zawiadamiania i potencjalne sankcje podatkowe (art. 15d ust. 4 Ustawy o CIT).

Jednokrotne złożenie ZAW-NR przez podatnika, wskazujące numer rachunku bankowego Banku jako faktora, skutecznie zapobiega zastosowaniu sankcji przewidzianej w art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w odniesieniu do wszystkich kolejnych płatności dokonywanych na ten rachunek, niezależnie od różnorodności dostawców.

Skuteczne jest jednorazowe złożenie zawiadomienia ZAW-NR o zapłacie na rachunek spoza Wykazu, co zwalnia z obowiązku ponownego zgłaszania dla kolejnych transakcji na ten rachunek, zgodnie z art. 15d ust. 4 ustawy o CIT oraz objaśnieniami podatkowymi.

Uznanie usług oraz otrzymywanych prowizji w związku z ich świadczeniem za opodatkowane podatkiem VAT, niekorzystające ze zwolnienia od podatku VAT.

Ustalenie czy w odniesieniu do okoliczności opisanych w stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego, Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku, o którym mowa w art. 24aa ustawy o CIT za 2023 r. oraz kolejne lata podatkowe.

Przychód uzyskany ze zbycia wierzytelności (faktoring) powinien być rozpoznany jako przychód opodatkowany na zasadach ogólnych, koszty opłat umowy faktoringu stanowią koszty uzyskania przychodów.

Brak możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT.

Ustalenie, czy : ‒ przychód uzyskany z cesji wierzytelności własnych w ramach faktoringu niepełnego powinien być przez Spółkę rozpoznawany jako przychód opodatkowany na zasadach ogólnych (tj. niepodlegający zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT), ‒ prowizja i koszty odsetek, które są pobierane przez Faktora w ramach wierzytelności finansowanych stanowią koszty związane wyłącznie

Możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego dla świadczenia usług pośrednictwa faktoringowego.

Czy objęcie należności umową faktoringu mieszanego spowoduje u Wnioskodawcy osiągnięcie przychodu ze zbycia wierzytelności, o którym mowa art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o CIT, uniemożliwiając w rezultacie – w razie przekroczenia proporcji określonej w tym przepisie – stosowanie opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, czyli tzw. estońskiego CIT, o którym mowa w rozdziale 6b ustawy o CIT

Czy cesja wierzytelności własnych w wyniku zawarcia przez Wnioskodawcę z Faktorem Umowy Faktoringu, na warunkach opisanych w zdarzeniu przyszłym, niestanowiąca umowy sprzedaży wierzytelności w rozumieniu kodeksu cywilnego, będzie skutkować dla Wnioskodawcy (jako faktoranta) powstaniem przychodu podatkowego, w sytuacji gdy wierzytelność ta zostanie uprzednio opodatkowana jako przychód należny, a otrzymana

Czy zbycie na rzecz faktora wierzytelności w ramach usługi faktoringu nie będzie podlegało wliczeniu do limitu przychodów pasywnych na gruncie art. 28j ust. 1 pkt 2 lit a ustawy o CIT, - Czy Wnioskodawca w przypadku, w którym faktoring jest stosowany dla transakcji innych niż transakcje powiązane, może liczyć osobno limit 50% przychodów zgodnie z art. 28j ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób

Rozpoznanie przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży wierzytelności własnych w wyniku zawarcia przez Spółkę umowy faktoringu.

Ustalenie, czy przychody i koszty powstałe w ramach umów faktoringu, dotyczące wierzytelności powstałych w związku z działalnością Spółki, podlegającą zwolnieniu z podatku dochodowego, należy przypisać do źródła, z którego powstała wierzytelność będąca przedmiotem umów faktoringu.

Ustalenie, czy przychody i koszty powstałe w ramach umów faktoringu, dotyczące wierzytelności powstałych w związku z działalnością Spółki, podlegającą zwolnieniu z podatku dochodowego, należy przypisać do źródła, z którego powstała wierzytelność będąca przedmiotem umów faktoringu.

W zakresie ustalenia, czy koszty faktoringu poniesione przez Oddział na nabycie usługi faktoringowej, w przypadku, gdy uzyskane środki finansowe są przekazywane na rachunek bankowy Spółki bądź nie będą przekazywane na rachunek bankowy Spółki, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów dla Spółki dla celów podatku dochodowego w Polsce oraz, czy koszty faktoringu poniesione na nabycie usługi faktoringowej

Dotyczy ustalenia czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w wyniku zbycia Należności Handlowych na rzecz F., Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych); jeśli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest prawidłowe, czy koszty poniesione w związku z przeniesieniem

W zakresie ustalenia, czy przychody i koszty powstałe w ramach umów faktoringu opisanych w stanie faktycznym, które Spółka zawarła jako faktorant, dotyczące wierzytelności powstałych w związku z działalnością Spółki podlegającej zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a ustawy o CIT, należy przypisać do źródła, z którego powstała wierzytelność będąca przedmiotem umów faktoringu w efekcie

Ustalenie, czy koszty wspólne mogą być dzielone na działalność zwolnioną z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a updop i działalność podlegającą opodatkowaniu z wykorzystaniem klucza rozliczeniowego, wyłączającego koszty faktoringu z podstawy przychodowej.

Prawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym Spółka powinna uwzględniać przychody uzyskane z Faktoringu (tj. cenę zbycia wierzytelności) w kwocie przychodów wykorzystywanej dla kalkulacji tzw. przychodowego klucza alokacji, o którym mowa w art. 15 ust. 2-2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uznanie świadczonych usług za kompleksowe usługi faktoringu oraz brak prawa do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT dla ww. usługi i należnych opłat.

Dotyczy rozliczania różnic kursowych w związku z zawartą umową faktoringu odwróconego.