Podatnik, posiadając ośrodek interesów życiowych w Polsce w okresie poprzedzającym formalny powrót, nie spełnił przesłanek do skorzystania z ulgi na powrót określonej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, gdyż jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajdowało się w Polsce.

Osoba, która po przynajmniej trzyletnim pobycie za granicą przenosi rezydencję podatkową do Polski, może skorzystać z ulgi na powrót, o ile spełnia przepisy art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, nawet przy zmianie formy opodatkowania, gdyż ustawodawca nie uzależnia stosowania ulgi od wyboru określonej formy opodatkowania.

Podatnik, który przenosi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po 1 stycznia 2022 r., może skorzystać z ulgi na powrót, jeżeli spełni wszystkie przewidziane przesłanki, w tym nieprzerwane zamieszkiwanie przez co najmniej trzy lata przed zmianą rezydencji oraz posiadanie innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania, pomimo braku certyfikatu rezydencji.

Ulga na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje podatnikowi, który przeniósł miejsce zamieszkania do Polski i spełnił wskazane wymogi ustawowe, jednakże tylko w czterech kolejnych latach podatkowych licząc od roku przeniesienia lub następnego.

Wydatki ponoszone przez podatnika nie kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodu zgodnie z przepisami podatkowymi, co uniemożliwia ich objęcie ulgą podatkową.

Podatnik nie ma prawa do skorzystania z ulgi na powrót, gdyż w okresie świadczenia pracy za granicą nie doszło do zmiany centrum interesów osobistych z Polski na państwo pracy, co uniemożliwia uznanie powrotu do Polski za moment przeniesienia miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Prawo do skorzystania z ulgi na powrót przysługuje podatnikom, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021, podlegając w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, przy czym ulga ta może być stosowana od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania, lub od początku roku następnego.

Podatnik, który przeniósł miejsce zamieszkania na teren RP po 31.12.2021 r., spełniając warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym, ma prawo do ulgi na powrót przy limicie 85 528 zł rocznie. Utrata ważności Karty Polaka po uzyskaniu Karty Stałego Pobytu nie wpływa na to prawo.

Podatnik, który spełnia warunki wskazane w art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje prawo do skorzystania z ulgi na powrót, pod warunkiem nieposiadania miejsca zamieszkania w Polsce w wymaganym okresie oraz posiadania niezbędnych dokumentów potwierdzających rezydencję zagraniczną.

Wnioskodawcy przysługuje ulga na powrót przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż spełnia wszystkie ustawowe przesłanki związane z powrotem do Polski, przeniesieniem centrum interesów życiowych i dokumentacją potwierdzającą zagraniczne miejsce zamieszkania.

Podatnik mający zamiar stałego zamieszkania w Polsce i spełniający ustawowe warunki, w tym brak wcześniejszej rezydencji na terytorium RP oraz posiadanie Karty Polaka, jest uprawniony do ulgi na powrót. Zwolnienie obejmuje przychody do 85 528 zł rocznie przez cztery lata podatkowe.

Podatnik, który nie przeniósł rzeczywistego centrum interesów życiowych poza granice Polski, a wrócił do kraju z migracji zarobkowej, nie jest uprawniony do skorzystania z ulgi na powrót. Kluczowym warunkiem jest faktyczna zmiana miejsca zamieszkania wpływająca na rezydencję podatkową, której podatnik w przedstawionym stanie faktycznym nie spełnił.

Podatnik, który przenosi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i spełnia statuaryjne warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, ma prawo do skorzystania z "ulgi na powrót" w czterech kolejnych latach podatkowych, zaczynając od roku zamieszkania lub następnego.

Osoba fizyczna, która przebywała i pracowała za granicą zgodnie z przepisami określonymi w art. 21 ustawy o PIT, jest uprawniona do skorzystania z ulgi na powrót, pod warunkiem nieposiadania miejsca zamieszkania w Polsce w wymaganym okresie i spełnienia pozostałych przesłanek formalnych, w tym przeniesienia ośrodka interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podatnikowi, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, przysługuje „ulga na powrót” zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, pod warunkiem spełnienia wszystkich wymogów formalnych oraz kwoty wolnej od podatku 85,528 zł.

Podatnik, który ponownie przenosi miejsce zamieszkania do Polski i spełnia warunki z art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może korzystać z tzw. „ulgi na powrót”, nawet jeśli chwilowo przebywał w Polsce, o ile jego centrum interesów pozostawało za granicą.

Wnioskodawczyni, która przeniosła miejsce zamieszkania do Polski w sierpniu 2022 r. i spełnia kryteria rezydencji podatkowej w Polsce, ma prawo do skorzystania z ulgi na powrót, mimo czasowego pobytu dzieci na Białorusi.

Wnioskodawczyni, przenosząc swoje miejsce zamieszkania do Polski w 2023 r. przy jednoczesnym posiadaniu Karty Polaka, ma prawo do skorzystania z ulgi na powrót na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT, zważywszy że nie miała miejsca zamieszkania w Polsce w trzech latach poprzedzających rok 2023.

Osoba fizyczna, która przeniosła miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po określonym okresie przebywania za granicą, ma prawo do skorzystania z „ulgi na powrót” w czterech następujących latach podatkowych, pod warunkiem spełnienia kryteriów rezydencji i dokumentacji podatkowej ujętych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnikowi, który przeniósł miejsce zamieszkania do Polski w 2025 roku, przysługuje ulga podatkowa na powrót, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT. Zwolnienie to może być stosowane od początku roku, w którym stał się nieograniczonym rezydentem podatkowym w Polsce.

Podatnik, który posiadał miejsce zamieszkania w Polsce w okresie jednego z trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok zmiany miejsca zamieszkania na Polskę, nie spełnia przesłanek do skorzystania z ulgi na powrót, mimo spełnienia innych warunków zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT.

Osoba fizyczna, która przeniosła miejsce zamieszkania do Polski i posiadała Kartę Polaka, spełniając kryteria z art. 21 ust. 43 ustawy o PIT, ma prawo do ulgi na powrót. Zwolnienie przychodów do kwoty 85 528 zł obowiązuje przez cztery kolejne lata podatkowe, licząc od roku zmiany rezydencji podatkowej na nieograniczoną w Polsce.

Ulga PIT-0 dla osób powracających do Polski może być stosowana w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym przeniesiono miejsce zamieszkania, lub kolejnego roku. Przedmiotowa ulga nie może być rozpoczęta od 1 stycznia 2024 roku, jeśli powrót do kraju miał miejsce w 2022 roku.

Podatnik, który przebywa za granicą przez co najmniej trzy pełne lata podatkowe przed przeprowadzką do Polski i po powrocie staje się polskim rezydentem podatkowym, spełnia warunki do skorzystania z ulgi na powrót z zagranicy, przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, o ile posiada dowody potwierdzające miejsce zamieszkania i nie korzystał z tej ulgi wcześniej.