Koszty zwrócone pracownikowi w związku z uczestnictwem w spotkaniach związkowych mogą zostać uznane za przychód z innych źródeł podlegający zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w przepisach rozporządzenia dotyczących podróży służbowych osób niebędących pracownikami.

Dodatek wypłacany pracownikom z tytułu rezygnacji z samochodu służbowego stanowi koszt uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż ma na celu redukcję wydatków związanych z samochodami i zabezpieczenie źródła przychodów.

Wartość ponoszonych przez pracodawcę wydatków na noclegi, paliwo, spotkania biznesowe i diety dla pracowników mobilnych oraz w podróżach służbowych nie stanowi przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o PIT, gdyż świadczenia te nie stanowią przysporzenia majątkowego dla pracowników, służąc interesowi pracodawcy.

W przypadku nieodpłatnego uzyskania korzyści z umowy o współpracy, dla której brak świadczenia wzajemnego, powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, a obowiązki rozliczenia przychodów z tytułu odszkodowań uzależnione są od własności ubezpieczanych aktywów.

Przychód z tytułu prywatnego korzystania z samochodu służbowego przez Członków Zarządu wyznacza się według cen zakupu usług leasingowych, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o PIT, co wyklucza zastosowanie metody wywodzonej z art. 11 ust. 2a pkt 4 tej ustawy.

Wynagrodzenia za rozwój Systemu X są dochodem z kwalifikowanego IP, podlegającym 5% stawce CIT jako dochód z działalności badawczo-rozwojowej. Jednak koszty pośrednie, jak marketing i podróże służbowe, nie mogą być bezpośrednio przypisane do działalności badawczo-rozwojowej w kalkulacji wskaźnika nexus.

Dodatek za rezygnację z samochodu służbowego, wypłacany pracownikom spółki, może być uznany za koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP, kiedy wydatek ten ma związek z działalnością gospodarczą a jego poniesienie ma na celu osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W oparciu o przepisy ustawy o CIT, ukryte korzyści z tytułu użytkowania samochodów o przeznaczeniu mieszanym, w ramach CIT estońskiego, powinny być ustalane na podstawie 50% odpisów amortyzacyjnych, a nie opłat leasingowych. Kwota wykupu samochodu z leasingu nie stanowi samoistnej podstawy opodatkowania jako ukryte zyski.

Przekazanie pracownikom pojazdów służbowych wyłącznie do realizacji obowiązków służbowych, z wykluczeniem celów prywatnych, nie prowadzi do powstania u nich przychodu podatkowego, powodując, iż Spółka nie musi pobierać zaliczek na podatek dochodowy zgodnie z art. 12 ustawy o PIT.

Samochody demonstracyjne i służbowe, przeznaczone przed upływem 12 miesięcy wyłącznie na sprzedaż, nie wymagają ujęcia w ewidencji środków trwałych. Natomiast w przypadku ich użytkowania powyżej 12 miesięcy, konieczne jest ujęcie ich jako środki trwałe oraz dokonanie odpisów amortyzacyjnych począwszy od następnego miesiąca po ich ujawnieniu w ewidencji.

Korzystanie z samochodu służbowego wyłącznie do dojazdów z miejsca zamieszkania do biura, na polecenie pracodawcy i bez korzyści osobistej, nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Fakt parkowania samochodów służbowych w pobliżu miejsc zamieszkania pracowników, przy braku obiektywnego wykluczenia możliwego użytku prywatnego tych pojazdów, wyłącza możliwość pełnego odliczenia VAT od wydatków eksploatacyjnych. Prowadzona ewidencja GPS spełnia wymogi prawne, pod warunkiem jej kompletności i weryfikacji.

Używanie samochodu służbowego przez menedżera do przejazdów między miejscem zamieszkania a siedzibą spółki nie stanowi nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli odbywa się to wyłącznie w celach służbowych i nie generuje przychodu podatkowego.

Udzielenie pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych generuje przychód pracowniczy, gdy poniesiona przez pracownika odpłatność jest niższa niż ryczałt przewidziany w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT. Jeżeli odpłatność jest równa lub wyższa, przychód nie powstaje oraz brak jest obowiązku poboru zaliczki podatkowej przez pracodawcę.

Zaliczenie przez pracodawcę 75% zwrotu wydatków pracownikom za ładowanie pojazdów elektrycznych do kosztów uzyskania przychodów jest dopuszczalne, gdy ładowanie służbowe jest związane z działalnością gospodarczą, przy braku ewidencji korzystania z pojazdu wykluczającego pełne odpisy."

Pojazdy służbowe udostępniane pracownikom do wyjazdów z miejsca zamieszkania nie mogą być uznane za użytkowane wyłącznie do działalności gospodarczej, przez co ogranicza to uprawnienie do odliczenia podatku VAT do 50% wartości. Parkowanie w miejscu zamieszkania sugeruje potencjalne użycie prywatne.

Korzystanie przez pracownika z samochodu służbowego w celach służbowych, z jednoczesnym garażowaniem w miejscu zamieszkania, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powoduje powstania przychodu. Płatnik nie jest zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu.

Korzystanie z samochodu służbowego przez zastępcę dyrektora do dojazdów pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem pracy nie stanowi przychodu z nieodpłatnego świadczenia, gdy odbywa się w celach służbowych, co wyklucza konieczność poboru zaliczki na podatek dochodowy.

Sprzedaż pojazdu przez organ władzy publicznej, wykorzystywanego wyłącznie do zadań publicznoprawnych, nie stanowi działalności podlegającej VAT, co potwierdza, że taka sprzedaż odbywa się poza zakresem opodatkowania tym podatkiem.

Zwrot kosztów ładowania pojazdów służbowych oraz udostępnianie urządzeń ładujących pracownikom nie generuje po ich stronie przychodu do opodatkowania, w świetle art. 12 ust. 2a ustawy o PIT, z uwagi na nieodpłatny charakter zwrotu kosztów użytkowania pojazdów oraz interes służbowy udostępnienia urządzeń.

Nieodpłatne lub częściowo odpłatne używanie samochodu służbowego przez pracownika do celów prywatnych, z limitem kilometrów, skutkuje powstaniem przychodu ze stosunku pracy w myśl art. 12 ust. 1 i 2a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z obowiązkiem płatnika do pobrania zaliczki na podatek.

Zwrot pracownikowi przez spółkę kosztów energii elektrycznej zużytej na ładowanie służbowego samochodu elektrycznego, wykorzystywanego również do celów prywatnych, w przydomowej stacji ładowania może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75%, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy CIT, o ile poniesione wydatki są odpowiednio dokumentowane.

Prezes Zarządu korzystający z samochodu służbowego dla realizacji obowiązków służbowych nie uzyskuje przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń podlegającego opodatkowaniu, co wyłącza obowiązek Spółki jako płatnika w zakresie obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Podatnik nie ma prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych, jeżeli nie jest zapewnione całkowite wykluczenie ich używania do celów prywatnych, nawet jeśli podejmowane są środki kontrolne i regulacyjne.