Świadczenie wypłacone byłemu pracownikowi w ramach ugody sądowej, związanego z wcześniejszym stosunkiem pracy, kwalifikować należy jako przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, a nie jako odszkodowanie zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Środki otrzymane przez podatnika na mocy ugody dotyczącej rekompensaty za utracone środki związane z nieruchomością, która nie została nabyta, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż nie stanowią dochodu w rozumieniu ustawy o PIT.

Zwrot przez bank kwot uprzednio zapłaconych przez podatnika na poczet spłaty kredytu, zgodnie z zawartą ugodą sądową, nie stanowi przychodu podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile kwoty te nie przewyższają uprzednio wpłaconych rat. Świadczenie to nie kreuje więc obowiązku podatkowego.

Moment powstania przychodu z tytułu ugody sądowej nie będącej wynikiem błędu rachunkowego ustala się na dzień wystawienia faktury korygującej (art. 12 ust. 3j CIT).

Zwrot nadpłaty kredytu hipotecznego oraz wypłata kwoty dodatkowej w ramach ugody z bankiem, które stanowią zwrot wcześniej wpłaconych środków, nie powodują powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odszkodowanie wypłacone na podstawie art. 56 § 1 w zw. z art. 58 Kodeksu Pracy korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, jako świadczenie odszkodowawcze, które nie wchodzi w katalog wykluczający takie zwolnienie.

Odszkodowanie wypłacone na podstawie ugody sądowej stronie byłej pracownicy nie znajmuje zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 i pkt 3b ustawy o PIT i stanowi przychód opodatkowany z tytułu stosunku pracy.

Odszkodowanie wypłacone na podstawie ugody sądowej, niewyróżniające naruszenia przepisów prawa pracy w treści ugody, nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ani pkt 3b ustawy o PIT, stanowiąc przychód z byłego stosunku pracy.

Wypłata kwoty z tytułu ugody sądowej związanej z przewalutowanym kredytem, będąca zwrotem części spłat kredytowych, nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem nie rodzi obowiązku podatkowego.

Zryczałtowane odszkodowanie wypłacone na podstawie ugody sądowej, niewskazujące szczegółowo podstawy prawnej naliczenia, należy traktować jako przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Środki finansowe uzyskane na mocy ugody sądowej, mimo ich bezpośredniego przekazania kontrahentowi z pominięciem spółki, zalicza się do przychodu podatkowego spółki. Wykluczenie ich z przychodu wymaga pełnego przesunięcia finansowego od kosztu niezaliczonego wcześniej do kosztów uzyskania przychodów, co w omawianej sytuacji nie miało miejsca.

Kwota zadośćuczynienia wypłacona poszkodowanemu byłemu pracownikowi tytułem ugody sądowej, z uwagi na brak włączenia do katalogu wyłączeń, może być uznana jako koszt uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli jest związana z działalnością gospodarczą podatnika oraz zabezpiecza źródło jego przychodów.

Kwoty otrzymane na podstawie ugody bankowej, będące zwrotem środków uprzednio wpłaconych na poczet rat kredytowych, nie stanowią przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie generują przyrostu majątkowego i mają charakter zwrotny.

Zniesienie współwłasności nieruchomości na podstawie ugody sądowej, której skutkiem jest nabycie udziału ponad posiadany z obowiązkiem spłaty, stanowi czynność podlegającą podatkowi od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) oraz art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy o PCC, bez względu na pokrewieństwo stron ugody. Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy udziału.

Przychód z tytułu zwrotu rat kredytowych nie stanowi przychodu podatkowego w znaczeniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a umorzenie kredytu hipotecznego podlega zaniechaniu poboru podatku na podstawie rozporządzenia MF z dnia 11 marca 2022 r., z uwagi na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych.

Jednorazowe świadczenie pieniężne wypłacone byłemu pracownikowi na mocy ugody sądowej, związane z zakończeniem stosunku pracy, nie może być uznane za koszt uzyskania przychodów. Wydatek ten nie spełnia wymogu celowości zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż nie jest nakierowany na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów Spółki.

Zwrot nadpłaconych rat kredytowych otrzymany w ramach ugody kredytowej nie stanowi przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem nie skutkuje definitywnym przysporzeniem majątkowym podatnika.

Kwota otrzymana na podstawie ugody z bankiem, dotycząca spłaty frankowego kredytu hipotecznego, stanowiąca zwrot części nadpłaconych rat, nie jest przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jeśli stanowi mniej niż kwota uprzednio zapłacona na rzecz banku.

Wypłata nadpłaty i dodatkowych środków przez bank w wyniku ugody z Wnioskodawczynią, mieszcząca się w wartości wcześniej wpłaconych kwot tytułem spłaty pożyczki, nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 11 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Otrzymane odszkodowanie z tytułu ugody pozasądowej nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT; jedynie wydatki na prawnika stanowią koszty uzyskania przychodu w kontekście tego odszkodowania.

Otrzymanie środków pieniężnych przez wspólnika z tytułu ugody sądowej, związanej z likwidacją spółki jawnej, nie skutkuje u wspólnika powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy o PIT, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy.

Wypłata kwoty w ramach ugody bankowej, która nie przewyższa sumy wcześniej dokonanych spłat, nie generuje przychodu podatkowego, skutkując brakiem obowiązku podatkowego w zakresie PIT.

Umorzenie zadłużenia z tytułu kredytu frankowego, jako przychód z innych źródeł, podlega zaniechaniu poboru podatku dochodowego, gdy kredyt realizuje cele mieszkaniowe zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów.

Umorzenie kredytu mieszkaniowego wskutek ugody sądowej skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pomimo uznania umorzonej kwoty jako przychód z innych źródeł, zaniechanie poboru podatku jest możliwe z racji przeznaczenia kredytu na cele mieszkaniowe zgodnie z § 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r.